Tíminn Sunnudagsblað - 28.09.1969, Síða 22

hef óg tiá4vegis búizt við, að KolM
væri þar »nn á sveimi.
Mér var hrósað fyrir, hve góðmr
srnali ég væri. Ærnar voru bragð-
legar og ínjófltouðu vel .Ég var ekki
heldur gumall, þegar ég fór að
hafia gaman af skepmum, sérstak-
lega sauðfé. og fljótt þekflcti ég al-
ar ærnai með nöf num.
Ne®tið, sem ég fékk í yfirsetuina,
var ekki iuilhreytt: Það var smurt
á brauð meí osti, þó aldrei hveiti-
brauð, og mjólk á flösku. Kjöt
var ekki til á sum'riin. Og kátuir
var ég, pegar þeir komu úr kaup-
staðnum, er þangað höfðu farið
með ufllina- Þá fékk ég kringlu og
steinsykurmola og rúsínur. Ég
hafði lengi hlakkað til þessarair
stundar vegrna góðgætisins, sem
ég átti von á. Þá voru börn lítil-
l'át og nægiusöm og gflöddust hjart
anflega við smém'uni.
Á haustin var ánuim sleppt, þeg-
ar tuttugu vikur voru af suiimri. Þá
flengu þær frjálsræðið. Eftir það
hjálpaði ég tl við heimaverk, sótti
tii dæmis hesta, þegar nota þuirfti
þá. Þó var óg heidur óbnrðugur
a® fást við hesta, gekk iflfla að
beMa þá og ennþá ver að komast
á bak, enda óvamuir hestastússi Ein
hvern veginn bögglaðist ég þó á
bak, þegar ég hafði fumdið mór
hemtuga bakþúfu Heim gekk mér
vél, enda héit ég mér í faxið og
fór ekki neima lesta'ganginn. Mér
fammsit ég vera orðinn maður með
mönnum. En sannleikurinn var sá,
að Óg var beldur seinþroska. Nú
var þó farið að senda mig á aðra
bæi með skilaboð og sendibréf. En
af því að ég var feiminn, kveið
ég fyrir pvílíkum erindrelkstri. Mér
var boðið að ganga í bæinn, en
það vi'ldi óg ekki, þvi að ég ætti
að flýta mér en eitthvað varð ég
samit að biggja, og þá var mér
fenginn branðbiti í lófamn: „Þú get
ur maulað þetta á lieiðinni heim“,
var sagt Os ég þakkaði fyrir mig,
því að það vissi ép að átti að gera,
og flýtti mér burt.
Svo breytlisit þetta. Ég'varð upp-
litsdjarfari, kominn á bæjum og
talaði við folkið. Aldrei þótti ég
sarnt fréftafróðui .Oftast fór éig
þessar ferðir gangandi, þótt fyrir
ksemi, að ég væri látinn fara ríð-
andi. Þá átti að láta mig ríða í
hmakk, en mér var ila við það,
því að ég hélit, að ég dytti af baki.
Að lokum rann þó upp sú stund,
er ég náði meiri þroska, og éig
eignaðist sjálfur hest, hnakk, beiz'.i
keyri og hnakktösku ,Ég fór að
haifia gaman af hestum. Ég var
ekki frábitinn því að láta þá taka
sprett á góðuim vegi. En ég forð-
aðist að ofbjóða þeim. Hestar eru
viðkvæmir, og það verður að fiara
vel með þá — umfraim alit verða
men.n að vera góðir við þá eims og
aflllar Skepnur.
í eimni iilarferðinni í baupstað-
inn keypti ég mér einiMda haiimón
ilcu á tíu krónur. Ég bom heim
úr kaupstaðnum kfliulkkan þrjú um
nótt, og þegar ég var búinn að taka
ofan, ganga frá klyfjnniuim og
Ikomia hestunum á hialga, fór ég
upp í smiðju tifl þess að prófa
þennan undragrip, seim ég hafði
eignazt. Upp firá því varði ég fl'ast-
um tómistund'um mínuim í félagB-
sikap vi@ hana.
Þessi upprifjun frá æSku'áruim
mlínuim er ekflsi viðburðarík saiga.
En svo l'angt sem hún nær, þá er
hún sönn mynd af lífi og hóttuini
Mtilis drengs austur í Lóni á mieð
an hættit manna þar voru eklki
flarnir að breytasf að ráðfl frá því,
er iengi hafði verið.
HÉDAN OG ÞADAN
Misfiskl.
Jón Eiríflcsson á Miið-Grund und-
ir Eyjafjölluim reri úr Holtsvörum
og féfll þungt, ef aðrir fiskuðu
☆
Eftir litlu að slægjast.
Gilsárvalla-Gvendur fór síðustu
för sína af Héraði niður 1 Borgar-
fjörð. í þeirri för fann hanm bein
Stama-Jóa svonefnds, sem all-
lönigu fyrr ha'fði orðið úti á þess-
ari sömu leið. Sagði hann frá fundi
sínum, er hann kom tl bæja, og
voru þegar hafðar uppi urn það
ráðagerðir að leita beinanna.
Gvendur taldi úr og kvað litlu
gegna, hvar bein Stama-Jóa lægju.
„Hann er fyrir l’öngu orðinn ó-
nýtur“, sagði hann.
Lausn
31. krossgátu
meira ein hann. Eiitt sinn reið hanii
um í Indriðalkoti á ledð firá sjó,
heldur þungiur á brún. Guðlaug
húsfineyja Björnsdóttiir stóð úti og
spurði urn afliaibrögð. Jón svaraði
dræmt og bvað mi-sfiskið. Hefði
ihann orðið einum lægri þeirn, sem
drýgstur var. Guðlaugu óx það
ekki í augum og kvað litfliu muna.
„Jæja“, svaraði Jón. „Mig mun-
ar um eiirm“.
s r b k >
mí n y
'A A G I
S 'A /V Af
ÖX K I N
G L'o JrU
S K I FUM OC N Ap V
T'O K A n 'A L I N V S P i
'on /i k l 'fí - v n / / l
7t fí R Lfí T A /? S Ó L *
Y í s o x / x / s r l’a
1 l j n n K b r s n fí i
n /* u f / « m * s k'£ &
K B L A ■ a 'n fí M'A S K t
i V L L t\ N J) /£ K £ 1
(, J fí MMfl ft L L Ufí K f
n o H fi N S M ’fí K f k K u
fí fí s s r fí K / /? O M
r A T fí N 0 S K T '0 N
fl-*fí'*B£LTlSM K fí K
766
T t M I N N
SUNNUDAGSBLAÐ