Íslendingaþættir Tímans - 03.03.1982, Page 10

Hjaltalína M.
Guðj ónsdóttir
frá Núpi í Dýrafirði
eldra hans var mjög fjölmennt og öll bú-
sýsla mjög umfangsmikil, enda jör&in
Vatnsfjöröur miklum og gööum kostum
búin sem bújörð enda talin þá ein með
bestu bújöröum þessa lands. Vatnsfjöröur
var honum afar kær, þaöan dtti hann
margar dýrmætar mirmingar frá sinu
æskuheimili sem yljuðu honum um
hjartarætur i hvert sinn og um Vatnsf jörð
var talað. Staðurinn var honum heilagur
reitur sem engan skugga bar á i fölskva-
lausri minningu. Sá heimilisandi sem
rikti á heimili foreldra hans var sá arinn
sem gaf þessum stóra systkinahópi hollt
og farsætl veganesti út á lifsbrautina.
Lotning fyrir hinu heilaga orði, starfs-
gleði, drengskapur og félagsþroski veitti
þessum stóra hópi þann þroska og vilja-
kraft til þess að duga sem best landi sinu
og þjóð til heilla og farsældar. Enda held
ég að segja megi að allur þessi stóri sty-
kinahópur hafi boriÓ með sér þau einkenni
af gerðarþokka og trausti aö eftir þeim
var tekið hvar sem leiðir þeirra lágu.
Traust þeirra, viljastyrkur og heiðarleiki
var eitt af séreinkennum sem allir gátu
treyst er af þeim höfðu nokkur kynni.
Böðvari voru snemma falin margvisleg
trúnaðarstörf enda vel til þeirra fallinn.
Hann aflaði sér góðrar menntunar, var
verslunarskólalærður.
Arið 1912 flytur Böðvar alfarinn frá sinu
æskuheimili iVatnsfirði. Þó held ég að i
hjarta hans hafi ævinlega blundað sú hug-
arró frá dvöl hans í Vatnsfirði. Djúpið
bláa með sinum sérkennum, fallegum og
sérstæðum f jöllum og fjörðum gróðursæl-
um, þar sem skaflar gátu legið við fjöru-
borö um hásláttinn og túnin vafin grasi.
Slikar andstæður i viðri veröld er ekki
viða að finna.
Lifsmáti Böövars var með þeim hætti
að ég held að hann hafi ævinlega séð
bjartari hliöar á lifinu. Bölsýni og úrtölur
vorueitur i hans hugarfari. Máttur sam-
starfs og félagshyggju var sá lifsmáti sem
hann trúöi á. Bjartsýni og trú á atvinnu-
möguleika bæði til lands og sjávar studdi
hann á lifi og sál. Snemma hreifst hugur
hans af starfi og stefnu Samvinnuhreyf-
ingarinnar enda starfaði hann um langt
árabil sem kaupfélagsstjóri. Hefði hann
átt lengra lif en raun varð á hygg ég að
fátthefðiglatthann meira i minningunni
um fyrri störf en að geta verið þátttak-
andi i þeim hátiðahöldum sem nú hafa
verið viöa um land þar sem minnst er 100
ára afmælis Samvinnuhreyfingarinnar á
íslandi. Hugsjón hans var ætið svo hrein
og skýr að oft minntist hann á hversu
mikla ánægju hann hafði af, þegar honum
á efriárum var boöið til fundarsetu SIS á
aðalfundum þess að Bifröst.
Eins og ég hef áður minnst á flytur
Böðvar frá Vatnsfirði árið 1912. Leið hans
lá i Arnarfjörð. Fyrsttil Bíldudals og svo
að Bakka i Ketildölum. Seinna lá svo leið-
in til Bildudals aftur. Þar var aðalstarfs-
Miðvikudaginn 4. febr. 1981 fór tram i
Fossvogskirkju minningarathöfn um
Hjaltlinu Margréti Guðjónsdóttur fyrrv.
prófastsog skólastjórafrú að Núpi i Dýra-
firði. Þar flutti séra Eirikur J. Eiriksson
prófastur á Þingvöllum itarlega og eftir-
minnilega ræðu,enda máttihann trúttum
tala sem tviþættur eftirmaöur séra Sig-
tryggs Guðlaugssonar i embætti á sinum
tima ogum langa hrið. OtförHjaltlinu átti
sér hins vegar stað laugardaginn 21. febr.
frá Sæbólskirkju á Ingjaldssandi, að við-
stöddu fjölmenni. Þar i kirkjugarðinum
liggja jarðneskar leifar frú Hjaltlinu við
hlið eiginmanns hennar, og ber leiði
þeirra hátt i faðmi hafs og heiðar.
