Heimilistíminn - 03.06.1976, Blaðsíða 6

Heimilistíminn - 03.06.1976, Blaðsíða 6
§ágan Prakkarinn Ossi litli var — vægast sagt — prakkari. Það var því ekki viljandi að hann varð eftirlætisfrændinn minn — ástæðan var af allt öðrum toga! Hann hét Ósvaldur, var fimm ára gamall og mesti prakkari, af þeirri tegundinni, sem sparkar i sköflunginn á þér, klipur, þar sem hann nær taki, setur út á allt, læ&ist aB þér og gerir þér illt vi&, glottir, þegar hann getur gert þig hlægilegan og grettir sig vo&alega, þegar honum gefst tækifæri. Hann var sonur Sirrýjar systur minnar og pabbi hans var hinn elskaöi mágur Bruce Ingram. Sirrý var ljúf og bliö og góö i alla staöi og Bruce sömuleiöis, svo hvaöþaö varöar getur enginn sagt.aö ós- valdur sé frá slæmu heimili eða eigi for- eldra sem ekki skilji börn. Þau elska þetta litla skrimsli sitt. Astin blindar, segir máltækið og ég held, aö þaö sé eitt þaö sannasta orötæki, sem nokkur hefur látiö frá sér fara. Ég get rétt séö fyrir mér frú hellisbiia tauta eitthvaö til maka sfns um loðna skeggapann, sem dóttir þeirra kom meö heim meö sér kvöldiö áöur og ég þori aö veöja aö móöir Djengis-Kahn tilbaö litla bófann, sem lá i vöggunni sinni og horföi villtum augum á hana. Þannig var þetta meö Sirrý og Bruce og Ossa litla lika, aö þvf viöbættu, aö ástin blindaöiþau ekki aöeins, heldur geröi þau einnig mállaus og heyrnarlaus og jafnvel lömuö. Og samt — nú veltiö þiö liklega fyrir ykkur, hvort ég sé oröin galin •— verö ég aö viöurkenna aö Ossi litli er eftirlætis- frændi minn og enginn annar hefur skipt jafn miklu máli fyrir mig og hamingju mlna og hann. Ossi var bara tveggja ára, þegar ég fór til Tanzaniu til aö starfa þar i friöarsveit- unum i þrjú ór. Fyrir þann tlma haföi ég heldur ekki mikil kynni af honum. Þaö var af því aö Sirrý og Bruce áttu heima 15 kilómetra fyrir utan bæinn, en ég starfaöi i utanríkisráöuneytinu, svo aö ég haföi varla tima til annars um helgar en vinna ,o heimilisstörfin — það var ekki um nein feröalög aö ræöa. Þegar ég fór til Tanzaniu var ég full af draumum um spennu og rómantik, gam- alli menningu ættbálkanna og litrfkum hugmyndum um litil þoip innfæddra. Þegar ég kom aftur heim, þráöi ég það eitt aö sjá náttúru mins eigin lands og þaö eina, sem ég kom meö aftur, var brostið hjarta, þvi ég haföi oröiö ástfanginn af röngum manni þarna syðra. Þetta var i ágústbyrjun og Sirrý og' Bruce báöu mig aö koma og búa nokkra daga í nýja hiisinu, sem þau höföu keypt, meöan ég var i burtu. Ossi var ekki þar, hann var i heimsókn hjá ættingjum. Veðriö, húsiö og umhverfiö, var allt þaö sem mig haföi dreymt um og ef ekki heföi veriö ástarsorgin, heföi ég verið I sjöunda himni. Sirrý og Bruce voru dásamleg. Þau lofuöu mér aö syrgja I friöi og geröu ekki minnstu tilraun til aö draga mig upp úr heimatilbúinni eymd minni. Þaö var aöeins til aö endurgjalda þeim, aö ég bauöst til aö koma aftur I vikunni á eftir og gæta Ossa litla, meöan þau fóru til Parisar aö heimsækja frænda Bruce, mann, sem var svo á kafi I frönkum, aö þaö var rétt svo, aö