Heimilistíminn - 13.07.1980, Blaðsíða 12

— Já, hugsið ykkur annað eins, þeim hafði
ég algjörlega gleymt, sagði Oli matsveinn, —
við getum sem bezt notað þá.Heyrðu, Tamar,
það er bezt,að þú náir i nokkrar appelsinur, þú
ert svo vanur við að-ina appelsinur af trjánum i
Afriku.
— Já, það skal ég gjarna gera, sagði Tamar
og stökk á fætur. Og eftir örskamma stund
voru öll börnin farin að tina banana, appelsinur
og vínberjaklasa af pálmatrjánum, og siðan
réttu frúrnar ávextina milli gestanna, svo að
allir fengju eitthvað.
— Já, nú vantar okkur aðeins diska, hnetu-
brjóta og einhver drykkjarföng, sagði Óli mat-
sveinn, — en er nokkuð til af þvi tagi? spurði
hann og leit á Pétur íanga og Pétur stutta.
— Nei, sagði Pétur langi, — við höfum vist
algjörlega gleymt þvi.
— Já, það höfum við sannarlega gert, sagði
Pétur stutti og hristi höfuðið.
— Nei, hugsa sér, — en hvað það er hörmu-
legt, sagði Óli matsveinn.
En i sama bili gerðist eitthvað ægilega dular-
fullt.
Ljósin slokknuðu skyndilega og strákofinn
tók að hreyfast að baki Óla. öll börnin gláptu á
þetta furðulega fyrirbæri með opinn munn. Og
12
nú lyftist kofinn hærra og hærra, alveg upp
undir loft, og kom þá i ljós stjórt hjólaborð
hlaðið ávaxtadrykkjum — hnetubrjótum og
diskum.
— En hvað þetta er gaman, sagði fullorðna
fólkið, en börnin voru orðlaus af undrun.
Borðið var mjög lágt, svo að það var alveg
við hæfi að sitja i kringum það. Og á þvi miðju
var gömul skipslugt, sem bar kynlega birtu um
matsalinn.
Nei, hvað er nú hér eiginlega á seyði,
sagði Óli matsveinn og horfði undrandi á borð
ið. — Hvernig i ósköpunum hefur þetta getað
gerzt?
Ó. þú ert bara að gera að gamni þinu og
íeika á okkur, Óli, sagði Tamar og hló: — Ég
sé, að Binni stendur þarna og togar i snæri.
Og þetta var alveg rétt hjá Tamari. Binni
stóð einmitt við einn vegginn og hélt i snæri,
sem fest hafði verið með lykkjum við veggi og
loft og bundið viðþak kofans. Og þannig hafði
Binna tekizt að lyft upp kofanum, sem að sjálf-
sögðu var fjarska léttur.
Billi stóð hins vegar hjá rofanum við dyrnar,
svo að hann hlaut að hafa slökkt ljósið. Og und-
ir einu pálmatrénu sat Salli spilari tilbúinn að
taka lagið á harmonikuna.
— Ég hef bara aldrei kynnzt þvi fyrr, hve
fallegt það er i Afriku, sagði Óli matsveinn
brosandi.
Og nú borðuðu allir ávexti og hnetur og
drukku aldinsafa og gosdrykki, meðan Salli
spilari lék mörg falleg lög.
Þegar allir voru orðnir saddir, var tekið til i
matsalnum. Börnin fóru þá brátt að leika sér
þar, en fullorðna fólkið fékk sér kaffisopa uppi i
setusalnum.
En börnin undu þvi ekki lengi að leika sér
inni. Þau tókust i hendur og hlupu þannig i
langri halarófu um allt neðra þilfarið. Siðan
hlupu þau upp stigann og einn hring i setusaln-
um og þvi næst út á efra þilfarið, en þar rákust
þau á afa, sem var i samræðum við Óla mat-
svein. Og auðvitað fengu þau þá til að taka þátt
i leiknum með sér. Afi var fremstur, en óli
matsveinn aftastur, móður og másandi. Siðan
gengu þau syngjandi einn hring i kringum allt
þilfarið og upp næsta stiga, sem lá upp á
stjórnpallinn og að svefnklefum yfirmann-
anna.
Og þegar skrúðgangan fór fram hjá ibúð
skipstjórans, rauk Tóta burt úr röðinni og dró
Tamar með sér.
— Komdu, hvislaði hún,- við sklum gægjast
snöggvast inn i svefnklefann okkar.