Heimilistíminn - 14.11.1974, Qupperneq 38

O Limbó
enginn var hræddur lengur.
Þá kom Alfredo hlaupandi.
Hann hafði heyrt allan hávað-
ann og fyrst Limbó var hvergi
sjáanlegur, gat hann sér til,
hvað um var að vera.
Skammastu þin að stinga
svona af, sagði hann reiðilega.
— Þú átt að fara að sýna og þá
áttu að koma á réttum tima.
Limbó skildi, að hann hafði
gert eitthvað rangt. Hann
stakk rófunni milli fótanna og
hnipraði sig saman. Þá gat
Alfredo ekki annað en brosað
og klappaði litla ljóninu. En
Limbó sveiflaði rófunni og
sleikti hann i framan.
Nú kom allt fólkið út á torgið
og lögreglan og slökkviliðið
fór. Alfredo og Limbó gengu
upp götuna og inn um hliðið
við fjölleikahúsið og allir
krakkarnir á eftir. Þau fengu
ókeypis miða það kvöldið og
þið getið imyndað ykkur,
hvort ekki hefur verið lif og
fjör það kvöldið.
O Eyðimörk
áleiðis áöur en sólarhitinn veröur
verulega mikill. Þegar þeir koma aö
brunni, nema þeir staöar og fá sér vatn.
Vatninu er ausiö upp i viöartrog og úlfald-
arnir þamba þaö áfergjulega. Geitur og
kindur bita þaö litla, sem vex af gróöri
umhverfis brunninn.
Af öllum dýrum er úlfaldinn þaö mikil-
vægasta fyrir Bedúinana. Hann er sam-
göngutæki þeirra, flutningatæki og gefur
þeim ull, mjólk og kjöt. Taö hans er meira
aö segja notaö sem eldsneyti.
Þegar allir hafa tekiö vatn, eöa
brunnurinn er oröinn þurr i bráöina, er
haldiö áfram yfir sandbreiöurnar. Næsti
áfangastaöur er ef til vill vin, þar sem
vatniö vellur upp úr jöröinni og gerir
ræktun mögulega. Þar myndast þorp,
stærð þeirra fer eftir þvi hvaö hægt er aö
veita vatninu langt frá uppsprettunni, án
þess þaö sigi niöur eöa gufi upp á leiöinni.
íbúar Sahara hafa ekki fjármunj eöa
tækniþekkingu til aö framkvæma hluti
eins og i Sonora, en i staö þess krjúpa þeir
niöur i sandinn og grafa meö höndunum
38
eftir vatninu, svo þaö nái til gróöursins.
Mikilvægasti gróöurinn er döðlu-
pálminn. Aldin hans eru etin, safi hans
drukkinn, fræin möluö i eins konar kaffi,
greinarnar notaöar til eldiviöar og
bolirnir i byggingar. 1 skugga pálmanna
eru síðan ræktaðir ávextir, ferskjur, apri-
kósur, appelsinur, sitrónur og fikjur, svo
og grænmeti.
Þetta fólk er múhameðstrúar og i
moskunum i þorpinu þakkar þaö Allah
fyrir næga fæöu handa fjölskyldunum.
Þaö krefst ekki meira og metur frelsið
mest alls.
Utan moskunnar liggja þröngar
krókóttar götur eöa stigar milli lág-
reistra, sólbakaöra húsa og hvitklæddar
verur skjótast um viö dagleg störf. Þetta
eru yfirleitt karlmenn, þar sem konurnar
eru yfirleitt ekki á ferli. Ef þær fara út,
eiga þær aö hylja andlit sin, samkvæmt
siöunum.
Þaö er þröng á markaöstorginu og þar
er margt aö sjá. Menn sitja á hækjum
sinum og höggva fegurstu mynstur I
koparhluti, aðrir búa til leðurvörur. öllu
ægir saman, matvörum, klæöisvörum,
listmunum, dýrum og mönnum. Allir taka
með sér heim stóra vatnskrukku úr
brunninum á torginu.
