Tíminn Sunnudagsblað - 28.09.1969, Síða 19

Maður úr varðsveitum Svörtu hlébarðanna matar drenginn sinn af ástúð og
umhyggju. í næstu andrá er byssan á iofti — kannski er þegar miðað á
feðgana úr launsátri.
situr í fangal'si. Við málarekstur
inn gegn honuini, sagði dómarinn
við eitt vitnið:
„Þið talið eins og Huey væri
Kristur".
„Já“, svaraði vitnið. „Og við
viljum, að hann sé tekinn niður af
krossinum“.
Þessa sama anda gætir orðið
mikið meðal svartra hermanna í
Víet Nam. Þeir strjúka sumir, og
þeir, sem koma heim ,neita iðulega
að hlýða, þegar senda á þá inn í
Svertingjahverfi, þar sem uppþot
hafa orðið. Þeir segja: Mér hefur
verið kennt að skjóta. En ég skýt
ekki á kynbræður mína. Ég ætla
að berjast með þeim.
Þessurn mönnum er réfsað. En
engar refisingar koma að haldi, þeg
ar tíu eru reiðubúnir að fara að
dæmi hvers eins, sem settur er í
fangeiisi. Og gjáin breikkar. hinn
harði hugur verður enn harðari.
Auðvitað er hugarfarið ekki hið
sama alls staðar í Bandaríkjunum,
oig á sjálfuim fliokki hinna svörtu
Mébarða eru margir fletir. En eitt
er honum sameiginlegt í ölum
hans myndum, og það er megi'n-
styrkur hans: Hugrekki og sjálfs
meðvitund einstaklinganna. Og
þessi nýi andi nær langt út fyrir
raðir þeirra, sem þegar eru reiðu
búnir til sameiginl'egrar baráttu.
Hann er sifeiUt að leitast við að
glæða með hvatningum á fundum
og í viðræðum á vinnustöðum og
á strætum úti, flugritum og bæk:-
ingum, sem dreift er á báða bóga
og litauðugum teiknimyndum,
sums staðar setja beinlínis svip á
Svertingjahverfin. Frumkvöðulil að
þeirri nýjung er maður að nafni
Em/ory, svokaflaður menntamáia
ráðkerra Svörtu hlébarðanna, og
hún er öðrum þræði hvatning til
íbúanna um að verjast, ef á þá er
ráðizt, enda hefur beinlínis verið
komið upp sveituru, aðnokkru
leyti vopnuðum, er eiga að vera
viðbúnar, geri lögreglan harðvítug-
ar árás. Á þessum risastóru teikni
spjöldum getur oft að líta ungu,
alivarlega og kraftalega menn, eftir
mynd þeirra, sem standa vörð á
fjöldafundum Svörtu hlébarðanna.
Andrúmsloftið er mildast, þar
sem spennan er minnst og Svert-
imgjar sízt beittir harðræðum. í
borgum Kaliforníu, þar sem erki
óvinur Svertingja, vinstrimanna og
frjálsrar hiugsunar, Ronaild Reagan,
situr á efsta tróni, kraumar eðli-
lega hvað mest. Skotgötin á hús
unuim í Svertingjahverfunum í
OaMand tala sinu máli um vinnu
brögð yfirva'lda við löggæzluna, og
það fer ekki dult, hver viðbrögð
Svertingjanna eru. Unga kynslóð-
in segir hM'aust: Við verðum að
verjast þessum heiftúðugu árásum
á samfélag okkar. „Við teljivm þess
vegna, að allir Svertingjar verði
að vopnast“. Það er ekki dregin
dui á það, að afieiðingin geti orð.
ið borgarastyrjöld. Þó andmæla
förystumenn Svörtu hlébarðanna
því yfirleitt, að þetta verði kvn-
þáttastríð eins og fyrrverandi ior
sætisráðherra hreyfingarinnar,
Stókeiey Carmichaél, sp.iði Þeu
aðhiynnast það, sem Etdridge Ciea
ver segir í bók sinni. Ræður og
ritgerðir fyrir fangelsisvistina:
„Ég hef sagt, að ófriður rnuni
hiljótast af því, ef liðunum tiu í
stefnuskrá okkar verður ekki gef-
inn gaumur. Ekki þó kynþátta
styriöid, sem myndi gersamlega
tortíma Bandaríkjunum, heldur
Skæruhernaður . Og þúsundlr
hvítra manna rounu standa vuð
Mið okkar, hinna svörtu“.
Þegar Ronald Reagan lét her
taka háskolahverfið i Berkúev.
þyrlur hella stríðsgasi yfrr um-
kringdan mannf jöldann og iö,g
reglumenn og hermenn kasta á
hann gassprengjum. litu Svertingj
ar svo á, og slíkt hi5 sama
sögðu margir hvítir menn, að
þarna væri ríkisstjórnin að þjálfa
lið sitt og búa það undir úrslita
átök við svarta kynþáttinn og hin
ar fátækari stéttir borganna. Þessa
ótta gætir víða. Harkan og nusk
unnarleysið voru í algleymingi í
þessum aðgerðum. Hér var þó ekKt
við Svörtu hlébarðana að eiga og
ekki Svertingja nerna að mjög litl-
uim hluta, heldur hvita menn.
Hvernig verður hal'dið á vopnum,
þegar farið verður inn í Svert
ingjahverfin í Los Angeles að lok-
inni þvílíkri þjálfiun liðsaflans?
spyrja sumir.
Enginn getur lokað fyrir hví
augunuim, að líf Svertingjanna er
óiþolandi. Þeir búa við örbirgð og
atvinnuleysi og oft hungur í lé-
legum húsum og við háa leigu. sem
rennur undan.ékningarlítið til
T t M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ
763