Íslendingaþættir Tímans - 03.03.1982, Blaðsíða 5

Fétur Jónatansson
bóndi í Neðri-Engidal
Hann Pétur i Engidal er ldtinn, við
verðum vist að trúa þvi, en þetta gerðist
svo snöggt, daginn áöur var hann aö spila
íneð eldra fólkinu i góðum félagsskap Ut á
Isafirði, á heimleið lenti hann i erfiðleik-
um á jeppanum sinum vegna snjókomu,
varð þreyttur, fékk lungnabólgu um nótt-
ina og var flutttur I Sjúkrahíis fsafjarðar
að morgni 14. janúar, þá hress og kátur
Hnifsdal er siðar átti eftir að verða leik-
völlur og starfssviðEinars ogþeirra syst-
kina um langa ævi.
Einar sagöi mér svo frá þessum bú-
ferlaflutningum: ,,Mér fannst það mikið
ævintýri að koma i Hnifsdal úr fásinninu
að norðan og fá að ganga þar i barnaskóla
i tvo vetur.”
En vorið 1909 verða önnur þáttaskil i lffi
Einars. Þá fer hann 12 ára gamall alfar-
inn úr föðurhúsum og i' fóstur hjá merkis-
hjónunum Guðbjörgu Kristjánsdóttur og
Guðmundi Sveinssyni kaupmanni, bónda
og útgerðarmanni i Hni'fsdal. Fyrst var
hann smali og sat yfir ánum á sumrum,
þvi þá voru fráfærur ekki aflagðar. Einar
sagði mér margt frá þessum smalaárum
en þá strax vann hann sér traust fyrir þá
samviskusemi og dugnað að láta aldrei
vanta af ánum.
Seinna lá leið hans i Núpsskóla og þar
varð hann fyrir hollum og góðum áhrifum
hjá þeim mikla skóla- og kennimanni, sr.
Sigtryggi Guðlaugssyni. Þessu næst fer
hann i Verslunarskóla Islands og útskrif-
ast þaðan árið 1920.
Heim kominn i Hnifsdal fer hann fljót-
lega aö takast á viö fjölbreyttari við-
fangsefni ibyggðarlaginu. En hér er fljótt
farið yfir sögu og næst staðnæmst við árið
1946, er Einar verður framkvæmdastjóri
við Hraðfrystihúsið i Hnifsdal og þar
starfaöi hann i 30 ár.
Þar eö ég var aðfluttur i sveitina hófust
kynni okkar Einarsekki að marki, fyrr en
ég tók sæti i hreppsnefnd Eyrarhrepps
þar sem Einar var fyrir. Þá komst ég
fljótlega að raun um, hversu Einar var
traustur andaður og mikill drengskapar-
maður og velviljaður sinu byggðarlagi.
Einarvar40ár i hreppsnefndinni og þar
af 21 ár oddviti. Þá var hann syslu-
nefndarmaður i 24 ár eða þar til Eyrar-
hreppur var sameinaöur Isafjarðar-
kaupstað árið 1973. Hann átti sæti i
sóknarnefnd Hnifsdalssóknar um árabil
og góður liösmaður var hann Ungmenna-
félaginu Þrótti i Hnifsdal. Má þvi með
islendingaþættir
að venju,en dóþá snögglega um tólfleytið.
Pétur Jónatansson bóndi i Neðri-Engi-
dal, var fæddur á Efstabóli i önundarfirði
5. janúar 1894. Foreldrar hans voru hjónin
Kristin Kristjánsdóttir ogJónatan Jens-
son, bóndi, Efstabóli. Þarna ólst Pétur
upp meö foreldrum sinum til 14 ára
aldurs, fermdist i Holtskirkju en þá um
vorið 1908veröaþáttaskil ilifi þeirra, fjöl-
sanni segja að Einar kom viða við
byggðarlagi sinu til uppbyggingar og
eflingar sem hann unni svo mjög.
