NT - 25.04.1984, Blaðsíða 8

NT - 25.04.1984, Blaðsíða 8
 \\\' Miðvikudagur 25. april 1984 8 IlL Min Dr. Halldór Pálsson, búnaðarmálastjóri Fæddur 26. apríl 1911 Dáinn 12. aprfl 1984 ■ Merkur foringi er fallinn, mikill öldungur að velli lagður. Með Halldóri Pálssyni, fyrr- verandi búnaðarmálastjóra er genginn einn af þekktari vís- indamönnum þjóðarinnar á þessari öld, einn áhrifaríkasti ráðunautur, sem starfað hefur fyrir íslenskan landbúnað og einn af traustustu málsvörum þess atvinnuvegar sem hvað sem öðru líður á lífið í þessari þjóð. Halldór Pálsson var fæddur á Guðlaugsstöðum í Blöndudal 26. apríl 1911 og var því tæpra 73 ára er hann lést skyndilega að morgni 12. apríl sl. Foreldrar Halldórs voru hjónin Guðrún Björnsdóttir og Páll Hannesson hreppstjóri á Guðlaugsstöðum. Guðrún var dóttir hins þekkta og sérstæða gáfumanns Björns Eysteinsson- ar bónda á Orrastöðum og víð- ar Jónssonar af Flekkudalsætt í Kjós. Móðir Guðrúnar var Guðbjörg Jónasdóttir bónda á Tindum á Ásum. Páll á Guð- laugsstöðum var sonur Hannes- ar Guðmundssonar er bjó á Eiðsstöðum og var þjóðfrægur smiður. Guðmundur var Arn- Ijótsson og bjó á Guðlaugs- stöðum og hafði sú ætt búið þar frá því um 1600. Páll faðir Halldórs hóf búskap á Eiðsstöðum 1897 en fluttist að Guðlaugsstöðum 1907. Þau Guðlaugsstaðahjón eign- uðust tólf börn en aðeins sjö komust til fullorðins ára. Einn bróðir þeirra dó þó um þrítugs- aldur. Hin eru öll vel þekkt fyrir góðar gáfur, atorku og persónu- leika. Þau voru Hannes frá Undirfelli, Björn fyrrverandi al- þingismaður á Löngumýri, Guðmundur bóndi á Guðlaugs- stöðum, Hulda húsfreyja á Höllustöðum í Blöndudal, þá kom Halldór en yngst er Árdís, María Njálsdóttir Friðbjörn G. Jónsson Hreinn Jonsson PéturÖrn Jónsson Guðný Þórðardóttir hárgreiðslumeistari í Reykja- vík. Fjölmargt fólk annað af frændgarði Halldórs bæði föðurætt og móðurætt er eða hefur verið landsþekkt sakir atgerfis, gáfna og dugnaðar og yrði það of langt að telja. Halldór ólst upp á Guðlaugs- stöðum við umsvifamikinn rausnarbúskap á fjölmennu menningarheimili, þar sem fast var sótt til allra fanga. Ekki er að efa að það hefur mótað hann svo að hann bar merki heimilis og uppeldis alla tíð. Halldór sagði gjarnan sögur frá uppvexti sínum, einkum bú- skapnum á Guðlaugsstöðum og er Ijóst að hann var bráðger um flest en einkum svo glöggur á allan búfénað að af bar. Hann lærði allt er viðkom sauðfé og hrossum og mundi að segja Ijóslifandi sögur af því fram á síðasta dag. Hann mun snemma hafa eign- ast sinn eigin bústofn og svo gekk hann fram að hann gat kostað sig í skóla af sinni eigin búfjáreign og entist það til veru- legs styrks.einnig við háskóla- námið. Halldór sagðist alltaf hafa ætlað sér að verða bóndi og var það draumur hans að geta stundað stórbúskap á góðbýli. Halldór hóf nárn sitt við Menn- taskólann á Akureyri, en flutti sig á milli skóla og varð stúdent frá Menntaskólanum í Reykja- vík 1933. Þá fer hann til Skot- lands að læra um sauðfjárrækt og var það mest fyrir áeggjan Jóns Árnasonar, framkvæmda- stjóra hjá S.