Íslendingaþættir Tímans - 24.05.1980, Blaðsíða 13

Guðrún Halldórsdóttir
Ji'ædd 29. maí
D^in 4. febrúar
»>Það syrtir aö er sumir kveðja”. Þessi
^etning ómar stöðugt fyrir eyrum mfnum,
trétti að þú værir farin frá okkur,
Riina mín, svo ég verð að fá leyfi til að
m*nnast alls þess bjarta, göfuga og göða,
Sem er f svo rlkum mæli tengt þér, litlu
stúlkunni sem missti mömmu sína svo
nng, táplftil og kirtlaveik. — Þá slóst þú
ynsta metið f lifi þinu, aðeins þriggja ára,
^°g það i læknavisindum. Þú braust inn i
méöalaskáp Guðrúnar ömmu á Kóreks-
stöðum, og tæmdir ofan i þig úr öllum
nennar hómópatameöalaglösum. Ég sé i
nnda uppistandið og angistina þegar
nraðboðinn þeysti noröur yfir fljót að
Klrkjubæ til séra Einars, prests og hómó-
Pnta til aö vita hvaö hægt væri að gera, og
nyort nokkur von væri um lif barnsins?
þú hin rólegasta bauðst öllu birginn,
knsJnðir frá þér kirtlaveikinni og hýstir
ekki sýklasjúkdóma upp frá þvi. — Og
aðir bæirnir Kóreksstaðageröi, þar sem
Pú fæddist, og Kóreksstaðir hjá Birni afa
e8 Guörúnu ömmu, urðu aðnjótandi allra
P’nna kosta, lipurðar og hjálpfýsi. Ekki
óru frændsystkini þin á búi Halls föður-
fóður þins og Þórunnar Björnsdóttur
eldur varhluta af vinfestu þinni og um-
°nnun.
Til okkar i Fagradal berst þú svo, sem
ráðskona Einars bróöur og árið 1929 gift-
ist þú svo Andreái Sveinssyni móðurbróð-
ur minum.
Þá slóst þú annaö met, og það heims-
met. — Þú sýndir að hægt er að búa við
tengdamóður i vináttu,friði og kærleika,
sem aldrei féll skuggi á. Það vildu vist
ekki margar nútlmakonur leika það eftir
aö giftast 35 ára sonarsyni Oddnýjar á
Gerðinu, og taka við þrem sonum hennar
á aldrinum 70-85 ára. einum blindum, öðr-
um lasburða og þriðja stórbrotnum hús-
bónda á heimilinu um hálfrar aldar skeið,
en þeir voru gáfaöir og þó þeir ættu ótelj-
andi áhugamál önnur en að snúast i kring
um konur, þá kunnu þeir allir að meta þig
og virða, svo að á þessu þinu stóra heimili
stóðst þú ætið elskuð og virt.
Hjá pabba slóst þú þriðja metið, og það
hygg ég að fylgi þér inn yfjr landamærin.
— Hann sem mér fannst kærleiksrikastúr
allra og bestur, sagöi alltaf við okkur dæt-
ur sinar, er eitthvað slettist upp á skap-
prýöi okkar. „Takiö þið hana Rúnu ykkur
til fyrirmyndar, þvi hún er sú göfugasta
og besta okkar allra. Fyrstu börnin okkar
fæddust sama árið, þau voru alltaf óaö-
skiljanleg, og kölluöu okkur báðar
mömmur sinar, þeirra vinátta er óbreytt.
Nú eiga börnin þln fjögur: Halldóra
Ingibjörg, sem annaðist þig til hinstu
stundar, Sveina Ingleif starfar hjá Kaup-
félagi Héraðsbúa, Jón trésmiðameístari á
Vopnafirði og Elin gift f Kópavogi,
tengdabörn og barnabörn eiga um sárt að
binda, — en von min er að þau eins og ég
trúi að allt þaö besta i okkur lifi og starfi
yfir öll landamæri, og ég bið að þú finnir
áhrif þin ailstaðar handan grafár og
dauða. Þakka þér alltRúna min, ég fel þig
friði guðs.
