Tíminn Sunnudagsblað - 04.07.1971, Blaðsíða 4

GUNNAR ÁRNASON:
VERDMÆTI
Hér hef ég raðað á bakka og
lakkað niður marga smásteina.
Þeir eru með ýmsum lit og mis-
munandi stórir, en í lögun er það
þeim flestum sameiginlegt að hafa
flöt til að standa á, enda allir
valdir með það fyrir augum.
Hvers virði er þessi hópur?
Á ferðum í ýmsum löndum hef
ég safnað þessum sýnishornum, og
þegar ég reikna saman, hvað þær
ferðir hafa kostað, sem farnar hafa
verið, þá ætti þessi steinahrúga
hér að kosta um 200 þúsund krón-
ur, og eru þá bara fargjöldin
reiknuö en ekki annar kostnaður
við ferðirnar.
Dýrasti steinninn samkvæmt
þessum útreikningi er lítill kvarz-
flís, tekin á vestasta höfða Banda-
ríkjanna, sunnan við landrmæri
Kanada. Hún er aftarlega til hægri
á myndinni. Vestasti hluti Banda-
ríkjanna er norðarlega eins og sjá
má á hnattlíkani, en ekki sunnar
sem hann sýnist á landabréfi. Þessi
flís kostar því rúmar 27 þúsund
krónur. Þarna kemur mitt mat á
hlutunum.
En stundum eru hlutir seldir
á útsölu, og ég held ég léti
bakkann fyrir hálfvirði — léti
hann á hundrað þúsund krónur.
En myndi þá nokkur vilja kaupa?
Til að sýna fjölbreytnina skal
ég rekja fremstu röðina frá hægri:
Fyrstur stendur glæsilegur drang-
ur úr hrafntinnu, tekinn inni við
Loðmund. Næstur honum, og styð-
ur hann. er smá kvarzmoli úr fjör-
unni í Geldinganesi. Þá kemur .ba-
salt með kvarzdropa austarlega úr
undirhlíðum Esju. Þá er gulur
líparít hnöttur, vatnssorfinn,
tekinn uppi á Fjórðungsöldu,
þar sem blasa við vestri
Þjórsárver, wsamt Arnarfelli
hinu mikla og feikna við-
sýni. Þá er lítil basaltflís til
minningar um ferð að Gullfossi.
Þá kemur hvítur kvarzmoli, tek-
inn í vegarkanti, þar sem liggur
hæsti fjallvegur í Noregi með
miklu útsýni til Rondana. Þá kem-
ur önnur steinflís úr Esjuhlíðum
með hvítum krystalsdropa og svart
ur hrafntinnumoli af Landmanna-
leið. Næst er moli úr Glerhallavík
á Skaga, og er það einasti steinn-
inn, sem beint er keyptur, þar
sem það kostar fimmtíu krónur
,að ganga um Glerhallavík, og er
þá innifalið að taka alft að fíu
smásteina.
Svo kemur steinn úr Heklugosi
1947, Heklukerlingin. Ég hafði
ekki tækifæri til að fara til Heklu
1947 fyrr en byrjun ágústmánað-
ar, að ég fylgdi þangað sænskum
blaðamanni, og þegar við komum
að hraunjaðrinum í rigningu, var
hitinn svo mikill, að föt okkar
þornuðu strax, er við stóðum þar
við jaðarinn. En hægt fór hraun-
ið með braki miklu og brestum,
og þegar hrapaði úr brúnunum
sást í glóðina. Kerlingin kom gló-
andi móti mér, og hef ég geymt
hana síðan.
Handan við kerlingu er líparít-
flís, tekin á eyrum við Jökulkvísl-
ina á leið til Landmannalauga.
Steinninn var tekinn til minningar
um Guðmund Jónasson. Hann var
bílstjóri í ferðinni eins og í fleiri
ferðum Hins íslenzka náttúrufræði
félags. Bíllinn festist í kvíslinni og
drap á sér. Guðmundur sneri bíl-
inn í gang og stóð í mitti í jökul-
vatninu. En til að fylgja sveifinni
hringinn varð hann að setja haus-
inn að mestu í kaf í vatnið. Þetta
var ógleymanleg sjón fyrir alla
viðstadda, og er mér atburðurinn
harla minnisstæður. Þá kemur
dökkur gneismoli, tekinn við Fe-
mundsjoen, á landamærum Sví-
þjóðar og Noregs, 1961.
Ég er ekki enn kominn alla leið
eftir fremstu línunni, en á þess-
um sýnishornum má sjá, að mér
Hvers virðl er steindyngjan sem er á myndinni? Hver á aB verBleggja hlutina? Heyrum álit eigandans.
580
liniNN
SLNNGDAGSBLAÐ