Íslendingaþættir Tímans - 23.03.1972, Page 2

leiki, afburðasnjall ræöumaður og
fyrirlesari, hlaðinn eldmóði háleitra
hugsjóna, er hann helgaði lif sitt allt,
heill og sannur.
Ekki ber að syrgja slikan öðling
heldur þakka.
Pétur var slikur maður að hann lét
sér fátt óviðkomandi þeirra mála, sem
snerti heill og hamingju þjóðarinnar -
eða einstaklinga hennar sem slika. 1
raunsæji framhaldi þessa gerðist hann
einn ötulasti boðberi jóðarinnar varð
andi siðgæði og bindindi. 1 boðskap
hans var engin hálfvelgja, og þar var
enga falska tóna né brostna strengi að
finna. Enda maðurinn of heilsteyptur
til þess að slikt gæti komið fyrir.
Pétur átti i rikum mæli sannsögli,
dirfsku og heiðarleika.
Hann fyrirleit hálfvelgju, lygi
hræsni og yfirdrepsskap.
Hann var mikill drengskaparmaður
i fegurstu merkingu þess orðs.
Pétur var maður háleitra hugsjóna
— hugsjóna, sem hann vildi gera sem
flesta meðeigendur i.
Hjá honum varð i rikum mæli vart
þeirra vissu séreinkenna, sem menn,
er aðhyllast hugsjónastefnur, heim-
spekilegar eða siðfræðilegar, eiga
öðrum fremur.
I öllu þvi umróti, sem mest er ein-
kennandi fyrir veröld okkar i dag,
þykjast flestir, a.m.k. á Vestur-
löndum, þess umkomnir að rengja og
efast um allt. Það þarf þvi hugrekki til
að trúa, og enn meira hugrekki til að
játa trú sina, hvort heldur um er að
ræða ákveðin trúarbrögð eða, og ekki
siður, að játa trú á bindindi sem hug-
sjón.
Og er það ekki einmitt af þessum
sökum, sem æði oft þarf nokkurt þrek
til að standa á verði fyrir þetta lifsvið-
horf, að sýna hugsjón i verki og fá
aðra til að aðhyllast hana? En slikt
þrek var einkennandi fyrir Pétur
Sigurðsson.
Allt sitt lif fram til hinztu stundar
var Pétur sistarfandi i anda hugsjóna
sinna, fyrir vaxandi starf bindindis-
samtakanna i landinu.
Hann var sifræðandi og vekjandi
fólk til umhugsunar um skaðsemi
tóbaks og áfengisneyzlu, dragandi upp
sannar myndir þess böls, þeirra
hörmunga, er einstaklingarnir og
þjóðin sem slik kallaði yfir sig með
auknum drykkjuskap.
Á fyrirlestraferðum sinum.um
landið og i erindrekastarfi sinu fyrir
Stórstúku íslands hvatti hann fólkið
úti um byggðir landsins til sameigin-
legra átaka gegn vaxandi vinneyzlu og
dvinandi siðgæði. Hann var foringi og
viða frumherji hins góða málstaðar.
Hann var sáðmaðurinn mikli, sem
gekk út að sá i grýttan akur mann-
legrar tilveru, er hann leitaðist eftir að
betrum bæta, til aukinnar hamingju
fyrir aldna og óborna.
Gleði hans var ómælanleg, ef hann
siðar fann að sumt fræanna, er hann
sáði, hafði fallið i fjóan jarðveg, þar
sem þau náðu að dafna og þroskast til
aukins manndóms, vaxandi kærleika
og eflingar siðgæðis.
1 starfi sinu fyrir bindindishug-
sjónina átti Pétur Sigursson frum-
kvæði og aðild að stofnun fjölmargra
félagssamtaka, er vinna að eflingu
bindindisstarfseminnar i landinu.
Þannig var hann einn helzti hvata-
maður að stofnun Bindindisfélags öku-
manna, en þau samtök stofnuðu siðar
Abyrgð h/f — tryggingafélag fyrir
bindindisfólk.
Með stofnun þessara beggja félags-
samtaka var leitazt við að sýna og
sanna raungildi bindindishugsjónar-
innar.
Pétur naut þeirrar gleði að sjá með
þessu, og á ýmsa vegu aðra, að fræ
hans öll féllu ekki i hinn grýtta jarð-
veg.
Hann naut mikils álits allra, er
honum kynntust, og hlaut marg-
vislegan heiður fyrir gagnmerk störf
sin.
Hann var heiðursfélagi bæði Stór-
stúku tslands og Bindindisfélags öku-
manna, sem nú er orðið landssamband
meö deildir viða um landið.
Ég hefi hér enga tilraun gert til þess
að rita ævisögubrot Péturs, aðeins
komið nokkuð inn á störf hans á sviöi
bindindismálanna, þvi að það hygg ég,
að aðrir mér fróðari geri.
Hinsvegar er mér ljúft aö minnast
þessa vinar mins nú við þau þáttaskil,
sem oröið hafa, og bera fram þakkir
frá Ábyrgð h/f og Bindindisfélagi öku-
manna — en i þeim félagasamtökum,
áttum við svo margar ánægjulegar
samstarfsstundir.
Sem formaður þessara samtaka færi
Pétur Sigurðsson
Góður er genginn, Studdi hönd hendi
er göfuga átti sál. heimsins i Þraut.
Flutti hann okkur Leiddu hvort annað
fagnaðarmál. á langri braut.
Böl hann vildi bæta Sýndu hvort ööru
og breyta eymd i starf sæmd og vörn.
Aö eiga ótal slika Eignuðust þau lika
ættjörðin þarf. úrvals börn.
Fáni hans var flekklaus Flutti hún burt
og falslaus raust. fyrr en hann.
Ekki var hans æviskeið Mikið sá missir,
átakalaust. er mikið ann.
Gneistaði oft eldur Heim er hann farinn
i orðum hans. i himininn.
Þessa einstæða Þar er hann vissulega
ágætismanns. velkominn.
Dæmisögur sagði Bjartan ljóma leggur
með svipinn heiöa sinn. af lifi hans og trú.
Visa okkur vildi Skarð er fyrir skildi.
veg I himininn. Við skynjum það nú.
Postulaheitið Lokið er ævi
prýöilega bar. ljósberans.
Og sinum herra Myndrik og fögur
hugþekkur var. er minning hans.
Eiginkonu átti.
Undur var sú góð.
Þeirra var samlif
sifagurt ljóð. Eirikur Pálsson frá öiduhrygg.
2
íslendingaþættir