Tíminn Sunnudagsblað - 24.08.1969, Qupperneq 12

Vid
tökum
fólk
tali
STEINAR
RÆÐIR VIÐ
NORÐLENZKAN
SKIPSTJÓRA
Þorsteinn Stefánsson skipstjóri
fæddist að Hauganesi á Árskógs-
strönd 7. marz 1896. Hann fór á
sjó strax og hann gat vettlingi vald
ið og þrettán ára gamall var hann
um tíma formaður á árabáti. Auk
hans voru á bátnum tveir menn,
tvíkvæntor, áttlti tvö börn mieð ftyrrl
konu siinni og fimon með hinmd
seimmi. Móðir mím var seinmi komia
bans, og óg var liangyngstuT atf
okkur systkinumfuim. Á Hauigamesi
voru þá þrír torfbædr. Nú er þelta
gdlæsáffleigur staðúr, afWlt gerbreytt
þar móg af svartfuigld, og Haral'dur
saigði við miig, þegar við vorurn
koimmir í hæfitogt slkotmál:
„Nú heldur þú bara við árarniar
á meðam éig slkýt“.
Puiglarnir voru beimt fram und-
an bátnuim. En þegar skotið reið
„Þetta voru
t
sem komnir voru af léttasta skeiði.
Á stríðsárunum sigldi hann 48
sinnum yfir hafið milli fslands og
Englands, oftast skipstjóri á Súi-
unni EA 300.
Áiríð 1950 gerðist hanm hafnar-
vörður á Aikureyri og gegmidi því
' fitarfl í sextám ár. Nú dyettist hamn
[ á Hratfmiistu, þar serni hamm sér urn
Mkaisafn vistmiammia.
i —r Hvemær fórst þú fyrst á sjó-
| dmm, Þorsteimm?
— Éig hetf llíklega verið á tímmida
' ári, þeigar ég fór mína fyrstu sjó-
. íerð. Þá fór óg með Haraldi, bróð-
ur mínuim, sem vor eOztur atf all-
sysfkimmjm mdmium. Paðir mimrn var
eíðam ég sfleit þar bamissíkóiiuim —
miáiega óþekkijiamtegt.
Á þessuim árurni korni milkið af
svartfuigli imm á Eyjatfjörð og Har-
aMur fór oft mieð byssm út á fjörð
o,g slkaut svartfuigl. Það sitóð svo á
edmm dag, að faðir mimm vair ekki
Ihiedma og eklki eidri bræður mím-
ir, Snælauigur eðá JÓhamm. Hairal'd-
ut seigir því við mötmimu:
„Ég fer mfeð hanm Steima á sjó
í daig fraam í svartíuigl“.
Maimima héflrt nú, að hamn hefði
ffltið gaign atf mér, em það varð
samt úr, að ég fór með homuim
og var bellidur hireykimm atf. Þegar
við koanuim þarna frarni fyrir, vair
atf, var mór svo billt við, að ég datt
atftur á paflflimn í bátmum. Em fuigi-
amir láigu láfca og við komum með
fcófltf fuigHla að iamdi um kvöldið.
Þegar Hamaldur fór að seigja frá
fleirðimmd heirna, klappaði móðir
mdn miér á vamigamm og sagði:
„Það er nú gruinur minm, að
hann verði ekki afllltatf dettandi á
sjónum“.
— Elk/ki hefurðu saimt farið að
'Stfumda sjóinn fyrir afliVöru þá?
— Nei, eflckd fyrr em árið sem ég
fleirmidist. Faðiir mton drutokmaði
það ár — hamm viar stýrimaðuir á
háikaiiaiskipi. 1911 réðist óg á
skúbu, sem Hefliga hét — skipstjóri
660
T f M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