Íslendingaþættir Tímans - 26.09.1969, Side 3

á sömiu hæð á LjósvaMagötu 8, þar
sem Árni bjó állla tíð síðan. Við
bjuiggiuim þarna saman í átta ár og
betri igranna og vini, en þau hjón-
in Höil'u og Árna, get ég vart ímynd
að mér að unnt sé að eignast. Þótt
við hjónin filytituimst af LjósvaiHa-
götuinni rofnaði því ek'ki samhand
o'kkar og þeirra, himum góðu kynn-
um var við haidið. Vil ég og kona
imiín nú þakfca þá tryggð og þá
trausltiu vináttu, seim íj'ölslkylda okk
ar faefur ávallt notið hjá
þeim Iíö'Hu, Árna og börnum
þeirra.
Á ísafoMarárum okkar var mið-
stöð stanigaveiðiíþróttarininar um
tíima til faúsa á skrifstofu prent-
smiðjumnar. Það kom því einfavern
veiginn af sjáifu sér, að Árni fékk
flmgustöng að gjöf á eimu merkis-
afmæli sinu. Hvort sem hann vildi
eða ekki, skyMi faann verða lax-
veiðimaður. Hann eignaðist að sjálf
sögðu eirnnig kaststömg, em flugu
stöngin, mett og igrönn og fjaðr-
andi, hún var hans uppáhalds
veiðitæki, Að veiða á flugu
var Mka líkara eðiM hans,
þar kom til snyrtimiennskan
og feigurðartilfinningin, enda
þótt það á stunduim kostaði
hann e.t.v. lax og lax. Laxafjöid-
inn vair honum ekkert höfuðmark-
mið við veiðarnar, þar kom sivo
margt anmað til: félagsskapurinn
og samvistir við vini og veiðifélaga,
náttúran mieð öMu sínu iðandi lífi
og svo óendanlega margt annað,
sem maður skynjar, e-n erfitt er að
lýsa með orðum. Þær eru margar
ánægjusitundirnair og minningarnar
frá Norðurá í Borgarfirði, þar sem
við vorum mokkur sumur veiðifé
lagar í faópi samediginlegra vina og
eiginfcveinna. Það voru dýrlegir dag-
ar, fulMr birtu og yls, gáskafullrar
gteði og vináttu, í yndislegu um-
hverfi við eina dásamtegustu veiði
a landsins. Og bezt heM ég að
Árni hiafi unað á hinu fagra svæði
milli Laxfoss og Gdanma, þar sem
fikiptast á berghamrar og faraun,
blómabreiður, grasbakkar og skóg-
arkjarr, að ógleyimdum veiðistöðun
um: Vedðilækjarkvörninni, Grjót
unum, Berghýisbrotinu og ö-M-
um hinuim skemmtil-egu veiðistöð
uinum. Og þarna er lunduirinn fagri,
Paradís. Já, það var sannkölluð
Paraidísarvist, að rölta með ánni,
renna i streng, kasta ílugu á flúð-
ir og brot, teggjast á bakkann og
nabba, dásit aö silfurfögrum laxi,
— eða gizfca á þunga þess, sem
við misstum. Eða hieimikoman í
veiðihúsið, hinir félag-amir og
allar skemmititeigu sögurnar.
í fyrra tók Árni ekki þátt í þess-
urn dásaimile'ga leik. Hann hafði
kennt laslei'ka og mig grunar, að
hann hafi aMrei verið fullkomlega
heill heiisu síðan. En þau hjón-
in ðku samit upp í veiðihúsið við
Norðurá og heim'SÓtbu ofckur félag-
ana, sem þar vorum að veiðum.
Þau sátu h'já okkur uim kvöldið,
tóku þátt í -gleði okkar og gistu hjá
ofckur um nóttina. Síðan vorum við
ekki oftar sama-n við veiðar í Norð-
urá né annars staðar, og einhvern
veginn atvikaðist það svo, að þe-ssi
samhenti o-g sfcemmtilegi vinahóp-
ur veidd'i ekki saman í sumar.
En vináttan hélzt, samhandið
rofnaði ekfci þótt veiðum væri
hætt. Og nú skyHdi halda í
langferð. Við vorum þrenn
Páll Birgisson
Eyrargötu 22, Siglufirði
Fæddur 4. marz 1948.
Dáinn 12. sept. 1969.
Kveðja.
Drottinn minn, góður guð
gefðu nú styrk og þrek
þeim, sem hið þunga böl
þjakar við dánarbeð.
Ský h-ylja sumarsól.
Sorgar er bitur hjör.
Alm-ættið enn sem fyrr
ákvarðar hinzta dag.
hljón úr þessnm glaða 2*or0-
ufárhópi, sem höfðium ákveðdð
að eyða sumarleyfinu saman é
þessu sumiri. Einis og ávaillt
v-ar Árni maður áætlana og skipiu-
lags, vildi ræða málin, leggja plön,
og ferðaáætlunin var skioðuð af ná
kvæmni. Hinn 11. júlí s.l. komu
þau Haffiia og Árni heim til okkar
hjóna, hiress og glöð, útitekin og
sæleg, ful af áh'Uiga og eftirvænt-
ingu fe-rðalagsin.s og við settumst
við athu'gun landiabréfa og ferða
pésa. Árni var írnynd heilbrigðis
og frísiblei'ka, enda sóldýfkandi og
sundmaður. Eniginn gat iátið sér til
hiugar koma, að þar færi helsjúk
ur maður. Um viku siðar er hann
fluttur til uppskurðar á Borgar-
sjúkrahúsið og í tæpa-n mánuð er
látlaus barátta um lálf hans, barátta
sem igaif vom, — von sem aftur
Framhald á bls. 8.
Lífið, sem lif'um vér,
liggur um þyrnibraut.
Kemur þar sikúr og Skin
en skilningur naumur er.
Virðist margt vera svo
viðsjált og ekki rétt.
En ætlunin er oss sögð
á því að læra rneir.
Hortfinn er faéðan burt
hann, sem var mörgum kær.
Afans hlaut ágætt nafn
og það með sóma bar.
Kveðja nú kona og barn.
Kvöl þeirra nístir sál.
Ásbvinir allir hans
angursins fella tár.
Sorgin oss sækir heim
sviplega margan da-g.
Lamar oft Mfsins þrótt.
Lökast þá virðast sund.
En dagur úr dökkva rís.
Djúp lækna-st hjartasár.
Því ofar stund og stað
stjarna guðs aUta-f skín.
Ungs manns er endað Skeið.
Enginn fær sköpum breytt.
Örstutt var ævin hér.
Eilífðin tekur við.
Ljósbirtu Mf hans gaf.
Ljúft er að minnast þess.
Þökk fyrir allt og allt
ástvinir færa þér.
Eiríkur Pálsson
fná Ölduhrygig.
ÍSLENDINGAÞÆTTIR
9