Tíminn Sunnudagsblað - 07.09.1969, Blaðsíða 14

— Ég byrjatði sbrax a0 hnýta
Ihöföld, þegar ég fcom heim. En
svo gifti ég móig 1923 Einari Jó-
hanmessyni vólstjóra. Hamn dó
1966. Við eigniuiðuimst tvo drengi,
seirn fæddust 1925 og 1929. Þeir
eru báðir orðnir verkfræðingar.
Á árunum fyrir 1930 var því ekki
mi'kið ofið. Effcir 1938 gat maður-
inn minn eMti sfcundað sína vinnu
vegma helsubrests. Svo að við
hjáfflpuðumist að hérna ef tir það.
Ég hef verið sérsbaklega hepp-
in með starfsfólk. Ég gæti ekki
refcið þðtta, ef ég hefði ekki stúik-
uirnair tvær, sem eru hjá mér núna,
Elínu Björnsdóittur og Huldu
Gunntouigsdóttuir. Önnur er búin
að vera hjá mér i 22 ár. Ég fæ
þeim seint fmlþalkikað. — Þær eru
svo framúrsfcainandi vandvirkar og
diuiglegar. Amnars var ég með
miamgar sitúlkur hérna um tíma,
surnar voru tvo og þrjú ár. Þetta
vedt'Uir allt á því að hiaifa gott starfs
fóltk. Og það 'er orðinn alt of lítiM
muinur á bauipi viiðvaninga og
vainra, fininst mór. Erfiltt að ná
fól'ki iinn í starfið. Þegar innfiufn-
ingurinn jótost á ölliu, varð miMu
erfiðara að reltoa þetta, oig við urð-
um að seigja upp mörgum stúlk-
um. Við höfuim samit a'Htaf haldið
javavefnaðinum í horfdnu. En það
hefur verið miinna uim áklæðis-
vefinað, sem var mikil áður.
— Hefur þú marga vefsfcóla?
— Ég hef fimrn vefstóla, en við
ernm eiklki neima þrjár núna. Rekst
urinn ber varta fflieira fólk. Þegar
ég byrjaði úti í Kaupmannahöfn,
fékk ég 25 krónur á mánuði, og
það þótfci alveg ágætt. Það hefur
auðvitað hiafit alt að segja fyrir
mig, að ég hóit það út og að for-
eldrar mínir sendiu mér peninga
til að lifa af. Mér diatt það ekki
í huig þá, að ég þyrfti eins mikið
á þessari touinnátifcu að hialda og
raun ber vitni. Ég á fröken Sieg-
umfelldt miikið að þaktoa.
— Hvað finnst þér um aðstöðu
íislenzkra fevenna til vefnaðar nú?
— Haea mætffl bæta mifeið. Nú
er aðstaðain í sveitiuinium orðin ®vo
góð, þair sem félagsheimi!iin eru. Ég
veit, að tovenfélögin hafa víða lagt
í þau fié. Mér finnst, að ítoonur ætfcu
að notfæra sér þá aðstöðu, sem
þar er til veifnaðar. Þær ættu að
hafa aðS'töð'U til að hafa vefstól í
eiinihverju herbergi og vefa þair
sem ailira mest baimda sór. En það
þyrfti að vera einihver, sem gæti
leiðbeint þeiim. Það er svo margt
hægt að vefa. Þó ebki væri ann-
að en tuiskumottur á gólf. Þær
toosta ékki mifcið annað em vinn-
una, em þær eru eitthvað hið altna
bezta, seirn hægt eir að setja á
gólif. Það eru bara efcki margir,
sem vita, a@ þefcta er hægt, og þó
er ótrúiega raargt, og eigimlega Uíit-
iifjöriieigt, sem fóíik getur notað í
þessar tuskumottur. Það má nota
gaimllar peysur oig yfMeitt ailllit,
sem er úr einhverju mjúku. Þetta,
seirn er á ganginuim bórna niðri, eir
áreiðanilega um tuttuigu ára gam-
alt. Ef þetta er ofið á réttan hátt,
endis't þáð. Það er um að gera að
ganga efcfci á uppistöðunmi.
Og auðvitað má vefa mangt
ffleira, gl'U'ggatjöld og ýmislegt.
Mér finnst líka, að í sveit eigi fólk
eingönigu að nota uill. Ég æfclast
ékki til, að fólfcið fari að spinna
núrna, en þá er bara að kaupa sér
uilangarn. Það ætti að vera hægt
að feaupa það einis og amnað.
— Veizitu tl, að þetta sé gert
eiinlbvers staðar?
— Það eru til toomur, sem eiga
vefstól'a, En ég held, að kvanfélög-
in yrðu að eiga stólana og hafa
e-inhvern leiðbeinanda, til þess að
alm'euningur ætti sem greiSaistau
aðganig að þeim. Mér finnst h'ka
vanta heimiiilssíiðu í eitthvert blað,
þar sem veiiitt væri aðstoð með
vefinað. Ég myndi með ánægju íáta
í té uppslkiriftiir og annað, sem að
'gaigmi roætti bomia.
Nýbt fovennablað var æfið góð-
ur tengiMöur milli otokar, sam höf-
um áhuga á hvers kyns hannyrð-
um. Ritstjóri þess, Guðrún Stefáns
dóttiir frá Pagrasltoógi, var ætíð góð
vinlfeona mím. Nú hefuir það blað
haett göngu sinini, og þykir mór og
mörguim öðrum það leitt. Ég hef
áitlt mljög ánægjuilegt samstarf við
miargar konur gegnum það blað.
Knippliborð í eigu Karólínu, smíðað at Jónasi Sólmundssyni. Keflin, sem ofan á
því liggja, renndi maður Karólínu, Einar S. Jóhannesson vélstjóri, úr hval-
beinf.
686
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