Ég á margar góðar og skemmtilegar
endurminningar um samstarf okkar Ein-
ars i hreppsnefndinni. Við vorum ekki^
samflokksmenn en aldrei minnist ég þess'
að ég fyndi það i tilsvörum hans eöa hand-
taki, þó að eitthvað skærist i odda. Enda
tók ég alltaf málstað Einars þegar á hann
var deilt af ósanngirni.
Einar kvæntist 3. desember 1938, Olöfu
Magniísdóttur, mikilli ágætiskonu og
mannkostamanneskju frá Hóli i Bolung-
arvfk. Hún lést 1968 fyrir aldur fram eftir
mjög erfiða sjúkdómslegu.
Þau hjón tóku stúlkubarn á fyrsta ári I
fóstur og ættleiddu siðan Hansinu Einars-
dóttur sem nú er gift á ísafirði Kristjáni
Jónassyni framkvæmdastjóra og eiga þau
5 börn. Til þeirra fluiti Einar árið 1973.
Þau Einar og ólöf ólu upp Einar Val, elsta
son Hansinu og Kristjáns til 12 ára aldurs
og einnig tóku þau i fóstur dreng, Agúst
Jónsson, nú búsettan i Neskaupsstaö
kvæntur Birnu Geirsdóttur og eiga þau 3
börn.
Mjög létu þau hjónin sér annt um öll
þessi börn og þar sem Einar var vanur
að drifa mig heim með sér I mat og kaffi,
kynntist ég þvi vel hversu hans ágæta
kona bjó honum hlýlegt heimili.
Nú þegar ég lit yfir farinn veg verður
mérefst f huga þakklæti og virðing fyrir
þessum ágæta samferðamanni sem var
svo heiðarlegur og traustur i öllu sem
honum var trúað fyrir og gekk með áhuga
og eldmóði að hverju verki án þess að
hugsa um launin að kvöldi.
Einar var trúmaður, tilfinningarikur og
vinfastur. Með slikum mönnum er gott að
eiga samleið.
Við hjónin sendum Hansinu og Agústi
og fjölskyldum þeirra ásamt öðrum ætt-
ingjum innilegar samúðarkveðjur.
Hjörtur Sturlaugsson
Fagrahvammi
skyldan flytur þá noröur að Neöri-Engidal
i Skutulsfirði, þar sem Pétur átti óslitið
heima til leiksloka. I nóvember 1921 deyr
Jónatan faðir hans, eftir þaö býr Pét'ur
meö Kristi'nu móður sinni til ársins 1930
að hann fær unga heimasætu úr Arnar-
dal, Guðmundu Katarinusdóttur, sem
siðar varð dginkona hans og traustur lifs-
fórunautur, sem aldrei bognaði þótt oft
reyndi mikið á, þvi Pétur var heilsutæpur
um fleiri ár, þoldi illa kulda og vosbúð
sem oft var i' mjólkurfhitningum til ísa-
fjarðar i ófærð og hrlöarveðrum. Þetta
breyttist mikið þegar teknir voru upp
sameiginlegir mjólkurflutningar á bil.
Pétur og Guðmunda hafa umbylt jörð
sinni, sléttaö allttúniö, reist steinsteypt i-
búðarhús, byggt öll gripahús og hey-
geymslu úr steinsteypu, raflýst öll hús
fyrir löngu og búið þarna góðu búi. Þau
hjónin eignuðust fjórar dætur: Kristmu,
gifta Gunnari Hjartarsyni, Isafirði, eiga
þau einn son; Sólveigu, hún var gift Jó-
hanni P. Ragnarssyni, bifvélavirkja, Efri
Tungu f Skutulsfiröi, eignuðust þau tvö
börn en Sólveig andaöist árið 1964 langt
fyriraldur fram og var öllum harmdauði.
Þriðja dóttirin er Geröa, gift Asvaldi
Guðmundssyni bónda i Astúni, Ingjalds-
sandi. Þau eigaþrjá syni. Yngster Katrin
búsett i Reykjavik og á hún tvær dætur.
Ennfremur ólu þau upp dótturdóttur sina,
Helgu Siguröardóttur, og reyndust henni
alltaf sem bestu foreldrar.
Til þeirra hjóna var gott að koma, við-
5 .