Tíminn Sunnudagsblað - 30.12.1973, Blaðsíða 22

Gluggað i gamla bók
Framhald af hls. 740
ef lækning væri reynd, a6 séö yrbi um
a6 sjúkt fé kæmist aldrei saman við
heilbrigt lé. t>essu var þó heldur fá-
lega tekið, þvi flestir þingmenn töldu
fjárkláðann að mestu sigraðan, þó
reynslan ætti eftir að sýna að þessi
bænarskrá var á rökum reist. Bænar-
skrá, sem Snæfellingar sendu, var
betur tekið. þó bæði þætti hún ganga of
skammt og samt ekki hægt að sam-
þykkja hana. Hún var sem sé um að
sleppt væri hýðingu við smærri afbrot,
eða þau.sem ekki næmu meir en 50
vandarhögg. Jón háyfirdómari gat
þess . að hýðing væri innflutt refsins,
og taldi, eins og allir sem til máls
tóku, að hýðingar ætti að >neraa úr
lögum svo fljótt sem hægt væri, enn þá
yrðu þó að koma eitthvað betra i
staðinn. Ekki voru menn ánægðir',
með póstmálin. og voru sammál um að
mikil þörf væri á að koma þeim i betra
hörf.
Nokkuð var rætt um laun embættis-
manna.og töldu flestirsanngirniskröfu
að meöan fjárhagur lslands og Dan-
merkur væri sameiginlegur. hefðu
embættismenn hér sömu laun og em-
bættisbræður þeirra i Danmörku, en
fram kom að sumir embættismenn
gætu varla gefið sig að störfum sinum
vegna búanna. sem þeir yrðu að hafa
til að geta lifað.
A fundi ;it). júni kom fram það mál,
sem mesta athvgli vakti, og óvæntast
var. Arnljótur Ólafsson flutti þá frum-
varp um ..ralsegulþráð Shaffners",
sem hann raunar oftast nefndi
..málmþráð" Að hann kom ekki fyrr
með frumvarpið. kom til af þvi að
bréf frá Shaffner til hans hafði tafizt
etlendis. Forsaga þessa máls var sú
að konungur hafði 16. ágúst 1854 veitt
Tal F. Shaffner ofursta frá Kentukey
einkalevfi til að leggja rafsegulþráð
isima) milli Ameríku og Evrópu um
Grænland. Island og Færeyjar. en þó
var tilskilið að leyfið væri háð sam-
þykki alþingis. (Shaffner kom til
lslands 1860, og fór frá Djúpavogi
norðanlands til Revkjavikur. Þrir
fulltrúar stjórnarinnar, Arnljótur og
tveir Danir t'ylgdu honum i þessari
ferð). Nú hafði Shalfner hug á að hefja
framkvæmdir við þetta árið 1862, og
skrifaði Arnljóti um það. og baö hann
að leggja málið fyrir alþingi. þvi án
laga um linulagnir og fleira. var ekki
hægt að leggja „þráðinn" um landið,
og þurfti þvi meira en bara samþvkki
þingsins.
Þingið tók þessu máli báðum
höndum. svo notuð séu orð Stefáns i
Árnanesi, sem var á sama máli og
Blikinn og kollan
Framhald af bls. 755
Hún byrjaði að laga til fjaðrirnar á
kollinum hans, strauk þær með nefinu
eins og hún hafði svo oft gert áður, og
þá fór Blikanum að liða betur.
Kollan vissi það af reynslu fyrri ára
að það var ekki gott að fá fólk i varpið,
það skildi svo litinn dún eftir. En
stundum tok fólkið lika egg úr
hreiðrinu, og það þótti henni allra
verst, hún sá eftir börnunum sinum.
Blikinn veifaði vængjunum við og
við til að liðka sig, og þó hann kenndi
til þá var hann feginn að vængurinn
var ekki brotinn. Nóttin kom og það fór
að þykkna i lofti, það hafði ekki rignt
lengi. En nú kom fljótlega skúr, og nú
létu Kollan og Blikinn sér það duga að
drekka dropana af melgresinu kring
um hreiðrið. Annars sagðist Blikinn
vel geta passað hreiðrið, hann gæti
ekki flogið með henni enn þá hvort sem
væri. En hún vildi vera kyrr hjá
Blikanum þessa nótt, henni hafði leiðzt
svo nóttina áður.
