Tíminn Sunnudagsblað - 07.09.1969, Blaðsíða 9

Tíminn Sunnudagsblað - 07.09.1969, Blaðsíða 9
Úr Hvannhaga i SuSurey, þar sem höfundurinn, Gufflmund- ur á Brjánslaek, dvaldist um skeiS. feýfimiá"' :hiötniirón það. Ein sjálfeaglt Viksri a'ð við tækjnim við fiskinnm, ef Ivaon ósikiattSi þesis. Ég setitii svo þiilifams'mótorinn í tgang og verkið lióíst samstumdiis. En þá var eins oig baiiinn rank- alði vilð sér. Hann víkur sér alð sfcýrimanni og spyr, hver þa'ð hafi verið, sieim barði Mifckeil. Stýrimiaiður segir, að það hafi enigiinin gert, Mikfcel hafi sjáifur íagt hendiur á annan vólamann, og h'inin hefði að'eins hrint honum frá isér, þóitt svo vfdd ifcil, að 'bann dytti. Hiainin sæi eklkert sáknæmit við það, þófct pilturinn stjakaði honum frá sér. Það var finekar óhýrt augna- íiáð, sem Morteinsen sendi þá verk stjóra síwum. Sýsl'umaðiur hafði lefckert' laigt til máianna og nú hypjuðu þeir sig í land og kvöddiu hvorki kónig rné klerk. Fisfeurinn var í pökfcum, svo það ■ gekk filjótt og vel að taka hann uim borð. Þetta var á þrjá uppskipunarbáta, og eftir tvo kilukkuitíima drógum við upp segl og héldium út fjöirðinn. Þótt ég hafi nú hér að framan l'ýst Pétri Morteinsen sem einræð- issinnuðum stórbokfca. sem hamm oig var, þá er það ekki svo að skiljia, að þetta væri einsdæmi. Slíkiir mienin voru einihdig til hér á liandi. Þeir voru svo sem efcki allt í dýrðinni helduir. Urðu Skipstjór- ar, hvað þá óhreyttir háse-tar að standa og sitja eins og þessir mernrn vildu. Það var ekki dærna- laúst, að skipstjórar væru engir auifúsuigestiir, ef þeir komu inn til að Hosia á lauigardöguim eða hefðu miibið aif tnoisfisíki ('Stein'bít og lúðu) í fraimileistimmii. Nei, suimir „reiðar- amir“ skiptu sér jafnvel af, hvort kokkarndr notuðu mikið eða l'ítið af koilum til að sjóða matinn. En þetta var nú útúrdúr og kemur ókki þessari söigu við. III Við vissurn ekfcert hvert ferð- iinni var heitið. Töldum við næsta ólí'kflegt, að lýsið ættii að fara til Kaupmanmahafmar eða Svíþjóðar. Við höfðum reymsliuna af snuðri Engliendiniga í flutningasfcipum, jafnvel þótt þau væmu efcki á sigl- ingialeið tiil Norðuirlanda. En okkur gruimaði, að fiiskuniinn, seim útgerð- armaðuiriinn lagði svo miklia álherzilu á að koima með í þessa tfierð, væni ekkeirit amnað en skálka- skjól till >að hylijia iweð lýsið. Ég helid, að loftskeytasamþand miillli Færeyja og meginilandsins hiafi ekiki venið komið á þessum áruan. En frétti'r allar bárust með sæsímanium, og var það unduir, hve þær bárust fHjótt út meðal al- menninigs, tiil dsemis sitríðsfréttir. En veraianiirnar, eimbum hinar stærri í hvenri byggð, vo-ru einu frót'tamiðtararnir. Engin dagblöð komiu þá út í eyjumium, helduir að- eins tvö viikublöð í Þórshöfn, Tinigaknossur og Dimmalætting. Svo var nýibyirjuð a® koma út í Tromgiisvági. Föroyatíðindi, ósköp iíltið blað, sknilfað á færeysku í þjóðlegum arnda. Timgaknossur var Ika sknifaður.á færeyshu. Frétbamiðlunin hjá verzlunum fór þaninig fram, að fest voru stór iandaþróf á einhivem vegg búðar- innar fyrir tfiraman afgreiðslliulbarð- ið. Staða styrjaldanaðiila var merkt miefð llitlium piappíinsfámuim, sem vonu svo færðir tl, ef breytiing varð á vtglnunni — til dæmis ef Þjóðvarjiar tóku bong í Fralkk- landi eða Beflgiíu, þá var þeinra fáina sbungið niður við þá borg á landabréfinu. Ég sé enn fyrir mér kanliana, sam vitanlega héngu allt- af í söiubúðinmi, þegar ekkent var að gera, og neyktu gefimn tóbafcs- rudda og ræddu sbriíðsfróttir eins oig lærðir hermaðarsérfræðingar. Margir þeinra voru gamlir togara- menn af enskum togurum, en seztir í helgan stein cg hættir sjþ- fierðum, og silógu um sig með ensk um glósum: „Jú sí“ og „jú nó“ og þess háttar málblómuim. Þá man ég líka shellfinigarsvipinn, sem kom á karlama, þegar Þjóðver.jum tólkst að reka fleyg í varmir Banda imanna og sælbja tengt inn í Fnafck- land. v Mér er ekki grunílaust um, að sttríösfrétbinmar á þeim áruim hafi verið ærið einMiða, enda eðlilegt, því að aflllar firétltir, sem bárust, bomiu gegnum England. Það voru víst fáir Fæmeyimgar, seirn óskuðu Þjóðverjunn sigurs. Oig þó átti ó- viild þeirra á Þfjióðverjum eftiir að imagmast miibið oig náðu hún há- marfki, þagar Þjóðverjiar skutu nið- ur fyrir þeim fjöflida fisbisfcipa á svo T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ 681

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.