Tíminn Sunnudagsblað - 16.05.1971, Blaðsíða 5

Án þeirra getur ekki grafi'ð. Asept*
íkin í kírúrgíunni er fólgin í því
að varna slíkuna bakteríum að
komast í sárin og antiseptíkin að
drepa þær. Síðan menn komust
upp á það, hafa menn getað gert
ótal stórskurði með æskilegum
árangri. sem annars hefðu verið
ómögulegii" vegna sárafebers, sem
stafar af graftarmyndun, orsakaðri
af fyrrnefndum gerlum (bakterí-
um). Anna'rs ætla ég nú ekki að
fara að halda fyrirlestur yfir þér
um bakteríur og kírúrgí. Ég risti
PRESTURINN Á GILSBAKKA,
séra Magnús Andrésson, lét sér fátt
mannlegt óvlðkomandl.
þar ekki svo djúpt. En þannig er
nú þessu háttað um nálina.
Þegar hún var tekin, var hold
gróið um hana, og hún því föst í
vöðvanum, en er holdtaugarnar
voru teknar burtu af henni, kom
hún mjög skýrt í ljós sem járnnál,
alldigur og ryðguð eins og hún
hefur farið í handlegginn“.
3. Spáð í eyður aldarinnar
Gilsbakki var fjarri stórveld-
um veraltlarinnar, þar sem
tæknin varð æ mikilfenglegri.
Samt sein áður gat presturinu
þar látið sig dreyma um það,
livað I vændum væri, og geta í
eyður nýbyrjaðrar aldar, bæði í
ganmi og alvöru. Ilann skrif-
aði 26. febrúar 1902:
„Meira gaman væri nú að tala
við þig en að skrifa þér, en slíkt
er nú ekki hægt á meðan verkfæri
Markónis með þráðarlausu skeyt-
in eru ekki komin á hvert heimili.
Um næstu aldamót er ekkl ósenni-
legt, að presturinn á Gilsbakka
geti talað við vin sinn á Eyrar-
bakka, og þeir meira að segja séð
hvor annan við sitt borð. Og svo
ef þeir vilja koma hvor til annars,
þá bregða þeir sér það 4 loftfari
eða skreppa það á báti neðan sjáv-
ar til þess að vera lausir við sjó-
sótt“.
4. Vatnið tæra
Og framfarirnar fóru svo
sem að segja til sín uppi á Gils-
bakka. Margt hefur vafalaust
verið búið að gera þar til um-
bóta í tíð séra Magnúsar. Eitt
haustið var ráðizt í verk, er
þá var enn nýlunda í sveitum.
Séra Magnús skrifaði 30. des-
ember 1910:
„Vatnsleiðslan er nú komin úr
lindinni í bæ og fjós hér, um sex
hundruð og fimmtíu fet alls —
fáum nú tíu potta á mínútu af
lindarhreinu vatni, þegar við vilj-
um, og þykja það mikil gæði“.
5. Sorg og samhyggð
Einn þeirra, sem átti bréfa-
skipti við Brynjólf, var Krist-
léifur Þorsteinsson á Stóra-
Kroppi. Hann varð fyrir þeirri
raun að niissa konu sína, Andr
ínu Einarsdótíur, í byrjun árs
1899. Lýsti lianu þeim sorgar-
dögum skilmerkilega í bréfi
dagsettu 19. apríl 1899, og þá
ekki síður viðbrögðum kunn-
ingjanna í uppsveitum Borgar-
f jarðar:
„Bréfið, sem ég skrifa þér, verð-
ur að byrja á mjög raunalegu efni,
því á þessum vetri. sem nú endar
i dag, lief ég orðið fyrir því þungá
mótlæti að sjá á bak minni ást-
kæru konu og þar með minni beztu
lífsgleði. Hún ól barn 4. janúar.
Það gekk allt vel með barnsfæð-
inguna, en tveim sólarhringum eft-
ir veiktist hún. Leitaði ég þá til
Páls Blöndals. Áleit hann það væri
bólga í móðurlífinu og skaffaði
henni meðöl, en sem ekki gátu
dugað. Þar eftir leitaði ég til séra
Magnúsar, en það kom fyrir ekki.
Hún andaðist 25. janúar eftir
þriggja vikna legu.
Meðan hún lá var hún sjaldan
ákaflega þjáð, lífskrafturinn smá-
þverraði af ákaflegri hitasótt og
næringarleysi. Hún hafði alltar
mál og rænu, nema síðasta sólar-
hringinn, sem hún lifði, og var
svo ljúf og blíð og róleg meðau
T f M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ
hún lá, að það var flæstúM gláðí*1
legt að vera yfir henni, jafnframt
því sem það var átakanlega sorg.
legt. Hún gekk ókvíðin é móti
dauðanum, en sagði sig hefði lang-
að meira til að fara eigi strax, þeg-
ar hún liti til litlu barnanna sinna,
sem voru svo mörg og smá. ..
Strax eftir lát hennar skrifaði
séra Magnús mér og bauð mér að
koma með eitthvert barnanna til
sín. Vegna þess hve staðurinn var
góður gat ég ekki neitað þessu
góða boði, sem þó var boðið meira
BÓNDINN Á STÓRA-KROPPI,
Kristleifur Þorsteinsson, reyndi gó3-
vild granna slnna í nauS.
af góðurn vilja heldur en ástæð-
urnar væri í alla staði góðar, þar
sem hann hefur fullt hús barna.
Það var því farið með litlu Jór-
unni. daginn sem móðir hennar
var jörðuð, og áttl hún að flytjast
að Gilsbakka, en er komið var að
Reykholti, bauðst Ingólfur á Breiða-
bólstað til að taka hana. og var
það þegið. Þar líður henni svo vel
sem hún væri í beztu móðurhönd-
um. Nýfædda barnið sótti Vígdís,
móðursystir mín í Deildartungu,
strax er hún vissi, að móðir þess
var veik. Hefur hún haldið það síð-
an, og fer með það sem það væri
hennar óskabarn.
Önnur eins sæmdarverk or eigl
hægt að þakka sem vert er. Það
barn er stúlka og heitir eftir móð-
ur sinni.,.
Pyrir bústýru eftirleiðis hef ég i
ráðið til mín Snjáfríði Pétursdótt- i
413,