Íslendingaþættir Tímans - 11.05.1972, Blaðsíða 8

Þórdís Jónsdóttir
Snædals og Stefaniu Karlsdóttur af
Stöðvarfirði.
Jökuldalur var á þessum árum, i
huga margra ungra manna hér austur
á Héraði, eins konar ævintýraheimur,
sem þá fýsti að kanna, átti þetta ekki
hvað sizt við um Efra-Dal, þar þótti
allt stórt i sniðum, bæði búendur og
búskapur.
Benedikt festi þó ekki rætur á Jökul-
dal. Hugurinn leitaði austur á æsku-
stöðvarnar, en þangað sótti hann konu
sina Björgu Bjarnadóttur. Þau giftu
sig á Eiriksstöðum 2. ágúst 1925, en
komu hér austur i Skriðdal vorið 1927
með litla dóttur sina Unni og voru hjá
mér á Þorvaldsstöðum eitt ár.
Hafði Benedikt þá mestan hug á, að
fá jörð i Skriöda! til ábúðar og hefja
sjálfstæðan búskap, þvi bæði var, að
hann hafði mikið yndi af skepnum, var
skepnuvinur og snjall gripa-
hirðir og bundinn byggðarlaginu
sterkum böndum. En þá voru allar
jarðir setnar i Skriðdal og lengi siðan.
Kona hans mun heldur ekki hafa hvatt
til sveitabúskapar. Hún var alin upp
við húsverk i kaupstað og þau voru
henni meira að skapi.
Þegar þau Björg og Benedikt fóru
frá Þorvaldsstöðum fluttu þau til
Reyðarfjarðar og voru búin að eiga
þar heima i 43 ár. Þar undi Benedikt
sér i raun og veru vel, eins og aðrir
Héraðsmenn, sem þangað hafa flutt.
Hann byggði sér fljótlega litið en snot-
urt ibúðarhús, siðar er börn þeirra
komust upp, var það selt og annað
stærra keypt, er bar nafnið Aðalból.
Eftir að Benedikt kom til Reyðarfjarð-
ar, stundaði hann hverskonar vinnu,
er til féll, en þó fyrst og fremst vega-
vinnu, um tugi ára, þann tima árs,
sem sú vinna stóð yfir. Gengdi hann
þar og flokkstjórastörfum langt ára-
bil. Hann var verklaginn vel og hverj-
um manni trúverðugri i starfi og naut
þvi velvildar og trausts yfirmanna
sinna. ,
Benedikt hafði alltaf nokkrar kind-
ur, bæði sér til gagns og gamans, en
hest neitaði hann sér um að eiga, eftir
að hann kom til Reyðarfjarðar, Hafði
hann þó á yngri árum gaman af að
koma á hestbak og fara greitt. Man ég
sérstakleg fráa hryssu, er Grýla hét,
eldfjöruga og fallega, silspikaða og
gljáandi sumar og vetur.
Hann gat lika sprett úr spori á yngri
árum, á tveimur jafnfljótum. Hljóp
einu sinni þvert yfir hálendið norður i
Skagafjörð, var þá að heimsækja
frænku sina, búsetta i Húnavatns-
sýslu. Aldrei urðu þau Björg og Bene-
dikt efnuð á nútima visu, en komust þó
alla tið sómasamlega af.
Björg er gerðar kona, stundum
Fædd 7. okt. 1934.
Dáin 20. des. 1971.
Það mun sennilega fleirum en okkur
hafa fundizt jólabirtan dvina, þegar
fregnin um lát Þórdisar barst, einmitt
þá dagana, er allir búa sig undir bjarta
og gleðirika jólahátið. Hitt vita allir og
skilja, sem til þekktu, að þetta var það
bezta úr þvi sem komið var, þvi enginn
vill leggja slikar þjáningar á vini sina,
sem Þórdis varð að þola, til þess að
eiga þá lengur.
