Tíminn Sunnudagsblað - 07.09.1969, Blaðsíða 22

manini afí? vera, en svona nokiku'ð
getuir e/kki verið heillsusa'mlegt,
þegar fóík er rétt hálfnað með
morgunverSinn.
Frú Wickham hneig niður í stól
og sagði:
— Bru allir orðnir brjálaðir?
— Ég heid, að Clitford Gandle
hljóti að vera brjálaður, þú veizt,
að þessir menn, sem standa sig
afburðavel í skóla, bilast oft snögg-
liega, það er ekki lengra síðan en
í gær, að ég var að lesa um
Ameríkumann, sem fékk öll mögu-
leg verðlaun í Harvard eða ein-
hverjum öðrum skóla, og svo ein-
mitt þegar allir voru farnir að
spá honuim gliæstari framtíð, þá
beit hann frænku sína alt í einu.
— Farðu og leiitaðu að Potter,
ég má til að tala við hann, hróp-
aði frúin.
—Ég skal reyma, en ég heild,
að það sé ekki til neins, ég heM
að hann sé aifarinn.
Frú Wickham rak upp saknað-
arhljóð eims og ljónynja, sem hef-
ur verið svipt bráð sinni, hún
sagði aðeins:
— Farinn?
— Já, hann sagði mér, að hann
væri að hugsa um að fara, hann
sagðist eklki þola ofsóknaræði
Gandles öliu lengur, og þetta sagði
hann fyrir morgunverð, svo ég
geri ekki ráð fyrir, að hann hafi
skipt um slkoðun síðan. Ég held,
að hann ætli sér að halda áfram
aðjilaupa.
Frú Wickham stundi átakan-
iega, en Bobba sagði:
— Mamma, ég þarf að segja
þér nokkuð. Clifford Gandle bað
min í gærkvöldi, en ég hafði ekki
ráðrúm tii að svara honum, því að
hann var varla búinn að tala út,
þegar hann stökk út í síkið og
reyndii að drekkja Potter, en þú
áliítur, að hann muni hafa róandi
áhrif á mig. . .
Frú Wickham gaf frá sér sárs-
aukastunu og sagði:
— Ég banna þér að leiða hug-
ann að því að giftast honum.
— Allt í lagi, mamirna, viltu
egg? sagði Bobba hlýðin og elsku-
ieg.
— Nei.
—En sneið af svínslæri?
— Nei.
— Jæja þá, aiit i iagi, en heid-
ur þú ekki, að það væri snjall-
ræði, ef é'g reyni að finna Gandle
og segja honum að taka saman
dótið sitt og fara? Ég er viss um,
að þú kærtir þiig elkki sm að hafa
hann hérna, eftir það sem á und-
an er gengið.
Það var einis og eldiur brynni í
auigum frú Widkham, er hún
sagði:
— Bf þessi maður leyfir sér að
bomia hinigað aftur, þá skal ég. ég
skai . . já, segðu honuim að fara,
og segðu honium, að hann sfcuii
aidrei framar fcoma mór fyrir sjón-
ir. \
— Alllt í iagi, mamma, sagði
Bobba.
Sunna Stefánsdóttir
þýddi
BRÉF TIL BJARGAR
Framhald af 674. siðu.
ursfcerfi hefur verið haldi'ð uppi
í sumiar með þá hugsjón að bak-
hjarli að fcoma á næturklúbb-
um fcl bjargair liandi og þjóð.
Loks hafa miáisfcrafsmiklir
menn heimtað með talsverðii
þrámæigi og bægsiiagangi, að
ka'rt'öfl'uinnfiutningurinn verðd
heimlaður hverjum þeiim, sem
við honum viH gefa sig, enn
stranigtrúaðir á það, hve golt sé
að hanga á hrossi kreddunnar.
Sfcyldii það efcfci liggja í augnjn
uppi, að bartöfiurn*ar verða
mikilu betri og ódýrari, ef fcaup-
unuim er sfkipt í smáslatta,
dreifingarkerfunium fjölgað og
margar kartöffljugeymslur látn-
ar komia í staðinn fyrir fáar?
Þarna er að verki raun-
sætt fóllk og hugmynd'arítot.
Hvort tveggja ber nátega
jafnhátt, sfcarpsfcyggni og
dýrar hugsjónir. í rauninni
saikar það ekki svona þjóð neiit,
þótt stjórnarfarið beri afokeið-
is, því að vitrir menin rísa jafn-
skjótt upp og sýna fnm á,
hvernig kippt stoal í liðinn. Við,
sem njótuim ávaxtanna, söfnum
perlunum í sjóð minninganna
og þökkum drottni al'lsherjar,
hvað lætur ofckur Ifa fangan
og mierkiiegan dag.
J.H.
Lausn
28. krossgátu
Lítil viöbót
í 26. itölublaði Sunnudagslblalðs
Tímanis í ár ©r frásögn Einars Si'g-
uirfiinnssonar um sfcógerð og fiéira
þar að lútandi. Sinn er háttur í
sveiit hverrú. Hér þeíkiktist efcfci, alð
gæiur væru rafcaðar á þeru hné.
Gæran var höfð úthverf unidir á
hinénu, henni var hnýtt mieð aftur-
tÐótunnm yfir mlitti miannsins og
látin liggja niður yfir vinisltra hné.
Fé var öÉu slátrað heima og allar
gærur rafcaðar. Það var fcvöldvinna
barGmianina að rafca gærur. Sumir
rökuðu 'fimm gærur á kvöldi, á
2—3 tímiuim.
Skinn voru iiituð í blásteins-legl
(iskiininaii't). Lögurinn var blandað-
ur í íllát (stamp). Skinnin látin
Iliggja þar í, í 2—3 daga, síðan
voru þau breddd upp í eidhús.
Sköflt ©ða rár voru lögð mili bita.
Skinnið ILagt efltir máðj'um hrygg
iangsum á rána. Ef reykur var að
staðaflldri í húsáinu þornuðu sfcinnin
fljótt. Sfcóþráður, svo mefmdur, var
notaður í vörp. Komur renndu
hanin, mlisjafnlega miangþættan á
iæri sér eiftir því hiver skórinn var.
Tæplega fcom fyrir að flengdin væri
ekki nokkurn veginn mlátuleg.
Sortulyng var notað til að lita
spanistoó. Það var flátið í iög. Skæð-
in urðu svört. Það þóttiu falflegir
skór með hvítum bryddinigum. Eitt
hivað er flleina, en ég flæt hér stað-
ar niumið.
Jónas Jóhannsson í öxney.
^) sszrbrvn
ST H L ATfí
KOLUKNftfC
A F K fi N N i
SA/ftKKft T
T C ft S T £
AKft Tftur
L'OS K UK2>
A L T ft K / L
’/OULTÖUN L / K J) 1
S » K OHNftK N 'ft T
S T / N N U K fl C N / N u
K U £> U N Cr ft n'ft L / K
'fl R HUOOftK KL fl
T ftLnftNNftft'onUft
' U & L fl TÚN 'O T> Æ L
Z £ K Ö fl r T ft L L fl
/ J) ft S O N ft S N / U
K / V £ R NftUTUNUn
N -* £ K -* 0 ft L T'O M UK
594
T I M 1 N N
SUNNUDAGSBLAÐ