vettvangur hans um ævina. Þar voru
honum falin margvisleg trúnaðarstörf
sem hann vann öll með trúmennsku og
heiðarleika. Þar var hann bóndi, kaupfé-
lagsstjóri, póstafgreiðslumaður, sim-
stjóri, sýslunefndarmaður, formaður
skólanefndar, endurskoðandi hrepps- og
sýslureikninga og margt fleira mætti ef-
laust upp telja. — Hann átti fleiri erindi i
Arnarfjörð. Þar sté hann sitt stóra gæfu-
spor,þar kyntist hann sinni mikilhæfu og
fallegu konu, Lilju Amadóttur frá Auð-
kúlu i Arnarfirði. Þau giftu sig 9. april
1917. Þau eignuðust 3 börn, einn son sem
þau misstu ungan og tvær dætur. Dætur
þeirra eru: Þóra ekkja i Reykjavik, starf-
ar við Þjóðleikhúsið: Auöur gift Héðni
Finnbogasyni frá Hitardal hann er lög-
fræðingur hjá Tryggingarstofnun rikisins.
Ennfremur ólu þau upp eina fósturdóttur.
— Konu sina missti Böðvar árið 1965, dó
hún úr heilablæðingu. Það var þungt áfall
fyrir minn elskulega frænda þegar dauð-
inn aðskildi þau. Böðvar bar þann harm
sem hetja. 1 hjarta hans var sú sterka trú
að dauðinn gjörir ekki boð á undan sér,
því skal honum mætt með karlmennsku.
Faðir hans sálugi sagði eitt sinn á erfiðri
sorgarstundu: „Hann er brúnabjartur i
dag hann birtir bráöum” Þessi fleygu orð
hygg ég aö i hjarta Böðvars hafi blundaö
þegar hann þurfti á sálarró og hjartar-
styrk að halda.
Þegar ég með þessum fátæklegu orðum
kveð minn elsulega föðurbróður þá á ég
svo kærar og ljúfar minningar um hann.
Hann kveður nú þennan heim sfðastur af
sinum stóra systkinahópi rúmlega 93 ára
Það fer ekki hjá þvi, að við andlát frú
Hjaltlinu hvarfli hugur margra gamalla
nemenda Núpsskólans til hennar daga á
þeim rómaða stað, svo viröulegan og
vandsetinn sess sem hún skipaði þar um
áratuga skeið.
Þvi miðurþekki ég ekki svo vel til upp-
runa og ættar frú Hjaltlinu, að ég megi
mikið meö fara, en fædd var hún að
Brekku á Ingjaldssandi 4. júli 1890, og
náði þvi fullum niræðisaldri.
Móðir frú Hjaltlinu var Rakel Sigurðar-
dóttir.en faðir Guðjón bóndi og formaður
Arnórsson bónda á Höfðaströnd i Jökul-
fjörðum Hannessonar prests á Staö á
gamall. „Þreyttum er þvi hvildin kær”
stendur einhvers staðar. Ein af þessum
ljúfu minningum sem blunda i minum
huga um Böðvar er þessi: A efri árum
Böðvars átti ég þess kost að við hjónin
buðum honum að koma til okkar nokkra
daga að sumri til og dvelja hjá okkur sér
til hressingar. Var þessum heimsóknar-
dögum Böðvars hagað þannig að þá
dvaldi hjá okkur ennfremur faðir minn.
Var mikil gleði og hugnæm upprifjum
sem þeir bræöur áttu hér saman þessa
daga. Lif þeirra þessa daga var ævinlega
hugarheimur þeirra frá æskuheimili
þeirra i Vatnsfirði. Ögleymanlegar æsku-
minningar sem á huga þeirra sóttu.
Ættbálkur prófasthjónanna séra Páls
Ólafssonar og Arndisar Pétursdóttur
Eggerz er nú æði stór og fjölmennur. Við
sem tílheyrum þessum stóra hópi erum
stolt af þvi. Við höfum sýnt það i verki að
okkur er Vatnsfjirður kær engu siður en
foreldrum okkar sem þar ólust upp. Sú
minningargjöf sem þar er geymd og gefin
kirkjunni ber þess vottað viröing þeirrá
systkina lifir i minningunni um langan
aidur. Megi sá sem öllu ræður um tilveru
dckar blessa minningu þeirra allra um ó-
komna framtið.
Frændi okkar sem i dag er lagður til
hinstu hvildar ýtir síðastur sinna systkina
frá landi hins lifanda lifs inn i ókomna
framtið. Við vitum það öll sem þeim eru
tengd að þar mun vini, bróður og föður
verða vel fagnað. Guð gefi honum góða
heimkomu, hafi hann þökk fyrir allt og
allt.
Páll Pálsson, Borg-
10
islendingaþættir