Íslendingaþættir Tímans - 26.01.1980, Blaðsíða 10

Steinunn Eyjólfsdóttir
Pétursey Mýrdal
Góö og elskuleg kona er nil kvödd meö
sárum söknuöi. „Sveitin min” Mýrdalur-
inn hefur nú ekki sama aödráttarafl og
áöur. bar er brostinn mikilvægur streng-
ur, sem i fjöldamörg ár var einskonar
akkeri okkar i fjölskyldunni. Minningarn-
ar, sem tengjast Steinunni Eyjólfsdóttur,
og eiginmanni hennar Sigurjdni Arnasyni
ogheimilisfólkinu öllu i Pétursey eru ljúf-
ar og góöar. Þaö bar aldrei skugga á þá
vináttu, sem rikti milli heimila okkar i
áratugi. Ógleymanleg veröur mér ætiö
sú stund, er ég kom i Mýrdalinn fyrsta
sinni.
Bærinn Pétursey stendur undir hinu
sérkennilegaog fallega fjalli, sem ber lika
nafniö Pétursey. Mjög hlýlegt og fallegt
er heim aö lita á þeim staö og er ég kom
þangað í sumarstarf fyrir mörgum árum
minnist ég þess sérstaklega hve falleg
mér þóttu húsin,hvitmeö rauöum þökum
og ótal burstum. Steinunn, væntanleg
húsmóðir min, tók á móti mér i dyrunum,
stór og glæsileg kona, meö þessar lika
finu þykku fléttur. Hún tók mér svo inni-
lega, aö mér leiö strax vel 1 návist henn-
ar. Það er erfitt fyrir ungling aö koma
aleinn á nýjan staö og þekkja engan.
Þetta skildi Steina vel og brást hún svo
sannarlega ekki i þessu efni frekar en
öörum. Við uröum strax mjög góöar vin-
konur og gátum talað saman langtimum.
Steina virtist einhvernveginn skilja alla
hluti og finna á sér ýmislegt sem aörir
leiddu ekki hugann aö, kimnigáfa hennar
var lika alveg sérstök og meö henni var
hægt aö skellihlæja og skemmta sér yfir
öllu mögulegu. — Margs er aö minnast, en
sum atvik standa ljósar fyrir hug-
skotssjónum, en önnur. Man ég glöggt hve
gaman þaö var aö handmjólka kýrnar á
móti Steinunni. Auövitaö reyndi ég þá aö
ná þvi aö mjólka kýrnar á sama hátt og
hún og meösama hraöa. Þetta voru góöar
samverustundir. Ég minnist þess lika hve
skilningsrlk Steina var, þegar haldið var
ball i sveitinni. Hún vissi að ég þekkti fáa,
en hana grunaöi, aö mig langaöi á balliö.
Er á kvöldiö leiö reyndi ég aö finna mér
ýmislegt aö gera og meöal annars fór ég
út fyrir til aö hengja þvott á snúrur. Ég
stóö þarog mændi i átt til dansstaöarins á
þessari björtu sumarnóttu, var þá ekki
Steina allt I einu komin út til min og hún
talaöi viömig á þann veg aö ég gleymi þvi
ekki enn þvi svo þakklát var ég fyrir þá
elsku, sem hún sýndi mér þá sem oftar, i
efni sem i þá daga skipti unglingsstúlku
heilmiklu máli. Aldrei féll eitt einasta
10
styggöaryröi okkar á milli. Eitt sinn
reiddist Sigurjón mér, og þaö var lika
auöskiljanlegt. Mér þótti ákaflega
spennandi aö fá aö sækja kýrnar, á hest-
baki. Sigurjón, sem var alltaf svo
ákaflega góöur við mig var hálftregur til
að leyfa mér þaö, en lét svo auðvitað und-
an ýtninni i mér, i þetta sinn sem oftar.
