Tíminn Sunnudagsblað - 28.09.1969, Side 2

BREF TIL BJARGAR
Hiugsuim dkikiur, að Menning-
arsjóður væri að kynna haust-
bækur sínar. Blöðin segðu frá
því, að þar keondi margra
grasa, enda upp á ýmsu nýju
brotið. Svo færum við að lesa
bókasikróna: Hefndargjöfin,
Maðurinn með stálhnefana,
Konunigur smyglarann'a, Ævin-
týri dýrlingsin-s, Kyrkislangan,
Morðið í svefnvagninum. Trú-
lega rækjum við upp stór augu,
og fóCki, sem hættir til að taka
upp í sig, hryti kannski eitt-
hvað miður faguri af vörum:
Hvernig getur ríkisútgáfa verið
þekkt fyrir að gefa út annan
eins bölvaðan óþve: ra?
Auðvitað hefuv Menningar-
sjóður aldrei gefið út þess
konar bækur og á vonandi
eikki eftir að gera það. Aftur
á móti eigum við sjónvarp,
sem einnig er ríkisfyrirtæki, og
á dagíS'krá þeiss hefur verið og
er sittlhvað, sem minnir óþægi-
lega á upptailninguna hér að
ofan. Þar hafa að staðaldri ver-
ið fOwttir þœttir, og fleiri en
einn samtknis, þar sem slags-
mál, srnyigl, morð og svik aru
aðaiuppistaðan og raunar eini
efniviðurinn. í rauninni væru
forráðamenn Menningarsjóðs
ekki stórum ámælisverðari, þótt
þeir verðu naumum fjármunum
rilkisútgáfunnar til þess að gefa
út Manninn með stáJihnefana og
Ævintýri dýrlingsins, heldur en
sjónvarpið með hrottalega og
f á rá nlega forh e imsku n a rþætt i
sína.
Fyrir ekki löngu gaf hmn
nýi háskólarektor, Magnús Már
Lárusson, í skyn í sjónvarps-
viðtali, að háskólakennarar
hefðu hug á því að brjótast
inn i sj ó nvarpsd ag skrá n a svo
sem einu sinni í viku. Þessi
orð vöktu tilhlökkun, þar sem
ég var staddur, þegar þau voru
sögð. En þeir, sem létu sér
detta í 'huig, að innan tiðar
gætu þeir valið á milli fram-
lags háskólans og gríns úr
gömlum myndum, munu eiga
sinn jólagraut óétinn fyrst um
sinn. Ekki verður betur séð en
innrás háskólans hafi verið
hrundið, þegar vetrardagskráin
var samin, starfsmönnum þjóð-
minjasafnsins meira að segja
útlhýst, en Bonanza, Danni
dæmal'ausi og það fólk í önd-
vegi.
Annað hlýtur einnig að vekja
athygli: Nálega alir þessir
þættir, sem og sjónvarpsleik-
rit og marigt annað efni, er
annað tveggja enskt eða banda-
rísfct. Norðuirlöndin eru horn-
refcur, þýzkir þættir næsta fá-
gætir og tiil annarra Norðurálfu
landa virðist tæpast leitað
fanga. Sama giOdir um erlendu
fréttirnar, sem sýnilega eru að
veruiegu leyti bandarískt láns-
fé. Þyí verður tæpast trúað, að
ófcleift' sé að fá sjónvarpsefni
að talsverðu ráði frá Norður-
löndum, Þýzkalandi og mörg-
um öðrum Evrópulöndum, bæði
sjónvarpsleikrit og margs kon-
ar fræðsluþætti og menningar-
þætti. Sá grunur vaknar, að
hér sé viljandi haldið að lands-
mönnum einhliða engilsaxnesku
efni ,en skorið á aðrar taugar,
þótt fyrir aHra Muta sakir væri
eðiliegast, að við hölluðum
oktour meira að norrænum
frændþjóðum okkar.
Það þarf að verða siðabót
hjá sjónvarpinu, bæði um þetta
og vai uppistöðuefnis j dag-
skrána. Þar að auki mætti þess
gœta meira en nú er, að mann-
líf með fréttaefni og frásagnar
er víðar í landinu sjálfu en á
strandllenigjunni mili gjald-
skýlisins á Keflavíkun'egi og
Leirvogsár. Einnig þar mættí
gæta jafnvægis, nú þegar held-
ur hefur fækfcað bíætum af
ráðheirrunum. J. H
HEYRT MEÐ ÖÐRU EYRANU
-fc Eins lengi og menn vita hefur vegurinn um Hvalfjörð legiS ofan
viS Skeiðhól, þar sem steinninn skrítni ris í brekku eins og staup
í laginu. ViS þennan hól var áningarstaður á meðan menn fóru
ferSa sinna á hestum, og margur steig þar líka út úr bifreið ,
sinni, eftir að bilaöld hófst. Nú verður þetta ekki framar. ÞjóS-
vegurinn hefur verið færður niður fyrir hólinn, og senn mun
þessi kynlegi steinn gleymast flestum, er hann blasir ekki lengur
við augum vegfarenda.
★★ * ferSamannabænum Sotji á Svartahafsströnd Kákasus er verið aB
byggja matsal úti i sjónum. Veggirnir eru úr þykku gleri, og geta
gestirnir séS fiska og aSra sævarbúa synda meðfram þeim. í þess-
um sal eiga þrjú hundruð gestir að geta rúmazt við borS.
744
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