Tíminn Sunnudagsblað - 24.01.1971, Qupperneq 9

Grafskriftin sem Ófeigur smiður setfi sér.
Nesjum í Grafrtingi og þar dó
hann úr holdsveiki 18. júní 1846,
talinn 44 ára. Kona hans var Anna
Gísladóttir frá Viílingavatni. Björn
þeirra voru Ófeigur >g Þorbjörg.
Ófeigur var fæddur 6. júní 1835
í Heiðarbæ og dó í Reykjavík 22.
nóvember 1911. Bústýra hans var
Sigurlaug Eyjólfsdóttir frá Torfa-
stuðum í Grafningi. Ófeigur bjó
um þrjátíu ár að Nesjum góðu búi,
var byrgur að öllu, bæði heyi og
mat. Hann þótti fastur á fé, en þó
gaf hann eitt hundrað krónur til
barnaskóltibyggingar á Þingvöll-
um um 1880. Mun sú fjárhæð þá
hafa látið nærri tíu sauðarverðum.
Ófeigur gat verið meinlegur í svör-
um. Um bónda einn í Grafningn-
um, er þótti lítill heyskaparmaður,
sagði hann þetta: „Það er ekki
von, að hann geti heyjað. þvi að
hann lætur ljáinn tefja sig allan
sláttinn11.
Börn Ófeigs og Sigurlaugar bú-
stýru hans voru: Á. Eyjólfur tré-
smiður í ReykjavHt, börn hans Guð
mundur símstjóri í Hafnarfirði,
Ari verkstjóri Reykjavík, Sigur-
laug, kona Ágústs bónda Eyjólfs-
sonar í Hvammi á Landi, og Lára,
'kona Óalfs Túbals listmálara í
Múlakoti. B. Kristján, giftist ekki,
en átti einn son, Guðjón, er lengi
var starfsmaður við bílaverkstæði
Kaupfélags Árnesinga á Selfossi.
C. Guðríður, kona Péturs Féldsteðs
Kristjánssonar, bjuggu að Gunn-
laugsstöðum og Guðnabakka í Staf-
holtstungum.
Þorbjörg Vigfúsdóttir, fædd 26.
maí 1838 í Heiðarbæ. Hún varð
kona Einars bónda í Sölvholti í
Flóa, Sæmundssonar í Auðsholti í
Ölfusi, Steindórssonar. Börn
þeirra. Á Þórbjörg, kona Sigur-
jóns Steinþórssonar í Króki í Flóa.
B. Anna, kona Sigurðar Sigurðs-
sonar í Scílvholti. C. Guðlaug, fyrri
kona Þor/inns Jónssonar veitinga-
manns í Tryggvaskála og Baldurs
haga við Reykjavík.
Frá Vernharði Ófeigssyni.
Hann var fæddur að Syðri-Brú
í Grímsnesi um 1802, ólst þar upp
með foreldrum sínum og fluttist
með þeim að Heiðarbæ, þar sem
hann dvaldist fram um 1825.
Um þær mundir var ungur
prestur á Þingvöllum, séra Einar
Sæmundsson. Kona hans var
Kristjana Hansdóttir. Á heimilinu
var þá einnig systir prestsins, rúm-
lega tvítug stúl'ka, er Guðrún hét.
Það gerðist í júlímánuði árið 1825,
að Guðrún ól sveinbarn, er prest-
urinn, bróðir hennar, skírði sam-
dægurs. Færði hann inn í kirkju-
bókina fullt nafn barnsins Alexíus
Ósvífsson. Þegar hann hafði lokið
þessu embættisverki, settist hann
niður og ritaði sýslumanninum,
Þórði Sveinbjörnssyni í Hjálm-
holti bréf. Tilkynnir hann barns-
fæðinguna sýslumanni, sem þá og
lengi síðar var venja presta, er um
óskilgetin börn var að ræða. Segir
séra Einar, að Guðrún systir sín
lýsi föður að barninu ókenndan
ferðamann. Hafi barngetnaður
þessi hlotizt 24. s<nptember fyrra
árs. Hinn ókenndi ferðamaður
„hafi fyrir henni nefnt sig Jón,
Ásmund, Eyjólf og Einar. Þetta,
þannig vaxið, eins og það er
nefndrar systur minnar fyrsta
barneignarbrot, vitnast hér með
embættis vegna“, segir prestur.
Bréfið er dagsett á Þingvöllum
18. júlí 1825. Nú líður tíminn um
nokkurt skeið, fram til 25. sept-
ember, er bar upp á sunnudag.
Embættaði séra Einar þá í Þing-
vallakirkju. Virðist prestur þá
vera búinn að finna hinn rétta föð-
ur að barni Guðrúnar, og er nú
ekki niörgum nöfnum til að dreita.
Að lokinni embættisgjörð ritar
prestur sýslumanrd nú annað bréf
um málið. Segir þar meðal annars:
„Fyrst þann. . . þ.m. (sept.) lýsti
Guðrún systir mín Sæmundsdóttir
T í M I N N — SVNNUDAGSBLAfi
57