Heimilistíminn - 13.07.1980, Page 10

, .u,tWa^^Va
tey^ a Æ v»t
>laYÍlfaS^ Vú
g&s^
....wa
eV^w
si^V
etvft
ReriV S«>‘l'vl'"
Tania sveif eftir gangstéttinni, þrátt fyrir
mannmergðina, sem alltaf var á þessum tima
dags. Hún ætlaði að hitta Martin. Hún var
komin aftur til London eftir að hafa starfað á
smáblaði norður i landi i eitt ár. Hún hafði
sinnt þarna margvislegustu störfum, en nú
hafði henni boðizt starf á táningablaði, og það
fyrsta sem henni datt i hug, þegar hún fékk til-
boðið var að segja Martin frá þvi.
Nú átti hún skammt eftir ófarið, og hún
neyddi sjálfa sig til þess að fara hægar. Það
veittist henni ekki auðvelt, enda var hún að
springa af tilhlökkun eftir að sjá Martin aftur.
Það rann ekki upp fyrir Taniu hversu vitfirr-
ingslegt þetta tiltæki hennar var fyrr en hún
stóð i anddyri bókaútgáfunnar Jennings &
Porter og spurði þar eftir Martin. Hvað skyldi
Martin eiginlega halda? Kannski þekkti hann
hana ekki einu sinni aftur — að minnsta kosti
ekki við fyrstu sýn.
Ekkert var jafnkjánalegt að þjóta nú til
manns, sem stóð nákvæmlega á sama um
hana. Þetta yrði skammarlegt fyrir hana, og
hún hefði svo sem bara gott af þvi. Við sjálft lá,
að hún legði á flótta, en um leið hafði skrif-
stofustúlkan lagt frá sér simtólið og sagði.
— Hr. Beverley getur tekið á móti yður
núna. Vitið þér hvar skrifstofan hans er? Hún
er númer 27 á þriðju hæð. Þér getið farið i lyft-
unni, hún er þarna fyrir handan.
Hún skalf i hnjáliðunum á meðan lyftan þaut
upp á hæðirnar.Þetta var brjálæðislegt. Hvað
átti hún að segja? Ef skrifstofan væri til dæmis
full af rithöfundum, og hann væri að ræða við
þá?
Lyftan stöðvaðist. Hún þurfti svo sem ekki
að fara inn á skrijstofuna hans. Hún gæti
gengið beint framhjá dyrunum, og farið svo
heim og gleymt þessu öllu. Hann hafði ekki
skrifað henni eitt einasta orð. Hefði hann
viljað, hefði hann getað fengið heimilisfangið
hjá foreldrum hennar.
Eitt ár var langur timi. Hann var áreiðan-
lega búinn að finna sé einhverja aðra....
— Skrifstofa hr. Beverley er sú þriðja héðan
frá, sagði lyftuvörðurinn vingjarnlega. Hann
stóð og horföi á eftir henni þegar hún skjögraði
í átt að dyrunum og barði.
Allt var hljótt. Bara að hann væri ekki inni.
En stúlkan niðri i móttökunni haföi hringt til
hans. Martin beið hennar. Nú var orðið of seint
.að snúa við.