Íslendingaþættir Tímans - 26.09.1969, Síða 1

Árni K. Valdemarsson,
prentsmiðjustjóri.
Enn ar einm af sorrom svartlist-
arinnar fallinn í valinn á miðjum
starfsaMri. Sá, er að þessu sinni
var kalaður burt af jarðvistarsvið-
inu, var Árni Kr. Valdimarsson
prantari og prentsmiðjustjóri, er
andaðist 14. ágúst síðastliðinn. Þá
aðeins 46 ára. Árni fæddist 27.
júní 1923. Varð félagi Hins ísl.
prentarafélags 9. febrúar 1946, eft-
ir að hafa stundað prentnám í ísa-
foidarprentsmiiðju um fjögra ára
skeið, frá 1. júní 1941 til 1. júní
1945. Að loknu námi var hann stutt
an tíma erlendis. Hóf síðan vélsetn
ingu í ísafold um tíma. Gegndi síð
ar verkstjórastarfi þar um hálfan
annan áratug við ágætan orðstír at-
vinnurekenda og vinnufélaga.
Foreldrar Árna Kristins voru
Guðlaug Sigurðardóttir, fyrrum
bónda að Urðarbaiki í Húnavatns-
sýslu, Árnasonar og Vaidimar
verkamaður í Reykjaví'k Árnason-
ar bónda í Breiðholti Jónssonar,
Ögmundssonar.
Af systkinum Valdimars, föður
Árna, minnist ég aðeins þeirra,
sem að einhverju leyti tengdust
svartlistinni, td.. óla-fs Árnason
ar prentara, sem fóll frá á bezta
aldri, röskliega þrítugur. Margrét-
ar og Gunnhildar, er báðar unnu
um tíima í prenitsmiðju. Gunnhild-
ur giftist síðar Jóhannesi L. Jó-
hannessyni prentara og gjaldkera
prentarafélagsins. Ennfremur Ólaf
íu, er giftist Herbert Sigmundssyni
prentara og prentsmiðjueiganda.
Árni Kristinn kvæntist eftirlií
andi konu sinni, Halfríði Bjarna-
dóttur 10. nóvemlber 1945. Þá hafði
hún unnið við svahtlistarstörf um
9 ára skeið.
Foreldrar Hatifiriðar voru Ileiga
Enea Andersen, klæðskerameist
ara og Bjarni Magnússon, Sigurðs-
sonar frá Hömrom á Mýrum í Aust
ur-Skaftafélssýslu síðar á Fossi
við Seyðisfjörð. Jón, bróðir Magn-
úsar, var faðir Viimundar fyrrv.
landiæknis. Móðir Bjarna var Hail
fríður ijósmóðir Brandsdóttir
prests í Ásium í Skaptártungum.
Meðail systkina Bjarna er Guð-
brandur prentari, síðar bóndi i
Holti undir EyjafjöHum, fyrsti rit-
stjóri Tímans, kaupfólagsst.jóri í
Halgeyrsey og Wks forstöðumaður
Áfemgisverzilunar ríkisins.
Ég kynntist Bjarna Magnússymi
fyrst á Seyðisfirði, er ég nam þar
prentiðn, enda vorum við nær því
jafnaldrar. Hann aðeins ári yngri.
Síðar hittumist við ofit í Reykjavik.
Hann var þá veralunarmaður í
Dagsbrún við Hverifiisgötu, þar sem
Jóhann Ólafsson og Co. eru nú til
húsa. Síðar rak hamn um tíma Hó-
tel ísiand. Bjarni var í gLímufélagi
hér í bænum. Þegair iglmusýning-
ar voru háðar, þótti mér unun að
sjá hann og Magnús Kjaran þreyta
glimu við hina harðsnúnu glmu-
menn, er þá voru fremistir í flokki.
Þeir Bjarni og Magnús voru svo
liprir og liðugir að görpunum
veitti oft erfiðlega að fá úr því
skorið hjá dóimana, hvort um byltu
hefði verið að ræða, því oftast
komu þeir fótum og hön'dum fyrir
sig. Bjarni var smekkmaður góður
og listfengur, gluggaskreytinga-
maður, fjölbreytitegur og því eft
irsóttur til þess starfa.
Árna h-eiitnum Valdimarssyni
kynntist ég litið um miiðbik ævi
hans, en öllu meira sjö síðustu ár
ævi bans. Fóilu mér vel kynnin
við hann, og því betur sem við
hittumist oftar. Hann sýndi mér
oft á tíðum þá lipurð og nærgætni,
sem ég átti ekki að venjast hjá
öðruim. Sennilega hefðu kynni okk
ar orðið nánari ef ég hefði vitað
fyrr en nú, að honuim Látnum, að
hann var kvæntur dót'tur æskuvin-
ar míns.
Synir þeirra HaHfríðar og Árna,
Þorgeir og Haraldur, stunda
báðir svartlistarnám. Vænti ég að
þeir verði ekki eftirbátar föðurins
að smiekkvísi og listfengi í þeirrí
iðju. Dóttirin mun að sama skapi
fegra og snyrta kynsysltur sínar á
lífslieiðinini.
Eftirlifandi ástvinum Árna votta
ég innilega samúð vegna bins
slkyndilega fráfaliLs hans. Jafnframt
ber að fiagna, að nú djiarfar fyrk
degi eilfðarlífsins, eftir hins
stuttu vegfierð hains um jarðvistar
sviðið.
Jón Þórðarson.
MINNING