Og tíminn leið án frekari skakkaflla
þennan varptima. Blikinn hafði litið
farið, en af þvi það var stutt á
átumiðin hafði hann brugðið sér
þangað einstaka sinnum, hans eðli var
ekki þannig að hann þyldi hungrið eins
vel og Kollan. En hann var lika orðinn
einn eftir af blikunum i þessu varp-
landi, en það er ekki þar með sagt að
hinir hafi ekki verið tryggir kollunum
sinum lika, en það var bara þeirra eðli
að halda sig i hópum á sjónum, og
kannski hefur trygglyndi þessa Blika
verið eitthvað sérstakt. Og hann fékk
það lika vel launað, þvi að hann varð
áreiðanlega fyrstur til að heyra i
börnunum sinum kvakið, um leið og
litlu goggarnir höfðu brotið gat á litla
húsið, sem þeir höfðu vaxið i til þessa.
En nú tók erfiður timi við, fleiri
veiðibjöllur fóru að koma i varplandið
og þá varð að gæta unganna vel. 1
fyrstu létu ungarnir litið fara fvrir sér,
en þeir voru fljótir að komast á legg.
flestir aðrir. að ekki væri horfandi i þó
lengja yrði þingtimann til að koma
þessu máli i höfn. Gisli Brynjólfsson.
sem þá sat á þingi fyrir Skagfirðinga.
þakkaði þingheimi góðan skilning á
þessu máli og kvað sig undra hvað
bændur áttuðu sig vel á mikilvægi
þess. Það er önnur saga að ekki varð
af þessum framkvæmdum, en sinnu-
leysi islendinga varð ekki um það
kennt.
Hér hefur aðeins verið drepið á
nokkuð af þvi, sem Tiðindi frá alþingi
hafa að geyma frá þessu eina ári, en
hér skal staðar numið.
Kviskerjum 8/11, 1973
og þá var ekki um annað að gera en að
læðast með þá til sjávar. Og það voru
ekki aðrar kollur, sem höfðu blikann
sinn til að hjálpa sér með börnin til
sjávar. Já, Blikinn og Kollan komu
sinum ungum heilum á sjóinn, og af
þvi þau voru svo samtaka, tókst þeim
að verja þá fyrir öllum áföllum þangað
til þeir voru orðnir fullvaxnir og
fleygir, en þá fóru þeir að fara frá
þeim smám saman, það fannst þeim
eðlilegt þó þau sæju eftir ungunum
sinum.
Að fóru haustið og veturinn, sjór
mundi verða úfinn, hriðar geisa og
jafnvel hafisinn mundi láta á sér
kræla, en vinirnir okkar, Kollan og
Blikinn myndu taka þvl,sem i vændum
væri með sinni venjulegu ró, saman
myndu þau mæta erfiðleikunum eins
og þau höfðu ávallt gert.
Kirkjuþáttur
Flutt af 738.
Með þvi að gefa þeim þannig gaum,
njótum vér þeirra og þess
boðskapar, sem hinir trúarsterku
ljóðsnillingar vilja flytja þjóð sinni
— boðskapinn um forsjón Guðs,
sem vakir yfir oss i eilifri miskunn
sinni og sleppir aldrei föðurhönd af
barni sinu.
Það er eflaust ekkert nýtt við
þessi áramót. að oss sýnist að
framundan séu ýmis vandamál og
erfiðleikar. En hvað, sem að hönd-
um ber skulum vér halda inn i nýja
árið treystandi þvi, að
i hendi Guðs er hver ein tið
i hendi Guðs er allt vort strið
hið minnsta happ, hið mesta fár
hið mikla djúp, hið litla tár.
Lausn á 34.
krossgátu r ve i r?|'
v i n v i $
i S A T A
S N 0 N U M
r I N D F
R S I N A
L A £ N
FARANGUR A N I NG
A L U R ) S A R N N N A
N AG G AR L£ I KN I K
G U L A R A L I O RD
I t) Aí> SK i P A N A Æ'
NA I N N A AF A Æpi
N l< R ‘A A O R A OTA
* F -€ U R G A K'A s a
Nh KUM A B l A T b
ö Ri na a r s
F 'A L A F A AR K R A
l & A G U í) AR ATAR
R -* F £ N G I t> ■* B R 'E F
758
Sunnudagsblaö Timans