Íslendingaþættir Tímans - 16.02.1983, Qupperneq 1

ÍSLENDINGAÞATTIR
Miðvikudagur 16. febrúar 1983 — 6. tbl. TÍMANS
Jóhanna Ogmundsdóttir
frá Olafsvík
Fædd 3.júlí 1919
Dáin 1. janúar 1983
Fyrir skömmu fór fram frá Hallgrímskirkju
útför Jóhönnu Ögmundsdóttur. Jóhanna Ög-
mundsdóttir cða Hanna eins og hún var kölluð lést
þann 1. janúar.
Andlát hennar kom okkur nokkuð á óvart þó
að við vissum að hún hafði átt við veikindi að
stríða.
Maður á líka dálítið bágt með að átta sig á því
að þessi lífsglaða kona, sem létti okkur svo oft í
skapi með sínu glaða viðmóti, sé allt í cinu horfin
okkur. I’að var svo stutt síðan við sáum hana
glaða og hressa að því er okkur virtist.
En er þetta ekki gangur lífsins. Við skulum
þakka fyrir þær björtu og góðu minningar sem
hún skilur eftir í hugum svo margra.
Hanna var ættuð af Snæfellsnesi. Foreldrar
hennar voru HermaníaJónsdóttir frá Hrísum í
Fróðárhreppi og Ögmundur Jóhannesson sjómað-
ur í Ólafsvík. Hanna missti móður sína er hún
var tveggja ára og var þá komið í fóstur.
Lengst var hún í Látravík í Eyrarsveit hjá þeim
mætu hjónum Kristbjörgu Helgadóttur og Sigurði
Jónssyni.
Árið 1929 flyzt Hanna svo til Ólafsvíkur til
föður síns, sem þá var kvæntur seinni konu sinni,
Þórdísi Ágústsdóttur.
Hanna átti fimm hálfsystkini og einn albróður.
Um 17 ára aldur missir Hanna svo föður sinn svo
það má segja að bernsku og æskuár hennar hafi
ekki verið reynslulítil.
6. september 1941 giftist Hannna cftirlifandi
eiginmannai sínum, Runólfi Kristjánssyni frá
Ólafsvík, hinum mætasta manni. Fau eignuöust
fjögur börn og eru þau þessi: Ögmundur, kvæntur
Þóreyju Þorkelsdóttur og eiga þau tvö börn.
Kristján. kvæntur Kristínu Pétursdóttur og eiga
þau tvö börn. Hörður. kvæntur Mundu Jóhanns-
dóttur og eiga þau fjögur börn. Sigurður, kvæntur
Guðrúnu Gísladóttur og eiga þau tvö börn.
Barnabörnin eru því orðin tíu, svo að það er ekki
orðinn svo lítill afkomendahópur.
Að endingu vil ég flytja kveðju frá mér og
fjölskyldu minni fyrir allt gott á liðnum árum. Ég
votta eiginmanni, börnum og barnabörnum mína
dýpstu samúð. Jóakim Pálsson
+
Fimmtudaginn 13. janúar 1983. var jarðsungin frá
Hallgrímskirkju Jóhanna Ögmundsdóttir. sem
var fædd í Ólafsvík 3. júlí 1919, dóttir hjónanna
Hermaníu Jónsdóttur og Ögmundar Jóhannes-
sonar. Þau hjón áttu tvö börn Jóhönnu og Brand.
Hermanía dó 1921 þegar Hanna var aðeins
tveggja ára. Þá var hún tekin í fóstur að Vík í
Eyrarsveit. Þar var hún til 11 ára aldurs eða þar
til faðir hennar giftist Þórdísi Ágústsdóttur. Með
henni átti hann fimm börn: Jóhannes Hermann,
Eirík Leif, Hólmkel Sigurð. BergmundogÖglu.