Bedúinarnir flytja varning milli þorp-
anna og þannig heldur lffiö áfram, allt i
sinum föstu skoröum. En á stöku staö I
Sahara hillir undir breytingar á lifs-
háttum. Þangaö eru komnir stálrisar,
borar, sem eiga aö leita aö oliu undir
sandinum. Talið er aö mikiö magn oliu sé
þarna undir 'yfirboröinu, sem ibúarnir
hafa ekki reynt að breyta um aldir. En
þaö sem upp úr sandinum kann aö koma,
mun áreiðanlega breyta ýmsu. Ný tegund
atvinnu skapast og ný tækifæri einnig.
® Langur
aðrir dagar undanfarin fimm ár og þó var
þetta sjötugsafmæliö hans.
Kannski var hann gamaldags og
afmælisdagar komnir úr tizku. Hann sat
og hugsaöi um þetta I hálfa klukkustund
eöa svo, en þá kom Lars inn.
— Hvaösitur þú hér I myrkrinu? spuröi
Lars eilitiö hissa. — Þú hefur veriö eitt-
hvaö utan viö þig i allan dag. Seinni setn-
ingin virtist spurning.
— Já, maöur hugsar svo margt, aö
maöur getur orðiö utan viö sig af þvi,
svaraði Rasmus og deplaöi augunum
framan i ljósiö, sem Lars kveikti.
— Þetta er tilfinningasemi allt saman,
sagöi Lars og gekk yfir aö vaskanum til
að bursta tennurnar. — Viö þessir gömlu
höfum allt of mikinn tima tii aö hugsa og
þaö eru ekki aiit ánægjulegar hugsanir.
Hann lauk viö aö bursta tennurnar, en
hélt svo áfram: — Þetta er liklega bara
einn af slæmu dögunum þlnum. Þú litur
áreiöanlega öörum augum á hlutina á
morgun. Lars klifraöi upp I rúmiö sitt.
Þegar Rasmus var búinn aö hengja
sparifötin sin vandlega á heröatré inni i
skáp, slökkti hann ljósiö og skreiö undir
sængina sina. — Góöa nótt, sagöi hann út i
myrkriö.
— Góöa nótt, svaraöi Lars syfjaöri
röddu.
Rasmus lá og staröi upp i loftið. Liklega
haföi Lárs rétt fyrir sér... hann haföi þaö
oft. Liklega af þvi hann leit hlutina miklu
einfaidari augum. Hann sjáifur gæti
likiega yppt öxlum á morgun yfir mis-
heppnuöum afmælisdegi. Eitthvaö haföi
þó unnizt meö þvi aö fara i sparifötin.
Maria haföi verið svo indæl viö hann.
Fötin höföu yngt hann i hennar augum og
hún geröi sig stundum tii fyrir hann.
Þurfti hann að vita meira til aö skilja aö
hún bar vissar tiifinningar tii hans?
Kannski ætti hann aö heröa upp hugann
og spyrja hana, hvort þau ættu ekki bara
aö gifta sig. Þá gætu þau búiö saman og
kannski fengiö einhverja af litlu
ibúðunum meö eldhúsi í hinni áimunni.
Það var bara heimskulegt aö vera
feiminn viö þetta, þvi þaö gat ekki oröiö
öðruvisi en betra.
Já, hann liti vafalaust marga hluti
öörum augum á morgun, aö minnsta kosti
ætlaöi hann aö reyna þaö. Þaö gat svo
sem verið, aö afmæliskortunum frá
börnunum heföi seinkaö, þaö var ekki
undarlegt, þó einhverju seinkaöi á
þessum timum vinnuaflsskorts og orku-
kreppu. Rasmus lét huggast viö þessar
hugsanir og sofnaöi loks.
© Neyðaróp
um, aö þarna sé um að ræöa hjartaslög
deyjandi manns. Geröu sovétmenn mis-
heppnaða tilraun til mannaðrar geim-
ferðar, áður en Gagarin var sendur upp?
Upptökur Cordiglia-bræðra benda til
þess.
Bræðurnir hafa tilkynnt Itölskum blöö-
um um allar misheppnuöu tilraunirnar,
sem þeir hafa komizt á snoöir um, en frá
Washington hefur ekki heyrzt eitt orö um
þetta. Þó eru bræöurnir sannfæröir um,
aö geimferöayfirvöld i Bandarikjunum
geta staöfest vitneskju þeirra. Þaö hæfir
bara ekki, eins og pólitikin i heiminum er