Tíminn Sunnudagsblað - 07.03.1971, Blaðsíða 15

Tíminn Sunnudagsblað - 07.03.1971, Blaðsíða 15
 íssifSííiMííí: wmmm \ § ........ -ií': xi'xx' Íísiíii-S: i; i : ;'■ . HK sagsijp Grænumýrartunga, mynd af málverki í eigu Grænumýrartun guhjóna. Ljósmynd TÍMINN — Gunnar Valberg. Þessi nefnd, sem sett var á lagg- irnar árið 1938, var í upphafi skip- uð eftirtöldum mönroum: For- maður var Guðmundur Árnason í Múla, ritari Ingimar Jónsson skóla- stjóri, en aðrir Jón Sigurðsson á Reynistað, Pétur Bjarnason á Grund og ég. Síðar urðu þarna margvísleg mannaskipti, sem of langt yrði upp að telja, en ég var þar viðloða frá upphafi, og for- maður nefndarinnar var ég frá 1944 til 1960. Autk þess sat ég á búnaðarþingi um árabil og átti sæti í stjórn Búnaðarfélags ís- lands um skeið. — Gerðist ekki eitt og annað sögulegt, þegar þið voruð að vinna að þessum málum? — Ekki man ég nú eftir því. Fjárflutningar voru það langerfið asta við þetta allt. Þeir hvíldu algerlega á framkvæmdarstjóra sauðfjárveikivarna, Sæmundi Friðrikssyni, og stýrði hann þeim af fádæma dugnaði og forsjá. — Nú hefur þú ekki einskorð- að þig við búskap, gestamóttöku, nefndastörf og félagsmál, heldur hef'ur þú líka gripið penna, eí ég man rétt? — Já. Auk blaðagreina skrif- aði ég leikrit út af Grettis sögu og birtist það fyrir nokkru í E:m- reiðinni. Það var einu sinni flutc í útvarp, og í sannleika sagt, held ég, að oft hafi verið þar endurtek- in leikrit, sem ekki höfðu meira til brunns að bera. — Við erum nú búnir að spjalla ýmislegt um fortíðina, en hvernig lízt þér á nútímann? — Ef ég á að fara að segja þér skoðun mína á nútímanum, væri mér lí'klega bezt að hafa í huga hið fornkveðna:-Gakk þú fyr- ir hvers manns dyr og segðu aldrei nema sannleikann, og þú munt hverjum manni hvimleiður verða. Mér finnst hafa orðið mikil afturför í mati þjóðarinnar á sjálfri sér og landi sínu. Það er nærri því eins og menn gkammist sín fyrir kenndir eins og þjóð- rækni og ættjarðarást. Menn eru meira áð segja farnir að tala um það í fullri alvöru, að enginn geti lengur órt ættjarðarkvæði. Það vill furðuoft gleymast, hverja baráttu og fómir það kostaði forfeður okk- ar að ná þangað með tærnar, sem við nú höfum hælana, svo í félags- legum efnum sem tæknilegum. Fáninn okkar, sem okkur þykir ekki nema sjálfsagt, að til sé á hverju heimili og dreginn að húni, hvenær sem okkur finnst við eiga, — hann kom ekki til okkar eins og sólskinið af himnum ofan, heldur kostaði það langa baráttu og stranga að öðlast hann. Þeir voru meira að segja til. se-m lögðu i hættu embætti sitt og ver- aldargengi til þess að fylgja því máli gegnum þykkt og þunnt. En hver man þetta nú? Varla nokkur lifandi maður. Afleiðing- in verður sinnuleysi og sljóleiki, og tilfinning manna fyrir ættjörð þeirra nær ekki að þroskast. Það ætti þó öllu fullorðnu fólki að vera Ijóst, að sjálfstæði er ekki eitthvað, sem þjóðir geta áunnið sér í eitt skipti fyrir öll. Hver kvnslóð verður að vinna fyrir því, eigi það ekki að glatast. Að þessu leyti lýtur líf þjóða nákvæmlega sömu lögmálum og líf einstakl- inga. Það verða allir að vinna fyr- ir daglegri tilveru sinni með huga sinum og höndum. Um hitt eru næg dæmi, hversu lítils virði þau gæði reynast, sem menn hljóta fyr- ir náð slembilukkuninar. — Þama er ég þér öldungis sammála. En viltu nú ekki, svona T I M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ 207

x

Tíminn Sunnudagsblað

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tíminn Sunnudagsblað
https://timarit.is/publication/301

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.