,,stutt i spuna”, og ekki gefin fyrir að
slá undan ef skoðanir fara ekki saman
og gildir einu hver i hlut á, en vel verki
farin og hin myndarlegasta húsmóðir
og vinur vina sinna. Benedikt var
meðalmaður á vöxt, nettvaxinn og bar
sig vel. Lengst af var hann kvikur á
fæti og liðlegur i hreyfingum, vel far-
inn i andliti og svipurinn glaðlegur og
mildur, hægur i framkomu, dulur i
skapi og hlédrægur i eðli sinu. Einn af
þessum ,,þögla fjölda”, sem myndar
þó festu þjóðarheildarinnar, með
heiðarlegu starfi og þrautsegju,
hvernig sem allt veltist.
Hann var minnugur og ættfróður
nokkuð, sagði vel frá ef vel lá á honum
og fátt i kringum hann, orðvar svo af
bar og hógvær i dómum sinum, þó hon-
um þætti eitthvað að.
Börn þeirra eru þessi: Unnur gift
Guðjóni Jónssyni járnsmið i Reykja-
vik. Sverrir ókvæntur, hefur alltaf
búið með foreldrum sinum. Nú starfs-
maður hjá Kaupfélagi Héraðsbúa.
Ingólfur kvæntur Ólöfu Guðbjörgu
Pálsdóttur búsett á Reyðarfirði,
gegnir þar ýmsum störfum meðal
annars umsjón með félagsheimili
staðarins. Allir dagar eiga kvöld, svo
er og með mannsævina.
Hún virðist ekki lúta neinu lengdar-
lögmáli. Sumir fara ungir, aðrir aldnir
að árum og saddir lifdaganna, en
þegar heilsa og kraftar eru brotnir, er
vissulega gott, frá mannlegu sjónar-
miði, að fara án langvarandi þjáninga
og hrörnunar, sem svo margir verða
þó að þola. Með Benedikt Einarssyni
er genginn góður samfélagsþegn, sem
lifað hafði langan starfsdag og ekki
vildi vamm sitt vita i neinu.
Friður sé með minningu hans.
Friðrik Jonsson,Þorvaidsstöðum.
Við vinkonurnar kynntumst Þórdisi
fyrst, er við vorum nemendur i Lauga-
skóla. Hún var þá gift og tveggja
barna móðir og virtist i fljótu bragði
ekki eiga margt sameiginlegt með 16-
17 ára unglingum. En Þórdis átti eitt-
hvað sameiginlegt með öllu fólki ungu
sem gömlu. Hún gladdist með glöðum,
en hafði lika djúpa samdð með þeim er
hryggir voru og miðlaði þá af góð-
mennsku sinni og veitti þeim huggun
er á þurftu að halda. Hin mikla lifs-
gleði var mjög áberandi þáttur i fari
hennar, fölskvalaus gleði. jafnvel
gáski, er engan lét ósnortinn. Samt tók
hún svo mikinn þátt i kjörum vina
sinna og vandamanna, að vissi hún
einhvern i erfiðleikum, þá varð hún
ósjálfsrátt döpur. Þegar við litum til
baka yfir samvistir okkar við Þórdisi
er þakklæti okkur efst i huga. Það er
tvimælalaust lán að kynnast mann-
eskjum eins og Þórdisi. Að fá að teljast
til vina hennar var okkur mikils virði
og trygglyndi hennar og vinafesta var
alveg einstök.
Þórdis giftist eftirlifandi manni
sinum Illuga Þórarinssyni frá Borg i
Mývatnssveit 25. nóv. 1956. Þau hjónin
voru búin að byggja sér hús i þéttbýl
inu sem myndazt hefur við Lauga-
skóla. Húsið var uppfylling á draumi
þeirra hjóna. Þarna var hlúð að börn-
unum fjórum, þeim Þórarni, Jóni, Sig-
urði og Friðriku.
8
islendingaþættir