Tíminn Sunnudagsblað - 26.10.1969, Qupperneq 11

MAGGI SIGURKARL:
ÖRLÖG
í skugganum situr Skuid og spinnur,
skapili er norn og bráð.
í þræðinum skiptast á þvengir og hnökrar,
— þannig er sagan skráð.
Svo grípur hún snældurnar eina af annari,
af þeim rekur hún þráðinn.
Slítur, hnýtir, flækir og fjötrar,
og forlög manns eru ráðin.
Verðandi slær svo vefinn af kappi
— vandasamt starf og leitt,
fléttar þræðina einn við annan,
með ýmsum litum er skreytt.
Þegar einhver þráður er búinn,
þrífur hún næsta með flýti.
Hver einasti maður, sem andar og hrærist,
hann á þar svolítið hnýti.
Svo þegar vefstóllinn vefnum skilar,
er vaðmálið iitað blátt.
Það gerir hún Urður, sem alltaf reynir
við allt að lifa í sátt.
Það blánar alltaf því lengra sem líður
frá liðnu sumri og vetri
Hún Urður hún sannfærir alla um,
að enginn dúkur sé betri.
annarlegur heimuir. Sumir hafa
elaká heMur náð fullri heilsu eftir
harSréttið í lok heimsstyrjaldarinn
ar. Þýaku'kunnáttu þeirra er mjög
áfátt, og þeir samlagast illa um-
hverfi sínu, endia kæra þeir sig
ekki um það. Þeir sbreitast við að
vera Kalmúklkar áfram, mitt í hinu
þýzika m'annfélagi.
Danzan Bembejv leggur sig al-
an íram um að haida hópnum sam-
an. Hann vakir yfir því, að hvorki
fiari stúllk'Urnar að ganga í stuttpils
uim né piltarnir að láta sér vaxa
sítt hár, ef svo ungæðisleg hugs-
un kynni að flögra að einhverjum
á giedigj'usik'eiðinu. Hann syngur
söngva geitahirðanna á steppumum
við drenginn sinn, snýr bænakjóli
sínu oig þreytist ekki á að tala um
mannlifið í austri og minnileg at-
vik úr sögu þjóðftokksins. Hann
iðkar gamla riddairadansa, og hon-
um liggja bænir Búddatrúarmanna
létt á vörum: Om maní pad me
húm — heii þér, gimisteinn lótus-
blómsins. Og líkt er fleistum í hin-
um hópi þjóðbræðra hans farið.
En bversu lengi tekst þeim að
haildia siðum sínum Oig varðveita
leifar þjóðmenningar sinnar? í
hœstu stofiu við Búd'daikneskið og
bænabjðlið, er sjónvarpstækið, og
sjónvarpið þýzka er á talsvert ann
arri bylgjiullienigd en miongólsk hirð-
ingjamenning Kalmúkka. Trúlega
verður hið þýzka umhverfi elcki
ýkja lengi að kveða hana í kútinn,
þegar það hefur nú líka teygt sig
alla leið á sjálf heimilin og talar
tovöM hvert æsimáli sínu til fólks
á sjónvarpstjaMinu. Hulin tönn
nagar ræturnar í sál fólksins og
sinni, líkt og vindar sverfa gljúpsn
sandstein, sem stendur áveðurs.
Börnin heita Kalimúfckanöfnum
— A/mialmiug, Búdma og Nimgír
Hárið á Bembejev er eins og hrafris
vængur og hörundið mógult. En
nöfnin stoða l'ítið né hörundslitur
inn. Um það bi'l er hið blásvarta
hár Bembejevs gerist sitfurgrátt,
tekur fleira að fölna, er nú gefor
Kalmúkkanum í LudwigsfeM líf 02
li'tu.
.Siwmmmimm——— im 11,111111»——— 1
Gamall Kalmúkki við helga iðkun með bænahjól sitf.
T í M l N N — SUNNUDAGSBLAÐ
851