Íslendingaþættir Tímans - 26.09.1969, Page 6
1«
MINNING
GUÐRÚN ZOÉGA
Guðrún Zoega lézt 1 sjúkrahúsi
í Reykjavík 24. júlí s.l. eftir ör
situtta légu þar.
Hún fæddist í Reykjavík 21.
ágúst 1894, dóttir hjónanna Geir-
þrúðar og Helga Zoega, kaup
manns og útgerðaTmanns.
Guðrún ólst upp hjá foreldrum
sínum í hópi margra systkina, en
þegar hún var barn að aldri var
hún þó altaöng sumur í Stykkis-
hóimi hjá Herdísi Bogadóttur sýslu
manns Bjamasonar amtmanns
Thorarensen, en Herdís og Geir
þrúður, móðir Guðrúnar, voru fóst
ursystur.
Á unga a'ldri fór Guðrún með
Jósefínu systur sinni til náms í
Eng'landi. Að iokinni dvölinni þar
var hún hetaa hjá foreldrum sín-
uim.
Heimili þeirra HeJiga og Geir
þrúðar var fjötaennt. Börnin
voru átta. Auk þeirra var þar
þjónustuifó'ik, og gestakomur mjög
tíðar. Þangað kornu bæði inniend
ir menn og útiendingar, en Heigi
annaðist fyriirgreiðslu útlendinga,
sem komu hingað tii lands. Að
sögn kunnugra var heimilið mikið
inu. Og þar áttu þau hjónin heima
síðan.
Allir sem til þekkja hafa að
vonum undrazt það óbugandi þrek,
sem þessi iamaða kona sýndi í öll
þessi ár hversu hún fylgdist með
og stjórnaði ölu á heimili sínu
smáu og stóru, hversu hress hún
var jafnan, giöð og hugrökk, op-
in fyrir áhrifum fegurðarinnar,
hvort heidur var í litaskrúði blóm-
anna, töfrum tóna og ljóða eða í
•snilid skáldverkisins eða auðiegð ís-
lenzkrar sögu , menningar og
tungu. Hún hafði jafnan mikinn
áhuiga á sálarrannisóknum og dul-
rænum bókmenntum og átti efa-
lausa trú á gœzku Guðs þrátt fyrir
ailt, sigur ijóssins yfir myrkrinu
og sigur lífsins yfir dauðanum.
risnu- og myndarheimili. Helgi and
aðist árið 1927, um það bil hálf
sextugur að aldri. Eftir fráfall
hans hól frú Geirþrúður heimil
inu í svipuðu borfi og áður, tók
á móti ættingjium, vinum, kuna-
ingjum og öðrum, með aðstoð Guð
rúnar dóttur sinnar, en hinar syst
urnar voru þá að heiman farnar
og höfðu stofnað sín eigin heimili.
Það var ógleymanlega bjart yf
ir svip þessarar glæsilegu en lang-
þjáðu konu og yfir hinu hlýlega
heimiili hennar. Einstæð umhyggja
og fórn urðu einkenni saimbúðar
þeirra hjónanna og raunar beggja
styrkur á viissan hátt — hamingja
tryggðairinnar. Þar loguðu jafnan
og lýstu henni þau bjórtu ljós,
sem kærleikiurinn tendrar í hjart-
anu. Og hin síðari árin voru það
ekki sízt dætrabömin hennar sem
báru þau lljós inn tii ömmu sinn-
ar í hvert skipti sem þau komu
til hennar. Þrátt fyrir fötlun henn
ar, sem hún bar með stakri hug-
prýði — og ef til vill sumpart
vegna henniar — var hún einnig
þess umikomin í ríkum mæli að
kveikja hin hlýju ljós í hugum
Guðrún giftist ekki, en var stoð og
stytta móður sinnar meðan hún
lifði. Geirlþrúður lézt árið 1959, þá
orðin öMruð kona.
Guðrún var einbúi eftir að móð-
ir hennar féffil frá. Bjó fyrst í leigu
húsnæði, en fyrir nokkrum árum
keypti hún íbúð í fj'ölbýlishúsi og
átti þar hetaa til æviloka.
Guðrún var um nokkra áratugi
starfsmaður Reykjavíkurbæjar.
Vann í ráðninigastofu bæjarins,
með sérstakri samvizkusemi að
sögn þeirra, er til þekkja, þvi að
hún var traust og áreiðanleg kona
í öffilum störfum og viðskiptum.
Systkini Guðrúnar sá'l. og makar
þeirra eru í sérstakri þakikarskuld
við hana fyrir þá frábæru um
hyggju og hjálp, sem hún veitti
móður þeirra og tengdamóður á
efri árum hennar, en mjög góð
vimátta var með þeta mæðgum.
Útför Guðrúnar sál. fór fram frá
Dómkirkjunni 29. júlí, að við-
stöddu mJörgu fólki.
Þegar ieiðir sikija flyt ég Guð
rúnu miágfeonu minni beztu þakkir
fyrir ágæt kynni.
Skúli Guðmundsson.
þeirra mörgu vina, sem heimsóltu
hana. Og alilt þetta var hennar
gæfa, hennar gleði og huggun
hennar Mton í þraut.
Og enn loga hin björtu ljós yf-
ir minningu hennar og hlýjar
þakfcir fylgja henni inn á lönd lífs-
ins eiMfa.
Hún andaðist þann 17. júlí s.l.
Fjötaenn minningar og kveðjuat-
höfn fór fram í Fossvogisfcapeilu
þann 25. þess miániaðar. Samfcvæmt
ósfc hennar verður, að lokinní bál
för, aska hennar flutt heim á æsku
stöðivarnar i ættargrafreitinn að
Víbingavaitni þar sem hið bjarta
umfhverfi bemskudaganna fagnar
henni enn á ný og býður hana vel
komna heim.
Sveinn Víkingnr.
6
ISLENDINGAÞÆTTIR