Í.S., sem hvatti hann til að kynna sér kröfur breska kjötmarkaðarins. Þegar til Edinborgar var komið réðist það fljótlega svo að Halldór innritaðist í háskólann til búvís- indanáms og brautskráðist hann þaðan sem kandidat 1936. Eftir það hóf hann strax fram- haldsnám er hann stundaði bæði Sólveig Hannesdóttir Camilla Jónsdóttir Sigrún Skarphéðinsdóttir Grétar Guðbergsson í Cambridge og Edinborg og lauk hann doktorsprófi frá Háskólanum í Edinborg 1938. Doktorsverkefnið var á sviði vaxtarlífeðlisfræði sauðfjár og fjallaði ritgerðin um kjötgæði og kjöteiginleika skoskra sauð- fjárkynja, en þau bar hann sam- an við eiginleika íslenska fjárins. í Cambridge var Halldóreinn af lærisveinum og samstarfs- mönnum dr. Johns Hammonds, sem var heimsfrægur búfjár- ræktarmaður svo að talað er um „Hammond-skólann" og átt við fræði er hann og samstarfsmenn hans grundvölluðu með rann- sóknum sínum. Margir urðu þessir lærisveinar Hammonds vel þekktir vísindamenn og þar á meðal Halldór Pálsson. Halldór Pálsson réðst sem sauðfjárræktarráðunautur til Búnaðarfélags íslands þegar 1937 eða áður en hann hafði lokið doktorsnáminu. Hjá Bún- aðarfélagi íslands starfaði hann síðan samfellt til 1980 að undan- skildu einu ári 1961-1962 er hann var í Nýja-Sjálandi. Sauð- fjárræktarráðunautur Búnaðar- félags íslands var hann í 25 ár og búnaðarmálastjóri í nær 18 ár. Hann skilaði því Búnaðar- félaginu fullu dagsverki en störf Halldórs Pálssonar voru einnig óhemju mikil á öðrum sviðum. Hann var ráðinn sérfræðingur í búfjárrækt við Búnaðardeild Atvinnudeildar Háskólans og forstjóri þeirrar deildar 1942 og gegndi þeim stöfum með sauð- fjárræktarráðunautsstarfinu til 1962. Eftir það og eftir skipul- agsbreytinguna er Búnaðar- deildin var gerð að Rannsóknar- stofnun landbúnaðarins var hann í hlutastarfi við Rannsókn- arstofnunina allt til þess er hann varð að láta af föstu starfi vegna aldursmarka og síðan áfram .ausráðinn og sinnti þar rann- sóknastörfum allt til síðasta dags. Arið 1943 stofnaði Halldór Pálsson sauðfjárræktarbúið að Hesti í Borgarfirði, til alhliða sauðfjárræktarstarfsemi og rannsókna. Bú þetta byggði hann upp, vann því með hörð- um höndum og stjórnaði að mestu allt þar til hann lét af föstum störfum. Við störf að Hestbúinu fékk Halldór svalað starfsþrá bæði bóndans og vís- indamannsins sem í honum bjuggu. Auk meginþáttanna þriggja í æfistörfum Halldórs Pálssonar, sem nú hafa stuttlega verið nefndir: ráðunautsstarfanna, vísindastarfanna og stjórnar- starfanna hjá Atvinnudeild og Búnaðarfélagi, vann hann ótelj- andi félags og trúnaðarstörf í nefndum og stjórnum. En auk alls þessa rak hann lengi búskap í félagi við aðra eða allt frá 1937-1967 fyrst á Bjargar- stöðum í Miðfirði m.a. í sam- vinnu við Jón Hannesson í Deildartungu og síðar ekkju hans Sigurbjörgu og síðar átti hann í búi með Arnóri Sigur- jónssyni og Guðmundi Ingi- marssyni er þeir ráku á Þóru- stöðum í Grímsnesi. Er Halldór kom til starfa fyrir stríðið herjuðu sauðfjársjúk- dómarnir illvígu.mæðiveikin og garnaveikin og var baráttan við þá eitt mesta viðfangsefni bænda og landbúnaðarmanna. Halldór kom strax inn í þá baráttu á vegum mæðiveiki- nefndar, síðar sauðfjárveiki- varna og var framkvæmdastjóri