Tíminn Sunnudagsblað - 24.08.1969, Blaðsíða 15

Súlan á siglingu um EyjafiörS. Myndln er frá stríSsárunum.
brezikiar véllair, sem filiuigu yfir skip-
ið. ViS femguim l'ífca nmklkiurs kornar
loftvarmarbyssu á stýrisþaikið. f
þeiiim var vír, mijög fínin, og þegar
vilð sáuim nállgast fluigvól, sem við
töldnim þýzíka, áttuim við áð skjóta
þessu upp. Þá breiddiist úr faii-
hilíf, en vírimn var fastur vi® skip-
ið. Þetta átti að vera til þess að
fliuigvélainmar steyptu sér eikki eins
mi'ðnir að skipráu.
— Og notaðirðu þetta einhvem
ttíúmia?
— Við þurftium aldrei að
mota þetta. Þeir fengu okkur einnig
riifffll, og þetta var alt og sumt,
sem við höfðum af vopmum. Ofan
á stýrilsiþalk'ið var sett einhver ul-
airtegund, sem átti að hMfa því við
kúlniahiríð. Þeitta femgum við, eftir
að siglinigiarnar hófust aftur eftiir
tveggja mánaða hlé. Ein eiins og ég
sagði, var ég svo beppinm, að ekkert
Ikloim fyrir miiig.
— Bretum hefur verið það mjög
í mum að fá fiSkinn?
— Já, fiskurimn var þeirra aðal-
fæða, það var ailt skammtað hjá
þeim. Pólkið stóð í löngum biðröð-
um tl þess að fá 'þennan litdla
skamnit, sem því var Hálbinn í té af
brauði, smjöri, kj'öti og öðrum
nauðsynjuim. Einis var þetta með
fiislkiinin. Umiboðsmienndirndr okkar
úti sögðu oklkur, að hamn færi
mest til hersins. Fyrst var a® sjá
hernum fyrir því, sem hainn þurfti
— síðain kom röðin að hinuim
aOimienna boirgaira.
— Hvað tók svo við hjá þér,
þegar stríðdð var búið?
— Eftir stríðið var óg uim tíma
mieð Straumey, sem ffliutti SíflJd úr
Hvalllfirði ti Sigfliufjarðar í bræðslllu.
Þá var engin sífldarbræðsla hér
Hunmain ianids. Svo fór ég aftur í
sigflinigar. Á Hvassuftellimu, sem
Siamtoanid ísfllenzlkra saimvinnufélaga
átti. Á þvi var ég hátt á annað ár.
En ég yar þá orðinn sflæimur í
magiamuim, og mér ieið fflflla á sjón-
um, svo að ég afréð að fara í lamd,
ef ég fiengi eitthvað .að gera.
En það er altaif erfitt fyrir sjó-
miainin að fá vinmiu í landi, eklki
s'ízt þegar miaðuir er orðinn svona
flufllarðiinn. Þá var það, að hafmair-
varðarstaðan á Aikuireyri losnaði, og
ég var svo heppinin að fá hama.
Það stanf hafði ég í sextán ár. En
þó fór ég ednstöikiu si-nnum túra á
sjóinn á þeim tímia. Leysti af stýri-
mieinin á toiguiruim sem siigldu.
Síð'asta sjóferð mín var sumarið
1968. Þá var ég tvo mánuði u«n
borð í Árnia Priðrifessyni —
an-mar stýrimiaðuæ m-eðan sk-ipsitjóri
oig f-yrSti stýrimaður tóku suimar-
teyfi sitt. É-g yngdist við það, þar
fókk miaður að kyn-n-ast svo mörgu,
sem miaður haifði ekfci áður séð.
Ég stóð a-uðviltað efcki fu'Ikomfl-e'ga
í stöðiu md-nni vegrna fálkunn'áttu —
þefklklti eklki þessi miargtorotnu tæfc
sem þar eru — é-g hafði afld-rei st
þau áður. En sú úrvafls Skipshöfn.
s-em var þair um borð, ásamt fiski-
firæðinlgunuim, fyrirgaf mér það
íaJllllt.
— Og nú ertu bðk-avörður hér
á H-ráflnisitu. Hvernig kianntu við
það?
— Ég finn auðvi-tað, að mig
sfeoitdr hæf-ieika tl að ge-gna þvi
stairfi sem slkyflldi. En ég kamn vel
við mig h-ér, og ég hef alt-af haflé
igamian af bó-kuim. Steiiwr.
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
663