Hanna átti góðar og bjartar minningar um veru
sína í Vík og talaði oft um hvað gott fólkið þar
hafi verið við sig. En hún var líka ánægð yfir því
að fá að vera hjá pabba sínum, sem henni þótti
mjög vænt um, og rifjaði oft upp minningar um
hann. Hún vildi að við systurnar vissum hve góður
maður hann afi okkar var, en hann dó 1937.
Árið 1941 giftist Hanna eftirlifandi manni
sínum, Runólfi Kristjánssyni. Foreldrar hans
voru Lára Eiíasdóttir og Kristján S. Jónsson.
Hanna og Runni eignuðust fjóra syni, þeir eru:
Ögmundur Hermann, sem giftur er Þóreyju
Þorkelsdóttur, Kristján Lárus, sem giftur er
Kristínu Pétursdóttur, Hörður, sem giftur er
Mundu Jóhannesdóttur. og Sigurður Kristján,
sem giftur er Guðrúnu Gísladóttur. Barnabörnin
eru 10 og var Hönnu mjög annt um þau.
Hjónaband Hönnu og Runna hefur verið mjög
gott og þau verið sérstaklega samhent og
hamingjusöm.
Samband föður okkar, Bergmundar Ögmunds-
sonar og Hönnu hefur alltaf verið mjög gott og
mikill samgangur á milli hcimilanna. Þess vegna
höfum við systurnar fengið að njóta þessarar
bestu frænku okkar, frá fæðingu. Við vorum oft
hjá hcnni þegar hún bjó í Ólafsvík og þeirra daga
er gott að minnast. Hún gaf sér góðan tínia til að
kenna okkur mörg spil og kapla, en hún hafði
mikla ánægju af að spila, aðallega vist. Einnig
kenndi hún annarri okkar, sem þá var aðeins 6
ára aö prjóna.
Hanna og Runni fluttu til Reykjavíkur 1970,
en þrátt fyrir það rofnaði ekki sambandið milli
heimilanna. Þau komu oft hingað vestur og héldu
þá til hjá foreldrum okkar. Þau komu á hverju
sumri til að fara til berja og voru dugleg viö aö
tína ber og búa til berjasaft og sultu handa
fjölskyldu sinni.
Þau komu alltaf vestur til að gleðjast með okkur
á merkisdögum s.s. við fermingar, brúðkaup og
afmæli og finnst okkur nú, þegar við hugsum til
baka, að þau séu tengd öllum gleðistundum
okkar. Það var svo gott að hafa þau í návist sinni,
því þau voru alltaf svo glöð og skemmtileg. Við
munum lengi muna hve innilega Hanna gat hlegið
og komið fólki í gott skap.
Eftir að við fórum suður í framhaldsskóla, þá
var Hanna alltaf að hugsa um velferð okkar. Hún
hringdi til að vita hvernig okkur liði og hvort
okkur vantaði eitthvað. Þau hjónin komu oft við
hjá okkur og þá var verið að skjóta inn einhverju
góðgæti s.s. kleinuboxi eða hveitikökum. Nú
síðast fyrir jólin komu þau með jólasmákökur til
að lofa okkur smakka. En svona var Hanna alltaf
að gleðja og svo var hún svo elskuleg í viðmóti.
Það þurfti ekkert tilefni til að fara til Hönnu og
Runna. Jafnan var einsog beðið væri eftirgestum,
því það voru alltaf til heimabakaðar kökur. Og
mörg matarboðin höfum við og fjölskylda okkar
þegið hjá þeim.
Hanna vann talsvert við hannyrðir, hún
prjónaði hcklaði og saumaði út. Hún starfaði af
alhug í kvenfélagi Hallgrímskirkju og gaf fallega
og vel gerða muni á basar félagsins.
Þau hjónin voru dugleg að ferðast og mikið fyrir
að vera á meðal fólks, enda er vinahópur þeirra
stór.
Við vissum að Hanna var oft lasin, en við
bjuggumst ekki við að hún mundi kveðja svona
fljótt, því kom fréttin um lát hennar sárt við
okkur.
Elsku Runni, missir þinn er mikill og þú saknar
Hönnu þinnar mikið, en við vitum öll að hún trúði