Tíminn Sunnudagsblað - 07.09.1969, Blaðsíða 11

faafði áður komið í á ísfliaimdd. En
nú viar komið víirusalubamn og þessi
áigæti líf selixíir þótti Sfiertkiari en
saamilagit væri alð bafa hann tdi
Sölu í bannlandi. Um þeitta fór nú
þessi vingjairnlliagi ma®ur að tafla
við imijg, oig spuiði hanin miig, 'hvort
mér þætti þeitta nú eklM heldiur
lamgt genigið af landsitjóirn fts-
iandis, að banrna sölu svona lækn-
Mytfls. Jú, mér fanmst það böflvuð
tiótfyndinii.
„Vefl á minnzt,“ sagði Petersen.
„Hefurðu séð skipið, sem íslend-
ingar voiru að láta smíða, það ligg-
uir hérna Skiamimt frá, eða ertu
kammski af því?“
Éig kva® mei við, en sa,gði, að
mitg lanigaði tdl að sjá sMpið. Ég
hiaifðii beyrt ávæning af því, að ís-
lendiinigar væru búnir að stofna
Blkipafétog, en visisii eik'kert frekar
uim það.
„Ég skal koma m-eð þér niður
að sikipinu,“ sagði þessi ágæti mað
u-r. „En þarftu e-kki að fá þé-r
ílösikiu a-f þriggj-a sitjÖTinu k-oníaki,
seim ég hef til sölu, svona í nestið
Ibeim,, skilurðu?“
„Ja, ég er nú eiginllega alveg
staurblanfeur eiftir þess-a da-ga
iiérna og get bara efeki keypt það,“
iseigi ég.
„Það geuk ekfeert tii,“ se-gir
h-a-nn. „É-g bara læt það í skips-
reifeniinginn á þitt nafn, o-g þá
fœrðu það þess uta-n tolfllfrítt.
Flasik-an kostar þá eina kró-nu og
fimimitíu. Ég iæt þig fá hálfan
toassia, se-x fiöskur."
Svo geinigum við niðuir að skipa-
kvínnii. Þar iá stórt Oig fallegt skip,
Goðafoss, fyrst-a ísl-enzfea st-órskipið,
sem éig hafði séð. Mór var eklM
sérlega grátigjarnt á þessum árum,
en nú varð óg svo kfl'ökku-r, að ég
liiefld, að samferðiaimaðuir minn hafi
orðið var við, að ég grét, því að
hanin klappaði á herðarnair á mér
og sag-ði:
„Til lukku með skip-ið, ísle-nd-
imgur, og vert-u blessaður og sæfll.“
Svo fór h-ann, en ég g-ekk um
borð og hiltti I-and-a mína og var
Iij-á þedm -góðia stund í bezta yfir-
llæti. Eitt fannist mér þó skyggja á
gleði m-in-a. Það var sem sé húið
að má-la aftan o-g frama-n á svart-
ar skipishliiðarnar dansfea flaggið-
ÍÞetta var 1915, og ísland átti engan
viðuirtoenmdian fána, hvorki til l'ands
eða sjáivar. Nokk-uð miuinu þe-ssi
m-erlki haifa hfliíft skipum hlutlia-usra
þjóða. E-n svo fór að iotoum, að
eifcke-rt tiflfliit var tekið til þeirra.
MICHAEL J. HOGAN:
Dýrlega Shannon
Dýrlega Shannon, þín bylgja svo björt
frá birtingu í kvöldhúmið streymir fram ört.
Og hreinn er þinn ilmur um árvatnið tært
sem emeraldgimsteinn/ er Ijómarðu skært.
Hve oft hef ég reikað, er röðullinn skein
og rósirnar kyssti og hún fylgdi mér ein
um bakkana hérna í bernskunnar leik,
sem brosti mér forðum — með hrafndökka reik.
Og einn hef ég reikað og undrandi spurt
þig elfur, sem streymir, hvað dró þig á burt.
Og margoft er eldaði um iðunnar straum,
þér einni ég sagði minn leyndasta draum.
Laufskóga græna og hrikabjörg há
í hyljunum speglarðu leið þinni á
Og ólgandi blóði við úthafsins rót
af örlæti blandarðu, dýrlega fljót.
Hér var það, er blikandi byltistu hjá,
að bærðist í hjarta mér söngvanna þrá.
Hér var það, er bjartur þaut blærinn í grein,
að birtist mér ástin, svo fögur og hrein.
Streym, volduga elfur, streym áfram á braut
þú eylandsins prýði, í hafdjúpsins skaut.
Tak heimsflotann glæsta á brjóstin þín breið
sem bylgjurnar smáu, er þú víkur á leið.
Guðmundur Arnfinnsson þýddi.

r f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
683 _