Tíminn Sunnudagsblað - 24.08.1969, Qupperneq 22

uir akýjaib'-)istu;r var konvtnin á Glett
imginin og spúSi hivössu sttydduéli.
Þa® limnidi svo, alð nattmast sást
griHa til fends. er við fóruim fyrir
Kjólsvlkiiia
Við vonuðum, að þetta yrði
sbuitt él. F.’n sú von brást. Veðrið
harðnaði eftiir þvi, sem lengma
kom norjui, og sjófagið að sama
skapi. Dót Guininans, sem var á þil
fairi skroilaði til og frá. Við, sem
uppi vorum, reynidium að skorða
og binda það fast. Þetgair kom í
Gletticngsnesröstma . var ókyrrð
orðin svo mitíl að báturinn tók
sjó á bæði borð í stærstu kvikun-
um .Fjárbúsið sagði nú heid'ur bet
ur tl sín aftam í bátnum og hélt
bionum gangdiaiusum mieð köfium.
Útliðið var frerauir dökkt að kom
ast yfir röstina og áfram norður í
vaxandi n'orðaustanétt og velítimgs-
sjólagi. Bátsíormiaður var frekair
fálátuir og hafði sterkar gætur á
trénu, sem nálgaðist bátdnn
ískyggifega í stærstu sjóumum,
þegair báturimn kippti Sbarpt í það.
Homum vair hætta búin, ef tréð
rækist á bann.
Alt í eiinu brá formaður við.
Hann tðk stóran hnif og sbar sund-
ur diráttartauigina oig ba® ekki sem
bezt fyrir fiárbúsinu, sem búið var
að tefja okkur um marga klukku-
tíma. Þegar báturinn var laus við
þennan óiámsdrátt, gekk hann mun
betur, og var stefna tekin djúpt
fyrir Hafnarbjarg.
Það gekk á með dimmum élj-
um og vaxandi sjó og stonmi. Við
vorum vongóðir að ná fyrir bjarg-
ið og inn á BoTgarfjörð og kom'ast
í land með sbaplegu móti. Þegar
kom morður undir Alm'einnimgsröist
ima, sagði formaðurimn á Ásgeir,
að nú sé siólag og veður útlit orð
ið það vont, að óhugsandi sé að
má fyrir Hafmarbjarg.
„Nú er sú ieið að snúa inm á
Brúmavík og koma ykkur í lamd
þar, ef þar er lendandi og bátur
fyrir“.
Þegar hann hafði tjáð okkur
þetta sneri harnn bátnuim og hélt
inm á víkina og svo nálægt lend-
ingarsfcað ,-em kosfcur var. .Vélin
var stöðvuð og dregginmi fleygt í
sjóinn. Þá var klukkan fimcm að
morgmi.
Nú var blásið í stóran lúður
nokkrum sinnum. Fljótlega komu
tveir mienn hiaupandi frá bænum
niður að sjó að bát, sem stóð í
fjörunni, hrundu honum firam og
komu róaandi út tiO okkar. Þetta
voru hræðurmiir Stefán og Siguið-
ur FiM'ppufSsymir, þá bændur í
Brúmavík. Immst á víkimni að morð-
anverðu var mfflkið tii logn og sjó
líltið, áttin það mjög morðl'æg.
Nú voru hafðar braðar hemdur
að sefcja í bátimn Tekið var fyrst
dót Gumnars, sem var á þlfarimu,
það fluitt að lamdi og sett upp á
kiappir. Sumir manmamna urðu
efltdr í landi aS bera dótið upp á
bakka. Litið var baift í bátnum í
bvenri ferð ,því að brim f'ór vax-
amdi við lendimguima. Við máðum
ölu úr véibátmum, nema kolun-
um — tókum þó fjóra eða fimm
poka af þeim. Hitt fór til baka
með bátnuim. Þessi uppskipun
gekk fljótt og slysalaust að öðru
lieyti en því, að eirnn maður, Har
aldur Imgvarsson, . ranm út af
Möpp og á bóOiakaif í sjóirnn. Hann
náðist strax, fór heim í bæ oig
fékk þurr föt og kom ffljótt aftuir,
kátur og hress að vanda. Við geng-
um vel frá faraimgri okbar á bakk-
anuim I Brúmavfk, nema því sem
við tðkum á babið með okkur
heim. Fatangur okkar beið þar
'svo þar til að giott sjóleiði geirðd
og var þá sótfcur á bát.
