Tíminn Sunnudagsblað - 07.09.1969, Blaðsíða 20

ÞaS var forin á veginum hjá Hougoumont, sem gerði út af viS franska riddaraiiðið h|á Waterloo".
ið fór harwi affcur upp í rúmið og
léfc Ijósið loga.
— Sérhvern dag á allan hátt er
mér að batna, fcautaði potter, en
það var engin sannfæring í rödd-
inni.
Pobfcer vatoaði snemma næsta
morgun, sólin þrengdi sér inn um
gluggahlerana. og fuglarnir sungu,
en það leið góð stund áður en
Pobter áræddj fram úr tá'l að hef ja
nýjan dag. hann var máttfarinn
og þungur effcir ónæðið urn nófct-
ina, en þegar hann loks mannaði
sig upp og fór fram úr og var
búinn að fiytja vígbúnaðinn frá
glugganum og opna hlerana, þá
sá hann, að veðrið var dýriegt og
állt baðað í sólskini, en þa'ð hefði
verið svnd að segja, að Potter væri
í sóiskinsskapi, hann var ilia á sig
kominn, bæði á sál og líkama, því
lenigur sem hann hugleiddi ástand
ið, því verr Mkaði honum það, og
hanu var þvi í þungu skapi. þegar
þann gekk niður til morgunverð-
ar. Morgunverður í Skelding var
óformlegur, gestirnir gátu fengið
sér bifca, þegar þeótm sýndist, þvi
að húsfreyjan reis æfcíð seint úr
rekkju. Bobba var ©in i borðstof-
unni, þegar Potter kom inn, hún
var að lesa morgunblaðið, hún
kiinkaði koiliLi tii hans og sagði
giaðliega:
— Góðan daig, Potter, ég vona,
að þér hafið sofið vel.
Pofcfcer hirðlök við og sagði:
— í nófct voru skelfilegir hlutiir
að igerast, un-gf'rú Wiokham.
Iiræðsluglampi kom í augun á
Bobbu, hún sagði:
— Þér meinið þó ekki
Oandle. . .?
— Jú.
— Ó, Potter, hváð kom fyrir?
— Þegar ég var að háfcta, þá
barði hann og spurði, hvort ég
gæti lánað sér rakihiniífinn rninu.
— Þér hafið vonaudi ekki gert
það?
— Nei, óg hlóð fyrir dyrnar,
sagði Potter hreykinu.
— Það var skynsamiLegt.
— Og kiukkan fcvö í morgun, þá
kom hann inu um gluggann.
— En hræðlegt.
— Hann tók rakhnífinn og
glotti óhugnanlega, ég skil ba-ra
ekki, hvetns vegna haum réðist ekki
á mig, en haun fór strax og nann
var búinn að fcaka huífinn.
— Fáið yður egg eða eitfchvað,
sagði Bobba >l!ágrám.a.
— Þakka fyrir, ég æfcla að fá
miór dáilitla sneið af svínslæri,
hvíslaði Potter.
Svo þögðu bæði, síðan sagði
Bobba:
— Ég er hrædd.um, að þér verð
ið að íara.
— Það tel ég ráðlegast, sagði
Potber.
— Gandle er greimilega búinn
að fá óviðráðanilega óbeit á ýður.
— Já.
— Ég tel ráðlegast, að þér far-
ið þegjandi og Mjóðalaust, án þess
að kveðja, svo hann viti ekki. hvert
þér farið, þá getur hann ekkj elt
yður. Þér geitið svo skrifað
mömimiu og sagt henni, að þér
hafiið orðið að fara vegna ofsókna
GandlLes.
—• Hárrétt.
— Þór þurfið elkkd að minnast
á, að hanin sé brjálaður, hún veit
það, segið bara, að hanm hafi ka.f-
fært yður í síki'nu og komið inn
til yðar klukkan 'tvö og grefct sig
franian í yður, þá skilur hún allt.
— Já, ég. . .
— Uss.
Oliffiord GandiLe bom inn.
—■ Góðan dag, sagði Bobba.
— Góðan dag, sagði Gaudle, og
fóbk sér limsoðið egg.
Haun löit á údigefandann og
692
T í Ul I N N — SUNNUBAGSBLAÐ