Íslendingaþættir Tímans - 25.06.1971, Blaðsíða 10

þessa 17 ára unglings var ekki viða
mikið. Að vísu voru fallegu peysu-
fötin góð, en lialdbetra var þó
traust uppeldi, skýr hugsun og
einbeittur vilji til sjálfsbjargar.
Ensk tunga var henni sem lokuð
bók. Því meira áræði sýndi þessi
grannvaxna telpa, sem aðeins vóg
rúm 90 pund og var ekki nema
5 feta há, með því að hleypa heim-
draganum og hasla sér völl í fjar-
lægri heimsálfu.
Nokkur hvatning og styrkur hef-
ur henni þó verið að móðursystur
sinni, Maríu. er bjó í Gladstone í
Manitoba. Iijá henni var Helga
fyrst í nokkra mánuði. Siðan fór
hún til Winnipeg og vann þar við
ýmiss störf, þar til hún, 20. nóv.
1913 giftist eftirlifandi manni sín-
um. Páli Jónssyni Westdal, en hann
fæddist að Brú á Jökuldal og hafði
flutzt til Kanada 1904. Hann bjó
á landnámsjörð í Wynyard með
foreldrum sínum, Jóni Jónssyni og
Önnu Kristrúnu Gunnlaugsdóttur.
Þangað fluttist Helga og þar
biuggu þau hjón fram til 1940, er
þau settust að í Winnipeg, þar sem
Helsa andaðist 4. des 1970.
Börn hennar eru öll búsett
í Winnipeg: Björgvin Jón Einar,
fasteignamatsmaður í þjónustu
Manitoba-stjórnar. Sveinn Níels-
son Hallgrímur, varaframkvæmda-
stjóri landbúnaðarlánastofnunar
Manitoba, Sigríður Jónína Margrét,
útlærð hiúkrunarkona og Pá!l Har-
aldur Aðalsteinn Njáll, dr. phil.,
skordýrafræðingur við lándbúnað-
ardeild ríkisins. Barnabörn eru alls
12 og barna-barnabörnin 4.
Svo sem mörgum íslendingum
ei huglægt. þá gekk Ilelga þess
heldur ekki dulin, að haldgóð
menntun er öruggust eign injnns-
ins. Hún var því fús til bess að
leggja mikið í sölurnar fyrir nám
barna sinna. Ofviða var henni eng-
in fórn, er leiddi til aukinnar þekk-
ingar. Þetta skildi hún þeim mun
betur, þar sem skólaganga sjálfrar
hennar hafði verið skammæ. Víð-
sýni menningarheimilis í íslen/kri
sveit hafði veitt henni mesta og
bezta kunnáttu, skerpt skiining
hennar og eflt fróðleikslöngun.
Hún var ötull og námfús bók-
lesandi með sjónnæmt minni. And-
inn var sikvikur, og hugurinn
glímdi við margvísleg hugðarefni,
sem aldrei voru henni framandi
né óviðkomandi, hvorki heimsvið-
burðir né hreppapólitík. Þennan
gneistandi áhuga, þetta frjóa út-
MINNING
BALDVIN ÞÓRARINSSON
frá Svarfhóli
streymi sálarinnar átti hún sam-
eiginlegt með föðursystkinum sín-
um, svo sem Sesselju, móður
Sveins Valfells og Hallgrími, óð-
alsbónda á Grímsstöðum, afa und-
irritaðs. Það er jafnan viss upp
ijómun að vera samvistum með
slíku fólki.
Eitt var það, sem Ilelgu var
öðru fremur hjartfólgið, en það
var blómarækt. IJér hefur fegurð-
arskyn hennar fengið framrás. Á
sveitarsetrinu, þar sem hún bjó í
27 ár, var laukagarður hennar lof-
aður af háum sem lágum. Allar
jurtir döfnuðu, allt blómskrúð náði
hávexti í hennar kostgæfnilegu um
sjá, svo að augnayndi var öllum,
sem nutu þess, bæði nær og fjær.
Auk ástar á fagurri flóru
hafði Ilelga miklar mætur á hann-
yrðum, bæði útsaumi og bald-
éringu. Illaut hún mai-gháttaða
viðurkenningu fyrir listsaum sinn,
ekki síður en fyrir skrúðjurtarækt.
Helga var hreinn íslendingur að
uppruna. Hún var stolt af arfleifð
sinni og var ætíð reiðubúin að
styrkja allt, sem íslenzkt var. Á
hinn bóginn var hún einnig hréyk-
in af því að hafa öðlazt kanadísk-
an ríkisborgararétt. Hún trúði á
feiknlega framtíðarmöguleika
þessa næststærsta lands veraldar
og óskaði þess, að vinsamleg sam-
skipti íslands og Kanada mættu
æ aukast sem mest, báðum lönd-
um til blessunar.
Nú, þegar þessi mæta frænka
mín er kvödd hinzta sinni, minn-
ist ég margra fagnaðarríkra stunda
með henni, þakklátum huga. Lif-
andi var hún i anda sínum til þess
síðasta. Hrörnandi líkami yfirbug-
aði hann aldrei. Ævikvöld hennar
var ný staðfesting þess, að andinn
stendur óforgengilegur sem sigur-
vegari ofar efninu. Far þú f friði
með fögnuð hugar þíns grejpian
f sál og sinni þeirra, nú sem leng-
ur lifa.
Dr. Hallgrímur Ilelgason.
Fæddur 2- júní 1906.
Dáinn 16. apríl 1971.
Kveðja frá kórfélögum f kirkju-
kór Kvennabrekkusóknar.
Er vetur kvaddi og vorið bjarta
sig vafði fast upp, að landsins
hjarta,
þú kvaddir vinur, og hvarfst á
braut
og lifir sæll, fjarri lífsins þraut.
Við áttum samstarf á sextán
árum,
í söngvagyðjunnar brosi og
tárum.
Af hjarta unnir þú ómum þeim,
er andann færa í betri heim.
Þinn fórnarvilji til starfa sterkl
hann stóð að baki miklu verkJ.
Svo hógvær æðrulaus, alla
stund,
komst ætíð glaður á vinafund.
Nú unaðsfagra þig óma dreyml
f öðrum bjartari, sælli heimi.
Svo eigðu þökk, er aldrei dvín
Og vertu sæll, — við söknum
þfn.
K.G.
10
fSLENDINGAÞÆTTIR