Tíminn Sunnudagsblað - 24.08.1969, Blaðsíða 3

rr*

Toppgoöinn er frændi lóms og flórgoSa, en ekki nógu
herffengur til þess aS búa meS oss. Fyrr meir var víSa
lögS fæS á toppgoSann, en nú er hann friStýstur.
Aidrei er eins gaman aS horfa á atferii toppgoSans og
á vorin, þegar hann er á biSilsbuxum. Karlfuglinn
rennir sér eftir vatninu og kafar langar leiSir, þegar
sá gáli er á honum.
Þetta er upphaf viShafnarmikils
bónorSs. Þegar fuglinn hefur þreytt
allar listir sinar, hefur hann sig
hátt yfir vatniS.
Kvenfuglinn svarar bónorSinu meS því
aS lyfta vængjum og sýna fjaSraskrúS
sitt. ÞaS er merki um, aS hún sé hrifin.
í ástarfögnuSinum rísa kollskúfarn
ir og rauSbrúnn hálskraginn, sem
einkenna þennan fugl, og báSlr
vagga fuglarnir höfSi.
Oft er þaS lokaþátturinn, aS báSir
fuglarnir stlnga sér niSur tii botns
og koma samtímis upp aftur meS
jurtaleifar I nefl I hreiSriS. SiSan
synda þeir meS flughraSa hvor aS
öSrum og reisa sig hátt upp meS
feng sinn.
ToppgoSarnir gera sér flothreiSur úr
alls konar kurli og jurtaleifum. Eggin
eru aS jafnaSi fimm eSa sex. Komi
hræSsla aS fugli, sem liggur á, reynir
hann ætíS aS hylja eggin, áSur en
hann forSar sér burt.

BæSi annast hjónin unga sína af
mikilli natni. MeSan þeir eru litlir
kúra þeir oft á bakl foreldra sinna
og stundum taka þeir þá líka undir
væuglna, þegar þeir bregða sér i
ferSir um va+nlS. ÞaS sakar ekki,
þótt þeir kollvökni.
T í M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