garnaveikivarna 1938-1944. Af nefnda- og stjórnarstörf- um verður hér fátt eitt talið. Halldór var í tilraunaráði bú- fjárræktar allan þess starfstíma frá 1940-1965 en það hafði hvorttveggja með höndum skipulagningu allra búfjártil- rauna og sá um framkvæmd þeirra að verulegu leyti. í til- raunaráði landbúnaðarins og stjórn Rannsóknarstofnunar landbúnaðarins var Halldór 1965-1970 og í Rannsóknaraáði ríkisins 1965-1978 og í stjórn Vísindasjóðs frá stofnun hans 1957. í stjórn Framleiðnisjóðs landbúnaðarins frá stofnun hans 1967 og til dauðadags. Þá átti hann mjög lengi sæti í Veiði- málanefnd, Dýraverndarnefnd, Skipulagsnefnd fólksflutninga og um skeið í Náttúruverndar- ráði. Þá starfaði hann í fjöl- mörgum laganefndum og nefnd- um sem falið var að leysa ákveð- in verkefni. Halldór Pálsson tók mikinn þátt í störfum Búfjárræktar- sambands Evrópu allt frá stofn- un þess til hins síðasta og var forseti Sauðfjár- og geitadeildar þess um árabil. Hann var mjög vel þekktur meðal sauðfjárrækt- armanna erlendis bæði fyrir rannsóknir sínar og störf með dr. Hammond á unga aldri en ekki síður fyrir störf sín hér einkuni rannsóknirnar á Hesti um 40 ára skeið. Árið 1950 var hann fenginn til Cambridge til að vinna ásamt öðrum lærisveini dr. Hammonds að ákveðnu rann- sóknarverkefni á vaxtarlífeðlis- fræði lamba og var þar um 8 mánaða skeið og lauk þessu starfi með miklu lofi. Árið 1953 var hann aftur fenginn til Cam- bridge til að skrifa kafla í kennslubók um lífeðlisfræði búfjár fyrir þekkt útgáfufyrir- tæki. Hann vareinnigeftirsóttur fyrirlesari á alþjóðlegum fundum. Það er ef til vill fáum ljóst meðal landsmanna hve íslensk sauðfjárrækt er þekkt víða um heim og þykir mikið til hennar koma. Um þetta vitna tíðar heimsóknir sauðfjarræktar- manna og sérfræðinga jafnt úr austri, vestri og suðri. Þessi virðing sem íslensk sauðfjárrækt nýtur meðal þeirra sem til þekkja skapast af þrennu, gerð og eðli sauðfjár- stofnsins, þeirri fjármennsku og skipulagi á ræktun sem við höfum tileinkað okkur og kom- ið hér á og í þriðja lagi hafa vísindamenn okkar aukið á og borið hróður sauðfjárræktar- innar víða um lönd. Sauðfjár- stofninn er að verulegu leyti árangurinn af sambúðinni við landið en að öðru leyti manna- verk. Hitt eru alfarið verk manna fjölmargra bænda, ráðu- nauta og tilraunamanna. Það er á engan hallað þó sagt sé að hlutur Halldórs Pálssonar sé þar stærstur, fyrr og síðar. Sem sauðfjárræktarráðunaut- ur Búnaðarfélags íslands í 25 ár markar Halldór þau spor í íslenskri sauðfjárrækt sem seint munu mást út. Rekja má margar ástæður fyrir því hve áhrifaríkur ráðunautur Halldór var og því hvernig honum tókst að móta bæði allt félags og ræktunarkerf- ið hið ytra sem og ímynd manna og skoðanir á því hvað væri „góð“ sauðfjárrækt. Halldór var fjárglöggur svo af bar og þekkti stöðugt allt það fé sem hann umgekkst. Hann gat hvort sem var lýst af nákvæmni einstak- lingum í Guðlaugsstaðafénu frá uppvexti sínum, hrútum jafnt og eigendum þeirra á löngu liðnum hrútasýningum eða kindum frá ákveðnum bæ- jum í Árnessýslu sem hann hafði kynnst í göngum á Kili, svo ekki sé talað um Hestféð þar