Tíminn Sunnudagsblað - 24.08.1969, Síða 5

Þingeyskar vfsar
um leggjarbrot
Bjöi'n Líndal var Hún'Vöbniing-
ur a'ö uppruna, gekk menniba-
braut og sbundaöi lagiainiám í
Eaupmannaihöfn, en settist að
lö'tonu prófí að á Akiuireyn, þar
sem hann sinnibi lögfræðistörf
uni .Hann var at)baifin|aimaÖuir, og
h'álifHfámtmtuigux fiLulttist hann að
Svatbarði á Svalilbarðsströnd,
þar sem hanin reisti bú. Annað
bú hafði hann í Fjörðum úti og
var samhliða nmisvifamikil síld
arútvegsmiaður.
Björn Líndal var harðstoeytt-
ur ihaldsmaður, var kosdmm
þimgmaður Atoureyiringia 1924
og sat á þimgi til 1927. Þing-
eyjiarsýslur voru á þeim árum
og lengi síðan einna óálitliegust
tojördæmi á landinu, þeim
mönnum er líkmair skoðunar
voru og Björn. Þetta l'ót hann
þó ekki aftra sér. Með því að
hann bjó í héraðimu og var ó-
deigur ti!I áræðis, bauð hann sig
fram í Suður-Þinigeyj'arsýsllu á
móti Ingólfi Bj arnaiilsiynii í Fjósa
tungu e’tf toosniinigavorið, þótt
vel vissi hanm, að teljandi kjör-
fvlgis var ekki að vænt'a.
Nú hófust framiböðsfundir,
og riðu frambjóðendur um hér
aðið á milli fundarstaða, svo
sem títt var. Varð Birni það
slyis á þessum ferðuim, að hann
fótbrotnaði ila. Gerðist það eigi
Ilamigt írá Hrifiu, og var hann
filuttur heim að mæsta bæ, Holta
tooiti, og lá Iienlgi í sáirum.
Mörgum var heitt í hamsi
þessar vitour, svo sem oft urn
•kosningiar, og siárniaði fáliðuð-
um fylgiisimönnium Björns, að
hanm fétok sér etoki við komið
í kosninigaihríðinmi. Var því
fleygit i Skopi, að eitthvað ó-
hreint og miður vinveitt Birmi
hefði veríð á reiki í kring um
HritflLu. Kom þá upp þessi vísa:
Hrífiudrauguir hárðsnúinn
heldur Imgia á floti,
meðan Límdal leggbrotinn
liggur í Holtatooti.
Þó sjaldmast þyki liæfa að
hafia Flysfarir í flimitingum,
spratt aif þessu allmiikiil og listi-
lóg vísnagerð, svo sem stundum
verður, er einm hefur riðið á
vaðið.
Konráfð Eríendsson, kennari á
Lauguni, var atlra miaimna orð
stsjalastí/ir, gæddur frábæru
6kopslkj'?ii og eitt hið bezta
Vísnaskáld. Hiamrn kvað:
Ræningjanma brutu bein
byrstir stríðsmenn forðum.
Líndal steytti legg við steim.
Lögmái sbanda í skorðum.
Björn hafði látið sig litfliu
skipba, livað menm sögðu um
slysför hans fraim áð þessu. En
þegar hann spurði vísu Konráðs,
sltóðst hanm etoki mátið. Hamm
svaraði:
Þírn er vorkuinm aðeins eim,
er það gömml saga,
að hundar jafnan brotin bein
bryðja, tyggja, nága.
Ekki stöð á endurgjaldi hjá
Konráði. Fljótlega barst ný vísa
frá Laugumi, meinleg nokkuð
sem hin fyrri:
Lefruð er á lögmanims haug
lífsins harmiasaga:
Enginn mehgur. engin taug,
ekkert til að mága.
Þessu galt Björn svolátandi
svar, og mun það hafa orðið síð-
ásba vísan, sem þeir Konráð köst
uðu á imili sín:
•
Letruð er á Konráðs kinn
fcynleg hann asiaga:
Ekkert finmur auimimginm
ærlegt tl að naga.
„Nei“, svaraði stelpan „ég ætla
hara að nota það“.
Hún vafðii vel og vandlega um
höndina, klamf banddð í emdamm og
hatt um. Svo kyssti hmn strákinm
ó aðra kinntma og klappaði homum
ó hina. Og stráfcúrimm komsit á þá
ekoðun, að dagurinn væri næsta
dýnlegur.þrátt fyrir aldt. ‘
Þam lieidduist eftir troðnimgnum.
Stelpan ýtti við dauðri flugummi
með tánni.
„Ektoi veát ég, til hvers Guð
(hefur stoapað svona fcvitoindi",
sagði hún,
Það vissi vitamlieg'a emginm nema
Gúð sj'állfur.
KLAUSTURREGLUR
Fi amliald af 659. síðu.
aulk aðaltoórs í kirkju þar. i ís-
Iiemztou klaustur'k ikkju n um voru
fjöldi altaira, auk háaltarís, um sex
fcalsin's á Mumtoaþverá, fjögur til
fiimmi í hinurn klauisturkirkjunum.
Nöfin á klaustruim hér voru:
Bræðrasetur, kamiókasetur, munka-
líf, Komventum (shr, konventu
bræður, klausturbræður), nunnu-
setur, miunfca- og nunnufciliaustur.
Ábóti var nöfndur herra, en abba-
dísir f.rúr, mumfcar og fcanofcar
bræður, nunmur systur.
Rústtr Fiábeyjarídiausburs á
Breiðafirði, sem var stofnað 1172,
eru enm til, og er þeirra getið og
þeim lýst í sótonaríýsingu séra Ól-
afs Sívertsens. Eru þær austarlega
og hæst í Flateyjartmni. Eru rúst-
irnar tíu álnir á temgd og sex álma
breiðar með garði umhverfis og
dyrumi til veslturs. Við inmgöngu í
fclaústurgarðinum stendur steinn,
og er mikáilll boli kl'appaður í steim
þann. Skyl'di þar, að sögn, þvo sér,
áður en gen'gið var til bæna. Lik-
léga hiefur þó hér verið haft í vígt
vatn. Væri mikilil fengur, ef þess-
ar fclaiusturrústir í Flatey væru
ranmsatoaðar, sem og aðrar rústir
Og mianijar á kfl'austrastöðum á
Uandl hér.
r í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
653