Íslendingaþættir Tímans - 11.05.1972, Qupperneq 17

Guðmundur Kjartansson
Fæddur 18. mai 1909.
Dáinn 7. april 1972.
Ég mun ekki rekja æviferil Guö-
mundar Kjartanssonar né visindastörf
hans. Til þess verða ugglaust aðrir. En
ég vil leitast við að flytja honum látn-
um kveðju og þökk frá kennurum og
öðru starfsliði menntaskólanna, eink-
um Menntaskólans i Reykjavik og
Menntaskólans við Hamrahlið. Fyrstu
kynni min af Guðmundi Kjartanssyni
voru, er ég lauk stúdentsprófi frá
Menntaskólanum i Reykjavik, þá var
hann prófdómari i náttúrufræði. Siðar
áttum við oft eftir að sitja sömu megin
við prófborðið á stúdentsprófi, ég sem
kennari, en hann sem prófdómari, en
Guðmundur var prófdómari i náttúru-
fræði við Menntaskólann i Reykjavik
árin 1944 til 1969.
Siðan varð hann stundakennari i jarð-
fræði við Menntaskólann i Reykjavik,
en tók þá að sér prófdómarastörf við
stúdentspróf i Menntaskólanum við
Hamrahlið. Prófdómari i náttúrufræði
við iandspróf miðskóla var Guð-
mundur Kjartansson allt frá þvi það
próf var upp tekið til dauðadags, auk
Ég var einn þeirra Héraðsbúa, sem
ýmiss erindi áttu við lækninn, og kom
þvi oft á þeirra fallega heimili og naut
þar ekki einungis gestrisni, heldur lika
alúðar og vinsemdar, sem ég þakka
heils hugar nú að leiðarlokum.
Frú Sigriður var glæsileg kona i sjón
og fyrirmannleg, greind og glaðleg i
viðmóti, átti hún þvi rikan þátt i að
skapa þá reisn, sem ávallt hviidi yfir
heimiii þeirra.
Árið 1960 fluttust læknishjónin til
Reykjavikur, bæði þrotin mjög að
heilsu. En frá þeim bárust árlega jóla-
og nýárskveðjur tii Héraðsbúa, meðan
bæði lifðu, og frá frú Sigriði siðan.
Sýnir þetta tryggð og vináttu, enda er
það vist, að nú, er hún er meö óliu
horfin, fylgja henni hlýjar kveðjur
þakklætis og virðingar
Blessuð sé minning hennar.
Dætrum, dótturdóttur og nöfnu, og
öðrum nánum ættingjum, votta ég og
fjölskylda min, innilega samúð og
hluttekningu.
Friðrik Jónsson
Þorvaldsstöðum
j arðf r æðingur
þess sem hann kenndi oft náttúrufræði
við gagnfræðaskóla.
Prófdómarastörf og kennslustörf
Guðmundar K jartanssonar ein-
kenndust eins og önnur störf hans af
vandvirkni, skyldurækni og prúð-
mennsku. Nemendur i munnlegu
stúdentsprófi eru fæstir i andlegu
jafnvægi til að veita athygli
ókunnum prófdómara. Þó hafa ýmsir
nemendur haft á orði við mig að loknu
stúdentsprófi i náttúrufræði, að hlýlegt
viðmót prófdómarans hafi orðið til að
eyða hjá þeim kviða. Kennarar
menntaskólanna geyma margar
hlýjar minningar um Guðmund
Kjartansson.
Ég votta Guðmundi Kjartanssyni
látnum virðingu og þökk fyrir hönd
Félags Menntaskólakennara og flyt
konu hans og öðrum ástvinum inni-
legar samúðarkveðjur.
örnólfur Thorlacius.
Fyrir tæpum 26 árum fór ég sem
kennari i Flensborg i Hafnarfirði. Þar
átti ég þvi láni að fagna að kynnast
þeim manni, Guðmundi Kjartanssyni,
sem alltaf siðan reyndist mér i hvi-
vetna sem góður faðir, þó að aldurs-
munur á okkur væri ekki svo ýkja
mikill.
Guðmundur og hans góða kona,
Kristrún Steindórsdóttir, opnuðu
heimili sitt fyrir mér með þeirri ástúð
og hlýju, sem ég hefi aldrei getað full-
þakkað eða launað á nokkurn hátt.
Eftir að ég giftist og fluttist út á land
héldust þessi vináttubönd, enda þótt
stundum liðu ár á milli samfunda.
Guðmundur var hið mesta Ijúf-
menni, hæglátur í framkomu og yfir-
lætislaus, en þeim, sem kynntust
honum, duldist ekki, að hér var á ferð
skarpgáfaður maður, sem hafði lifandi
áhuga á öllu, sem fram fór i kringum
hann.
Síðast þegar ég hitti Guðmund lá
hann veikur eftir langa sjúkdómslegu.
Tók hann mér með brosi á vör, þrátt
fýrir veikindi sin, og frá honum fann
ég aftur þá hlýju, sem mér verður
alltaf minnisstæð.
Hans er nú sárt saknað af öllum,
sem kynntust honum og mest af hans
nánustu. Ég votta eiginkonu hans,
börnum og öðrum aðstandendum inni-
lega samúð mina og fjölskyldu
minnar.
Guðný Frímannsdóttir.
r
Þeir, sem skrifa minningar- eða
afmælisgreinar í íslendingaþætti,
eru eindregið hvattir til þess
að skila vélrituðum handritum,
ef mögulegt er.
islendingaþættir
17