Nú vildi svo til að einhver galsi hljóp I
hestinn, erkom heim og fór hann að eltast
viö kýrnar og geröi þær hálfsturlaöar af
hræöslu. Ég varð lika dauðhrædd, en
þarna var Steina sem ætið hinn mikli
sáttasemjari ogerum við þrjú oft búin aö
hlæja aö þessu atviki. beir dagar eru
liönir aö ég sentist um Mýrdalinn á fýla-
veiðum eöa klöngrist upp á fjallið Péturs-'
ey, en stutt er siöan að synirnir okkar
voru i minum sporum. Steinunn og
Sigurjón tóku sonum okkar jafn opnum
örmum og mér á sinum tíma og þeir
þakka þaö eins og við. Þaö var aldrei
nokkur vafi, þessu góöa fólki var hægt aö
trúa fyrir börnum sinum. Þeir minnast
þess ennþá hversu fortakslaust þeir
gegndu Steinunni, þegar hún lagði blált
bann viö þvi að þeir færu upp á fjall fyrr
en þeir heföu aldur og þroska til aö fara
varlega. Eins var með fýlaveiðarnar, hún
varaöi mjög viö öllum hættum, þegar
hanagrunaöiaöfljótfærninmyndileiöa þá
I ógöngur, i kappinu viö aö veiöa fýlinn.
Heimili þeirra Steinunnar og Sigurjóns
hefur ætið verið annálað fyrir rausn og
höfðingsskap. Þaö var mér þvi mikiÖ
gleöiefni aö fylgjastmeöþvi þegar einn af
sonum þeirra, Eyjólfui' og hans kona
Erna tóku við búrekstrinum og ráku þetta
heimili áfram meö sama myndarskapn-
um. Mikið var lika notalegt aö sjá hve vel
fór á meö þeim öllum og hve Steinu leið
vel i návist barna sinna, tengdabarna og
barnabarna og þá á ég einnig viö börn
Sigurjóns frá fyrra hjónabandi, sem
Steinunn tók ætiö sem sin eigin og voru
henni llka mjög góö. Heimilislifiö I
Pétursey hefur alltaf verið til fyrirmynd-
ar og þaö varð engin breyting á þvi, er
ungu hjónin tóku viö og milli Steinu og
Ernu tengdadóttur hennar rikti einlæg
vinátta og voru þær mjög góðar hvor viö
aðra. Ingveldur systir Steinu bjó með
þeim I Pétursey eftiraðhún varð ekkja og
var einkar kært með þeim systrunum.
Steinunn Eyjólfsdóttir var fædd 1. mai
1910 á Miö-Hvoli I Mýrdal. Foreldrar
hennar voru hjónin Arnþrúöur
Guöjónsdóttir frá Þórustööum i Eyjafiröi
og Eyjólfur Guðmundsson, Ólafssonar frá
Eyjarhólum. Eyjólfur faöir Steinu var
skáld gott og eftir hann hafa komið út
margar bækur. Steina ólst upp hjá for-
eldrum sinum á Hvoli og átti hún þar
heimili til 1947, er hún giftist Sigurjóni
Arnasyni bónda í Pétursey og var hún
seinni kona hans. Aður en Steinunn giftist
stundaði hún nám við Samvinnuskólann i
einn vetur og einnig sótti hún námskeið í
Húsmæöraskólanum I Réykjavik. Hún
stundaði ýmis störf i Reykjavik um vetr-
artimann, verslunarstörf og matsölu-
störf, en annan árstima var hún heima
hjá foreldrum sinum. Steinunni var mjög
létt um nám, ritfær vel, bókhneigð og víö-
lesin, enda er mér vel minnisstætt hve
margar bækur ég las hjá henni og hve vel
hún leiöbeindi mér meö lestrarefni.
Steinu var einkar sýnt um hjúkrun og
liknarstörf, enda voru þau ekki ófá börnin
i Mýrdalnum, sem hún tók ámóti, hún
vildi öllum liknaog hversmanns böl bæta.
Börn Steinunar og Sigurjóns eru Eyjólfur
nú bóndi I Pétursey, kvæntur Ernu
ólafsdóttur og eiga þau fjögur börn.
Sigurður starfsmaöur hjá Kaupfélagi
Skaftfellinga, hann er ókvæntur. Steinunn
eignaöist dreng áðuren hún giftist, hann
heitir Bergur örn Eyjólfs og er vélvirkja-
meistari, starfsmaöur hjá Kaupfélagi
Skaftfellinga,og erókvæmtur. Fyrri kona
islendingaþættir