Íslendingaþættir Tímans

Ulloq
Ataaseq assigiiaat ilaat
Saqqummersitaq pingaarneq:

Íslendingaþættir Tímans - 06.03.1976, Qupperneq 9

Íslendingaþættir Tímans - 06.03.1976, Qupperneq 9
Sveinn Halldórsson fyrrv. skólastjóri F. 13. jan. 1891. l>. 19. jan. 1976. Gamall kunningi minn og sam- starfsmaður um árbil, Sveinn Halldórsson fyrrverandi skólastjóri i Bolungarvik og Garðinum verður til moldar borinn frá Fossvogskirkju i dag. Sveinn fæddist 13. janúar 1891 að Skeggjastöðum i Garði. Hann lauk kennaraprófi frá Kennaraskóla tslands 1911. Kennsla varð siðan ævi- starf Sveins. Hann kenndi fyrst á Berufjarðarströnd S.-Múlasýslu 1911—1912. Frá 1911—1943kenndi hann við barnaskólann i Bolungarvik, lengst af sem skólastjóri. Skólastjóri og kennari við barnaskólann i Gerðum Garði frá 1943—1952. Eftir það starfaði hann sem skrifstofumaður við bæjar- skrifstofur Kópavogs. Sveinn giftist 1914 Guðrúnu Pálma- dóttur ættaðri úr Bolungarvik. Hún er látin fyrir nokkrum árum. Þeim varð fimm barna auðið. Einn sonur Baldur dó i brensku. Hin sem á lifi eru, eru þessi: Haukur, Pálmi, Hulda og Kristin. Þetta er aðeins þurr upptalning, stutt skýrsla um ævi þessa látna uianns. Hún segir vitanlega fátt um gerð mannsins og einkenni eða neitt það, sem geymist i minningunni, það er þó það eina sem eftir er, er leiðir skilja. Ég þekkti Svein allnáið. Kynni okkar eru orðin löng, eða rúm fjöruti'u hr. Hann var skólastjóri minn um tiu ára timabil, og höfðum við þá náin samskipti, sem að likum lætur. Eftir þvi sem árin færast yfir leita minningarnar fast á. Sérstæð atvik, menn og málefni verða manni hug- stæðari. Þetta er eins og vörðubrot við veginn, ef'tir þeim rekur maður slóð minninganna. Ég man enn, þótt nú séu meir en •jörutiu ár liðin.fyrstu samfundi okkar Sveins. Mér eru þeir i eins föstu minni °g þeir hefðu skeð i gær. £g var nýkominn til Bolungarvikur. öllum ókunnur. Kominn i nýtt um- hverfi. Landslag.atvinnuhættir og þó sðrstaklega viðhorf fólks voru með aokkuð öðrum hætti, en ég hafði van- 'st, sveitadrengurinn. Ég var að ganga min fyrstu spor sem kennari. Ég var að hefja lifsstarf- ið. • slendingaþættir Ég man enn glöggt það sem gerðist i litlu stofunni hans Ágústar Eliassonar, kaupmanns, þetta fyrsta kvöld mitt i Bolungarvik. Sr. Páll Sigurðsson, for- maður skólanefndar mætti fyrstur til að sjá þennan nýja liðsmann mennta- mála i þorpinu. Myndarlegur og virðu- legur maður meðheimsborgarlegt fas. Svo birtistsjálfur skólastjórinn. Mér varð strax starsýnt á manninn.Fannst hann sérkennilegur. Hvass á brún. Svipurinn meitlaður, stálgrá augu( nokkuð hörkulegur, en þó fannst mér eins og glettnisblikum bregða fyrir i svipnum öðru hvoru. Mér varð það strax ljóst aö maðurinn var með af- brigðum orðglaður og sérstaklega orö- heppinn. Meitlaðar, hnitmiðaðar setn- ingar flugu frá honum eins og skæða- drffa, ivafið hárbeitt fyndni. Það var kannske ekki neitt undar- legt þótt ég veitti manninum nokkra athygli,með honum átti ég að starfa og það gat haft mikla þýðingu fýrir mig hvemig þau samskipti tækjust. Og svo byrjaði starfið. Mér varð strax ljóst að Sveinn var miklu meira en meðal kennari. Dugnaður, kraftur og áhugi var með afbrigðum, En sér- kennilegur fannst mér hann bæði i kennslu og utan. Hann var strangur kennariog gekk rikt eltir að nemendur gerðu skyldu sina. Ég held þó að öilum nemendum hans hafi verið vel við hann og virt hann mikils. Þeir fundu að undir hrjúfu yfirborði sló heitt hjarta. Það var venja Sveins að miða kennsluna ekki siður við þá sem miður voru gefnir, hætta ekki við fyrr en reynt var til þrautar hvort allir höfðu skilið það sem tekið var til meðferðar hverjusinni. Kannske var það af þessu sem sú árátta hans stafaði að tvitaka oft það sem hann sagði. Hann var allt- af að kenna einnig utan kennslustund- anna. Hugurinn var svo rígbundinn starfinu. Það var ekki fátitt þótt Sveinn vekti fram á nætur við að útbúa verkefni, sem hann taldi sig þurfa næsta dag. Einn nemandi hans, sem sjálfur er löngu orðinn kennari sagði mér: „Timarnir hjá honum Sveini urðu mér ómetanlegir. Eiginlega er hann besti æfingakennari minn, og er þetta ekki sagt til aö kasta rýrð á neinn’ ’ Or þvi ég nú á kveðjustund er að minnast þessa horfna samstarfsmanns mins er best að segja það strax og umbúða- laust, að hann er einn sérkennilegasti og sérstæðasti einstaklingur, sem ég hef kynnst á lifsleiðinni. Ber margt til, jafnvel útlit, hreyfingar en þó um fram allt skaphöfn.. Allt þetta var svo undarlega og einkennilega saman- slungið að úr varð fágætur persónu- leiki. Engum datt i hug að frýja honum vits, Það er ekki ofmælt að hann var enginn meðalmaöur. Ekki skal þvi leynt að hann var ekki gallalaus, en hinu ekki gleymt að kostir voru yfirgnæfandi. Menn með slika skapgerð verða stundum minnst- ir i meðlæti, en mestir i mótlæti. Svo var um Svein. Kraftur hans, orðfimi, gneistandi áhugi og einbeitni gerði manninn svo sérstæðan. Nánasti samstarfsmaður hans sagði eitt sinn um hann að hann vildi helst framkvæma verkið áður en hann hugsaði. Slikur var áhugi hans. Þetta var þó mjög ranglega mælt. Vart gat vandvirkari mann um allt sem hann lét frá sér fara. Sá eðliskostur Sveins, sem mér er þó lang m innisstæðastur er fyndni hans og skopskyn. Skopbragur sem hann orti vestur i Bolungarvik fyrir fimmtiu árum iifir enn á vörum eldra fólks. 9

x

Íslendingaþættir Tímans

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Íslendingaþættir Tímans
https://timarit.is/publication/303

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.