hann gat staulazt út I Rollsinn og látiö aka sér í bankann. Þegar viö höföum komið okkur saman um dag og stund, spuröi ég Sirrý: — Segöu mér, hvernig datt ykkur i hug aö kalla veslings drenginn Ósvald? Systir min má eiga þaö, aö hún roönaöi. — Þaö er nafniö á honum. Rfka frændan- um hans Bruce. ósvaldur Vane Ingram. — Aö þú skulir ekki skammast þin, hvæsti ég. — Aö klessa þessu nafni á drenginn bara til aö vera viss um hluta af arfinum! Þetta nægir til aö barniö fái sál- arflækjur! Mig grunaöi ekki þá, aö hann var allur eln flækja. — Ég geri mér grein fyrir þvi, tautaöi Sirrý. — En okkur fannst þetta bara kurteisi. Ósvaldur frændi er piparsveinn og Ossi erfir mestan hluta auöæfa hans á sinum tfma hvort sem er. Hann keypti þetta hús viö sjóinn handa okkur til aö Ossi nyti sjávarlofts á sumrin. Ég skildi, hvaö hún átti viö og datt i hug, að það gæti veriö ágætt aö þekkja auðug- an piparsvein, sem gæfi manni sumarhús við sjóinn. Og svo settist ég aftur inn i bilinn og dk þessa löngu leið til paradisarinnar þeirra. Mig dreymdi um nokkra sældardaga með Ossa litla, litlum pjakk meö dökka lokka og blá, sakleysisleg augu, sem horföu inn I min, full trúnaöartrausts, sem ef til vill gæti læknað sáriö i hjarta mfnu. Sirrý stóö í hliöinu þegar ég kom. HUn var I siöu pilsi og ég sá að eitthvaö hreyfð- ist aö baki henni. — Láttu bara töskuna eiga sig, sagöi hún. — Bruce tekur hana meö inn, þegar hann kemur úr búðinni. Hún faömaöi mig aö sér og sagði: — En fallegt af þér aö koma! Hún leit aftur fyrir sig, á veruna, sem haföi faliö sig þar. — Komdu og heils- aöu Hildu frænku þinni fallega. Hún fékk ekkert svar. Ossi faldi sig vel og vandlega í fellingunum I pilsinu. — Hann er vist svolitiö feiminn i dag, sagði hún. — En þaðlagast. Hún sneri sér aö mér aftur. — Ég var aö hella upp á kaffi. Viö getum drukkiö það úti í garöin- um I sama bili hreyföist eitthvaö og þegar ég leit niöur, kom ég auga á andlit, sem gægöist fram undan pilsinu. Mér til mik- illar undrunar var háriö ljóst, en ekki dökkt og á andlitinu var sllk gretta, sem aöeins er hægt aö sá á steinandlitum ein- hverra furöuskepna utan á gömlum dóm- kirkjum. Um leiö ogaugu okkar mættust, rak andlitiö út úr sér tunguna. Sirrý tók ekkert eftir þessu, hún var þegar komin áleiöis upp aö húsinu og ég elti. Skyndilega fann ég aö einhver kleip mig I bakhlutann. Þaö var svo sárt, aö ég greip andann á lofti og hrasaöi og Sirrý leit viö og sagöi: —Faröu varlega, stigur- inn er svo grýttur. Viö ætlum aö reyna aö jafna hann bráðlega. Ég er marg búin aö segja Bruce aö einhver geti meitt sig. Einhver haföi meitt sig, en þaö var ekki stignum aö kenna. Til vinstri sá ég Ossa íæöastinn milli runnanna og á sama and- artaki vissi ég, aö ég haföi eignazt erkló- vin. Fjórum ómögulegum dögum seinna var þessi grunur minn vel staöfestur. Heföi ég trúaö á sálnaflakk, heföi ég getaö svariö

x

Heimilistíminn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilistíminn
https://timarit.is/publication/304

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.