Inga K. Wiium
frá Fagradal.
estir verða samrunnir þvl umhverfi,
em þeir ijfa j og tilheyra þvi siöan. Svo
érð þó aldrei með Elias, hvort sem mað-
ex V?.11 honum þaö til hamingjuauka
j ,a éfugt. Hann elskaði Island og allt sem
s enskt var I þessa orös fyllsta og hrein-
, , skilningi, landiö, þjóðina og ekki sist
enskar bókmenntir. Aðal vinir hans I
nndinu voru islenskir rithöfundar,
Mlddr Laxness, Gunnar Gunnarsson,
orbergur Þórðarson, Guömundur Haga-
þ0 °g svo höfundar lslendingasagnanna.
etta voru félagar sem aldrei brugöust og
taf var hægt aö leita til og eiga með
vinafund
j var föst venja Ellasar aö koma til
^s ands annaö hvert ár og nú siöast á
1,^1« ári. I hvert sinn kom hann hingað
n Neskaupstaðar og dvaldi hjá okkur I
°kkra daga. I sambandi við þessar
eimsóknir var jafnan farið I veiðiferðir
PVI Elias hafði mikið yndi af veiöiskap og
i6ar 8öður veiðimaður. Jafnan var þá far-
111 Vopnafjaröar og veitt I Vesturdalsá
Hofsá. Þetta voru alltaf afburða
ernmtilegar ferðir, hvort sem veiöin
arö mikil eða litil.
vina hópi var Elias öllum öörum glað-
g 1 °8 fyndnari. Hann haföi mikla kimni-
u og voru tilsvör hans oft leiftrandi
'siendingaþættir
fyndin og eru sum þeirra enn þá á vörum
manna hér.
Þessar heimsóknir til ættjarðarinnar
voru Eliasi greinilega mikils virði. Gleði
hans yfir að vera kominn heim leyndi sér
ekki.
1 ferðum okkar um Austurland áttum
við fasta áningastaði og eru þeir þar sem
viðsýni er mikiö svo sem á norður og suð-
ur brúnum Hellisheiöar, sem liggur á
milli Jökulsárhliðar og Vopnafjaröar. I
Möðrudal, þegar sú leið var farin. A brún-
um Fjarðarheiöar þegar skroppið var til
Seyöisfjarðar. Burstafell i Vopnafirði og
Skuggahliðarbjargi I Norðfirði.
A öllum þessum stöðum er náttúran
stórbrotin og útsýni mikið og fagurt. Þótt
Elias væri að eðlisfari hlédrægur og flik-
aöi ekki tilfinningum sinum, leyndi hann
ekki á þessum stundum gleði sinni og
hrifningu yfir tign og fegurð ættjarðarinn-
ar. i
Nú ert þú kæri vinur kominn á leiöar-
enda og sameiginlega förum við ekki
fleiri feröir.
Fjölskylda mln saknar sárt góðs vinar
og viö hjónin og Lúðvlk og Fjóla munum
seint sætta okkur viö, að þú skulir ekki
oftar veröa meö I okkar veiðiferðum til
Vopnafjarðar.
Við ræddum stundum um þaö, nú á
siðustu árum, bæöi I gamni og alvöru, að
það væri fariö aö hausta að I lifi okkar, en
vorum þó innilega sammála um aö haust-
iö ætti lika slna fegurð, þótt ekki væri hún
eins heillandi og fegurð vorsins og
sumarsins. Það kom mér mjög á óvart að
svo væri orðið áliðið hausts hjá þér, sem
raunber vitni um. Ekki grunaði mig, að i
fyrrasumar, þegar þú glaöur og reifur
kvaddir okkur, fyndir þá strax kaldan
andblæ hausthélunnar, sem er fyrirboði
vetrarins, sem flest lif deyðir eða leggur I
drdma, en nú veit ég að svo var, en sllkt
var æðrúleysi þitt og kjarkur, að þú
leyndir öllum þessum veðrabrigftum.
Nú kveðjum viö ög þökkum lif og starf
mikils læknis og góðs manns.
Sigrar hans I baráttunni við dauðann
um lif annarra voru margir, en lokabar-
áttunni um eigiðlíf töpum við öH. Ég veit
aö sú stofnun, sem Elias hefur þjónaö, nú
nær samfellt I 19 ár hefur misst mikið og
vinir hans og ættingjar hér heuna og I
Bandarlkjunum sakna vínah I
staö.Sárastur og mesíur er þó missir og
söknuður eigin)conu hans og barna, þvl ég
veit aft þeim var hann vinur og félagi I
þeirra orða bestum og fegurstum skiln-
ingi.
StefánÞorleifsson, Néskaupstaö.
i
13