Íslendingaþættir Tímans - 03.03.1982, Blaðsíða 16

Jón Tómasson
frá Hrútatungu
Hin langa þraut er liöin
nú loksins hlaustu frihinn
og allt er oröiö rótt,
nú sæll er sigur unninn
og sólin björt upp runnin
á bak viö dimma dauöans nótt.
Jón Tómasson siöast til heimilis aö
Alfaskeiöi 64 i Hafnarfiröi, lést i Landa-
kotsspítala 22. janúar síöastliöinn eftir
áralanga vanheilsu.
Hann var fæddur i Hrútatungu i V-
Húnavatnssýslu, 27. desember, áriö 1900,
sonur hjónanna Tómasar borsteinssonar
og Guörúnar Jónsdóttur er þar bjuggu.
Þau hjón eignuðust þrjú börn, ólöfu,
sem dvelur á Sjúkraskýlinu á Hvamms-
tanga, Þorgeröi, sem er látin, var gift Sæ-
mundi Björnssyni bónda i Hrútatungu og
Jón, sem hér er kvaddur.
Jónólstupp hjá foreldrum sinum viö öll
algeng sveitastörf svo sem þá var titt.
Hugur hans stóö til náms, en þess var
ekki kostur og deildi hann þar hlutskipti
með mörgu ungu alþýöufólki i aldarbyrj-
un. Engu aö siöur varö Jón vel aö sér eftir
þvisem kosturvaraf sjálfsnámi, var góð-
ur skrifari, reikningsmaöur ágætur og
prýöilega sögu-fróöur.
Jón vann á búi foreldra sinna uns hann
8. október 1939 gekk aö eiga Ósk Þóröar-
dóttur frá Uppsölum í Seyöisfiröi viö ísa-
fjarðardjúp, sem þá var ekkja. Þau hófu
þá sjálfstæðan búskap og bjuggu i tvibýli
viö Þorgeröi, systur Jóns og Sæmund
mann hennar, i Hrútatungu til ársins 1947,
er þau brugöu búi og fluttust til Hafnar-
fjaröar, þar sem þau áttu heimili siðan.
Þau Jón og Ósk eignuöust einn son, Þórö,
sem er rafvirkjameistari og búsettur i
Hafnarfiröi. Kona hans er Halldóra Þor-
varöardóttir frá Söndum i Miöfiröi, og
eiga þau tvö börn. Einnig ólst upp hjá
þeim dóttir Óskar af fyrra hjónabandi,
Anna Dóra Agústsdóttir og reyndist Jón
henni ástrikur faöir.
Anna Dóra er gift Ingólfi Halldórssyni,
yfirkennara viö Fjölbrautarskóla Suöur-
nesja og eiga þau þrjú börn.
Meöan Jón var bóndi i Hrútatungu
gegndi hann margvislegum trúnaöar-
störfum fyrir sveit sina og héraö. Hann
sat i hreppsnefnd var sýslunefndar-
maöur um tima og formaöur sjúkrasam-
lagsins f heimasveit sinni, er þaö var
stofnaö. öll voru þessi störf og fleiri, sem
Jóngegndi utan búskaparins timafrek, en
hann haföi af þeim mikla ánægju, enda
sérstakur félagshyggjumaöur aö eölis-
fari.
Hann hafði mikla unun af laxveiöi og
var happasæl grenjaskytta.
Eins ogáður segir, fluttust þau Ósk og
Jón til Hafnarfjaröar áriö 1947 og bjuggu
þar æ siöan, siöustu árin aö Alf askeiöi 64.
Jón hóf störf viö Bifreiðastöð Sæbergs,
siðar Nýju Bilastöðina ogvannþar meðan
honum entist heiisa, en hann var sjúkling-
ur mörg sföustu árin.
Þó aö hann væri fluttur búferlum úr
sveitinni sinni var hugurinn oft bundinn
fyrir noröan. Hann unni átthögum sínum
fölskvalaust. Var sönn ánægja aö heyra
hann þótt aldraður væri og farinn aö
kröftum, segja frá fólki og staöháttum
norður i Hrútafirði. Frásagnargáfa hans
varlifandi og myndræn og augun ljómuðu
er hann sá í anda æskuslóöir sinar.
Þegar ég kynntist þeim hjónum, Ósk og
Jóni voru þau farin aö reskjast og heilsa
Jóns tekin aö bila. En andlegum kröftum
hélt hann vel og gaman var aö starfa meö
honum aö sameiginlegum áhugamálum.
Hann haföi ákveðnar skoöanir á mönnum
og málefnum, var hógvær i tali en fastur
fyrir. Vinum sinum sagöi hann kost og
löst og reyndist þeim ætið drenglundaöur.
Hann var mikill framsóknarmaöur og
starfaö mikiö og vel aö félagsmálum
Framsóknarmanna i Hafnarfirði, svo
lengi sem kraftar leyfðu.
Jón var gæfumaöur í einkalifi sinu.
Hann átti góö börn, efnileg barnabörn og
trausta eiginkonu, sem reyndist honum
þá best er mest lá við. t áralöngum og
erfiöum veikindum eru þeir dagar telj-
andi, sem hann lá á sjúkrahúsi. Hann unni
heimilinu sinu og þar vildi hann vera. Þar
annaöist Ósk hann nær til hinstu stundar
af ástúö og þreki, sem ótrúlegt er hjá svo
aldraöri konu. Þaö er ein hinna óskráðu
islensku hetjusagna.
Að leiðarlokum þakka ég Jóni Tómas-
syni fyrir trausta vináttu. Astvinum hans
bið ég allrar blessunar.
Ragnheiöur Sveinbjörnsdóttir
Látið myndir
af þeim sem
skrifað er um
fylgja greinunum
16
Islendingaþættir