Tíminn Sunnudagsblað - 03.03.1973, Síða 5

Hliðarendi i Fljótshlið, fæðingarstaður Bjarna Thorarensen. Myndin er úr teikningasafni W. G. Collingwoods í lsiandsför
sumarið 1897. Sér upp til bæjarins og hliðarinnar neðan af sléttlendinu.

urð hennar, er svipti sig máli. 1 bún-
ingi Bjarna er þessu lýst á sérlega hóf-
stilltan og nærfærinn hátt, en ástinni
siðan likt við eld, er hann dragist óvið-
ráðanlega að:
.Sem blossa nálgast flugan fer,
mig færa vil ég nærri þér,
brátt hitinn vex, en böl ei þver,
eg brenn fyrr en mig varir.
Eftir að Bjarni kom heim til Islands,
hefur hann hins vegar farið að frum-
yrkja meira um ástir og ástarunað.
Margt af þeim verkum er bundið til-
efnum, sem rakin eru til atvika i eigin
lifi hans, m.a. til kvonbænamála hans
og vonbrigða i þeim efnum. bvi bregð-
ur fyrir, að hann verði klúr i þessum
kvæðum, er hann lýsir þrá sinni til
kvenna, svo sem i Kvennaást, og einn-
ig, en hógværar, i erindinu A mjúkum
meyjar búki. Kvæðið Pensill minn er
hins vegar sérstætt að þvi leyti, að þar
ávarpar skáldið pensil sinn og biður
hann að draga upp mynd af fegurstu
meyju tslands, sem hann lýsir siöan.
Hreystileg viðbrögð hans við ástar-
vonbrigðum birtast i kvæðinu Solati-
um, þar sem hann lofar einlifi, og i
Langloku, með vikivakasvipmóti, lýs-
ir hann fagurri stúlku, sem muni mý ja
ástarharma sina.
Enn eru þó ótalin merkustu og
nýstárlegustu ástarkvæði Bjarna. Af
þeim má nefna fyrst kvæðið Drósin
bliöust brosir.sem er stutt, aðeins tvö
erindi, en er ort, þegar skáldið hefur
nýlokið við bréf til unnustu sinnar.
Lýsir hann þar löngun sinni til aö
koma i staö bréfsins, er hún hafi lokið
við að lesa það og stinga þvi i barm
sinn, og þrá sina til hennar undirstrik-
ar hann siðan með lýsingu á þvi, er
hann kyssi hana i draumi, en vakni
siðan við, að það sé koddi sinn, er hann
sé að faðma. Þetta kvæði er talið ort,
eftir að Bjarni hafði beðið Guörúnar
Thorarensen, en áður en honum var
synjað eiginorðsins, enda hefur Páll
Bjarnason cand. mag., sem mest hef-
ur kannað þessi verk, bent á, aö kvæö-
ið ljómi af góðlátlegri kimni, þvi að
vitundin um að eiga unnustu, þótt i
fjarlægð búi, veiti skáldinu huggun og
gleði. Næst er aö nefna Sigrúnarijóö,
sem eru eitt af dulmögnuðustu kvæö-
um Bjarna, en hefur ekki tekizt að
tengja við ákveðna atburði i lifi hans.
Það er byggt upp af þeirri hugmynd,
unnusta hans, er hann nefnir valkyrju-
heitinu Sigrún, hafi hún látið i ljós efa
um, að hann myndi elska sig jafnheitt
látna sem lifandi, en hann reynir að
sannræra hana um hið gagnstæða.
Biður hann hafa að finna sig, ef hún
látist á undan sér og,
.fast kreistu brjóst mér aö brjósti
og biddu, unz máttu lausan
fá mig úr likhams fjötrum,
svo fylgja þér megi eg.
t lokaerindinu, sem er undir breyttum
hætti, lýsir hann þvi svo, er þau muni
þjóta saman i faðmlögum um al-
heiminn i fullsælu. Hugmynd sina að
þessu kvæði hefur Bjarni sótt til harm-
leiksins Axel og Valborg eftir Adam
Oehlenschlager, skáld sem hann hefur
þegið frá i mörgum fleiri atriðum, en
aðalstyrkur þess felst þó ekki i efninu,
heldur hinu hreina og tæra svipmót
vetrarkulda og dauða, sem i þvi rikir
og gefur lýsingunni á hinni eilifu ást
skáldsins sérkennilega geðþekkt svip-
mót. Likur svipur er og á erindinu
Kysstu mig hin mjúka mær, en þar
biöur hann dauðvona ástmey sina að
kyssa sig, er itrekar ást sina með full-
yrðingu um, aö hann drekki með gleði
dauða af skál vara hennar, sem hann
likir jafnframt við rós. Þar er kossinn
Sunnudagsblað Tímans
197