— Mikið átfcum við þeim Brúna
víkurbræðrum að þakba að ná
okbur í l'amd og faramgri okbar.
Það hefði verið ljóta kjatftshöggið
að hirökklast aftur til Seyðisfjarð-
ar imeð ait dót okfcar og fara
lamdfeiðina norður í byl og vondu
gaimgfeiði og eimni um að kemna
þessari miklu töf, sem orsakaðist
af að taka tréð í Húsavík. Amnars
hefðuim við sloppið með alam fflutn
imgirnn með góðu móti heim á
Borgarfjörð. *
Miklar og góðar veitiimgar ferng-
um við hjá bfessuðuim húsfireyj'un-
uim í Brúnavík, og kom okbur það
mætavel, svömgum, sveMausum
og sjóhröktum eftir slörkulega og
misheppnaða sjóferð. Við hvíldum
Okbur æðistund eftir að bafa borð
að góða máítíð og drukkið mikið
kaffi og rastt við bráðskemmtilegt
og gestrisið fólk í Brúmaivfk, þökk-
uðum með Mýb'Ug ógleymanl'eiga
hjálpsemi að koma okbur í land
Lausn
27. krossgátu
í Brúmavlk og indælar mióttokur á
báðuim búum. Við lögðum ó fjiail-
ið í norðaustanlkuldiafirassa otg
dimimium éljagaimgi með þun'ga
bagga á baki. Við drógum skíðl
upp á ffall, þar sem við stigum
á þau, og skilaði olklkuæ vel niður
HafmarfjaU að Hoflströmd . Alir
komiust heiiu og bölidnu um kvölld
ið bedrn á sín heimffi, og engum
varð mieint af þessiu sögulega ferða
lagi. Um vorið fréttist að igríðar-.
stórit tré með gilidum kaðli hefði
refcið undir Skálanesbjargi við
Seyðisfjörð, og var vafalaust fcalið,
að þar hefði fjárhúsið hans Gumn-
ans hafinað.
Norðan og n'orðauistanáttin hélzfc
aflilt vorið. Aliar ær báiru í húsum
í Borgarfirði. Flestir bændur
höfðu heystrá út sauiðhuirðimn, en
aiítið kjiamfóður. Hér á Nesi v?r
fembám sleppt, þegar stráið þraut,
á randajörð og gráa sirnu. Æroar
femgu fcviðfyOM á 'sjávarfflúðum, þvi
-að sjór var ísliaus um veturinn og
vorið. Mikill lambadauði var i sveit
imni, jiafnvel stálpuð lömib lágu
dauð hér og þar úti um bagamin.
Öil 'Skinn af dauðu lömibunum vor
hirt, þvegin og þurrfeuð, enda eft-
irsótt verzlumarvara. Kaupmienn
gáfu tuitfcugu og f'imim auira fyrir
hvíitt og fadegt lamhskimn vel
spýtt .Danskur maðuir að mafná
Nls verzlaði um iamgt árabil á
Seyðisfirði. Eftir honum var baft,
þagar fráttist om mikimn lamha-
dauða á viorin:
„Já, nú verður gott lamibslk'imms-
ár“.
Nils var stór miaður og gæðaleg
ur. Mér þófcti sem öðrum ffeiri
'gott að verzla við hiamn.
7? fí 1 P >
OK L 0 F
L L S i
L fí K' l
/ fl Kfí
fí N UM
,F } N fl £>fí N2> S G i 'O Ffí
iSfíXflGrfíKVfl / Lfl
L AT> TtfiFE1NJ> U M
5 ar T fí K7 fí n u N fí
V K / N N X fí * E N U
NfíKT fí K N S K t Hfl
G K 3 fí X N fí V / N 5
/ KU3i3fi SON TN
IFlUNflJSL'ON) NflXfl
K fí L / fl L L i K Tt Ý T
£ K K 'O fí O ’o L fífl
S T F fí U 2) fl L t N
*SUflTRI NflG/NU
N N ú T ~+fl ■+ K fl N fí/Ý u n
570
T f M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