sem hann gat rakið og lýst stofnum ættlið eftir ættlið. Hann var í öðru lagi svo mikill búmaður og bóndi af lífi og sál að hann átti óvenjulétt með að leiðbeina öðrum og skapa sér tiltrú bænda. í þriðja lagi hafði hann þegar í upphafi starfs þann lærdóm í vegarnesti sem menn hlutu að virða. í fjórða lagi stundaði hann sjálfur alhliða sauðfjárrannsóknir og ritaði mikið um þær, sem aftur leiddi til þess að hann fylgdist vel með í fræðum sínum bæði á innlendum og erlendum vett- vangi. í fimmta lagi var hann í eðli sínu svo mikill og áhugasamur fræðari, og svo mælskur og orðheppinn að það eitt hefði nægt til að gera hann rómaðan sem ráðunaut. Sem vtsindamaður var Hall- dór Pálsson eldskarpur í hugsun, fljótur að kynna sér hluti, óvenju töluglöggur en þó umfram allt ákaflega strangur í kröfum um nákvæm vinnubrögð bæði til sjálfs sín og samverka- manna. Styrkur hans sem vís- indamanns lá að sjálfsögðu mjög í sömu eiginleikum og þeim sem gerðu hann góðan ráðunaut. Þar kom hin mikla heildaryfirsýn að notum. Hann gerþekkti alla þætti búskáparins og vann sjáffur meira eða minna að öllum þáttum í rannsókna- starfinu. Erlendir vísindamenn sem kynntust þessu undruðust að hann skyldi hafa tíma eða vilja eyða tíma í fjárrag og að færa fjárbækur á Hesti, en að þessu vann hann stöðugt. Hall- dór svaraði því til að ef menn ekki þekktu það sem þeir væru með í höndunum dygði lærdóm- urinn skammt. Sem stjórnandi hvort sem var á Atvinnudeild eða í Búnaðar- félagi náut Halldór mikillar virðingar fyrir ótvíræða hæfi- leika sína og dugnað. Hann var ekki afskiptasamur eða eftir- gangssamur og hvatti menn meir til dáða með eigin verkum og fordæmi en með beinum orðum. Halldór var nákvæmur em- bættismaður, strangur með að fylgt væri réttum og skýrum reglum í smáu og stóru, en jafnframt hjálpsamur, mannúð- legur og hlýr enda skyggn á öll mannleg viðbrögð. Sem forystumaður hjá bændasamtökunum naut Haíl- dór mikils trausts sakir færni sinnar og dugnaðar, og enn kom það að notum hvað hann þekkti vel til bænda og búskaparhátta hvarvetna um landið. Það var alltaf tekið eftir orðum hans og skoðanir hans virtar enda var ræða hans jafnan skýr og afstaða til mála afdrátt- arlaus. Ritstörf Halldórs voru mikil að vöxtum og fjölbreytt þó mest færi fyrir því sem hann skrifaði um sauðfjárrækt bæði sem ráðu- nautur og um niðurstöður rann- sókna. Öll báru þau merki vand- virkni hans og strangra krafna um nákvæmni. Nú hefur verið farið orðum um störf Halldórs Pálssonar og hverjum meginþætti þeirra stuttlega lýst. Slík lýsing nær þó skammt og gefur í besta falli einstök myndabrot úr stórfelldu lífsstarfi. Bót er að verkin halda áfram að tala. Eftir er þá að lýsa manninum nánar en það sem ráða má af verkunum. Það verður þó að virða það til vorkunnar að því erfiðara hlýtur að vera að velja orðin sem fleiri sækja að, fleiri og bjartari minningar og leift- randi atvik koma fram í hugann þegar litið er til samverustunda með honum. Halldór Pálsson var fjölgáf- aður maður, minni hans var frábært, skarpskyggni hans var ótvíræð, kímni og næmni á það sérstæða, broslega og skemmti- lega í lífinu brást aldri. Áhugi hans á lífinu og manninum var ekki minni en ódrepandi áhugi á störfunum. Haft var á orði hve Halldór var mælskur og ekki að ástæðu- lausu, en mælskan var útrás fyrir áhugann, lífskraftinn og lífsnautnina frjóu-lífið er að verulegu leyti mannleg sam- skipti. Þeir sem ekki tjá sig gefa samferðafólkinu fátt. Við sem unnum hjá Búnaðar- félagi íslands söknuðum Hall- dórs er hann hætti þar störfum vorið 1980. Það var sjónarsvipt- ir, en svo mikið sem menn fundu fyrir að vera sviptir störf- um hans fannst mönnum enn meir um að tapa daglegum lífg- andi samskiptum. Allt varð hversdagslegra eftir. En því meir lífgaði hann upp á hópinn með því að líta inn hvenær sem tækifæri gafst. Þá var margt rifjað upp, mörg sagan sögð og dæmi tekin. Hvað eftir annað er hann kom og var að spjalla við okkur sagði hann eitthvað á þessa leið: Það er svo gaman að lifa. Taki maður bara eftir því þá gerist eitthvað nýtt og skemmtilegt á hverjum einasta degi. Öllum sem þekktum Halldór fannst okkur lífið skemmtilegra fyrir hann. Halldór var gæfumaður. Hann eignaðist góðan lífsföru- naut Sigríði Klemenzdóttur frá Húsavík, þau gengu í hjóna- band 1946. Með þeim var mikið jafnræði. Sigríður er glæsileg skapfestukona, fjölgreind og fróð um menn og málefni. Þó að þau væru ekki lík að gerð fóru áhugamál þeirra saman um mjög margt og virðing þeirra hvort fy rir öðru var gagn k væm. Barátta Sigríðar við hlið Hall- dórs til að gæta heilsu hans eftir að hann veiktist fyrst alvarlega af hjartasjúkdómi fyrir fullum tuttugu árum var í alla staði aðdáunarverð. Gæfa Halldórs fólst einnig í jákvæðri afstöðu til lífsins, fél- agshyggju hans, trú á batnandi samfélag og að þar væri virki- lega til nokkurs að vinna. En síðast en ekki síst fólst gæfa hans í því að hann lifði fyrir störf sín og auðnaðist að starfa með nær óskertri orku og fullum andlegum skarpleika til síðasta dags. Sjúkdómur hans fyllti hann ekki beiskju, en hann vissi af honum á bak við, ég hygg að það hafi verið honum fyrst og t Móðir okkar, tengdamóðir, amma og langamma Guðný Sigríður Kjartansdóttir Víðihvammi 24, Kópavogi lést að morgni skírdags. Jarðsett verður frá Fossvogskapellu föstudaginn 27. apríl kl. 16.30 Inga Sigriður Kristmundsdóttir Þorleifur Kjartan Kristmundsson Þórhildur Gísladóttir, Elín Gísladóttir, Sigríður Hjartardóttir barnabörn og barnabarnabörn Maðurinn minn og faðir okkar Sigurfinnur Guðmundsson bóndi Hæðarenda andaðist að heimili sínu þann 21. apríl. Fyrir hönd aðstandenda Maren Eyvindardóttir og börn Útför systur minnar Guðbjargar (Stellu) Stefánsdóttur fyrrverandi matráðskonu sjúkrahússins á Patreksfirði fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 26. apríl kl. 15. Jarðsett verður í Gufunesskirkjugarði. Fyrir hönd systkina Pálína Stefánsdóttir Þökkum innilega auðsýnda samúð og vinarkveðjur við andlát og jarðarför Jóns Gunnlaugssonar, bifreiðastjóra, Stekkjarholti 15, Akranesi Sérstakar þakkir til starfsfólks á Sjúkrahúsi Akraness og Kirkjukórs Akraness

x

NT

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: NT
https://timarit.is/publication/305

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.