NT - 22.06.1985, Blaðsíða 8

Dreifbýlið lánar
land undir radar-
stöðvarnar en skipa-
félögin í Reykja-
vík hirða gróðann
■ Nú heyrist að standi
yfir miklir samningar um
það að Bandaríkjamenn
reisi hér radarstöðvar á
Vestfjörðum og á Norð-
austurlandi en þar á móti
komi að flutningar til og
frá herstöðinni í Keflavík
verði í höndum íslensku
skipafélaganna. Heyrst
hefur að hér sé um mikla
peninga að ræða og það
geti skipt hundruðum
milljóna. En nú spyr ég.
Eru það skipafélög í
Reykjavík sem eiga að
græða á uppsetningu rad-
arstöðvanna en ekki Vest-
firðingar og Langnesing-
ar? Hvað stendur til að
greiða fyrir landið undir
stöðvarnar og aðra að-'
stöðu og um hvaða upp-
hæðir er svo verið að
semja til handa skipafé-
lögunum fyrir flutningana
til hersins? Er fullt sam-
ræmi þarna á milli?
Austfírðingur
■ Látum lúðrasveitir spila á landsleikjum. Það er tillaga bréfritara.
Hefjumst strax handa
gegn ónæmistæringu!
■ Það verður ekki betur séð
en sjúkdómurinn Aids, eða
ónæmistæring, eins og hann
var kallaður í sjónvarpinu ein-
hverntíma nýlega, hljóti að
fara að berast til Islands og það
sennilega heldur fyrr en síðar.
Úr þessu er það aílavega varla
neitt annað en tímaspursmál
hvenær að þessu kemur ef ekki
verður þegar í stað gripið til
kröftugra aðgerða til að koma
í veg fyrir það.
Mcð tilliti til þess hversu ört
þessi hræðilegi sjúkdömur hef-
ur breiðst út um heiminn á
undanförnum árum og hve
hægt virðist ganga að finna
lækningu við honurn, held ég
að við verðum að bregðast við
í tíma og reyna að beita öllunt
tiltækum ráðum til að koma i
veg fyrir að hann breiðist hing-
að til lands og hcfta útbreiðslu
lians hér ef ekki tekst að koma
í veg fyrir að hann komist inn
í landiö.
Það getur vei verið að það
kosti peninga að grípa til svona
aðgerða en það er ekkert hjá
því sem það kostar okkur ef
þessi hryllilegi sjúkdómur nær
að breiðast út um landið.
Það er auðvitað alveg lág-
mark að rannsakað sé blóð úr
öllum blóðgjöfum, þannig að
ekki sé verið að bjarga lífi
fólks með blóði sem dregur
það til dauða, hægt en örugg-
lega. Ég hygg að flestir séu
mér sammála um að þá sé ver
farið en heima setið.
Ef vel ætti að vera þyrfti líka
að taka blóðsýni úr a.m.k. öllu
ógiftu fólki sem kenuir til
landsins, því að aðalhættan er
auðvitað fólgin í því að sjúk-
dómurinn flytjist til landsins
með slíku fóíki.
Þá veitti sjálfsagt ekki af því
að taka stórt blóðsýni úr hverj-
um einasta sjómanni sem kem-
ur úr siglingu, því alltaf get-
ur verið að þessir menn hafi
átt þannig viðskipti í útlandinu
að ónæmi þeirra sé hætta búin.
Jafnvel þótt þessir menn séu
giftir er ekki öruggt að sjúk-
dómurinn haldist í fjölskyld-
unni, þegar maðurinn er kom-
inn á sjóinn aftur, er aldrei að
vita nema frúnni leiðist.
Það cru þannig nóg verkefni
framundan á þessu sviði og því
miður er löngu orðið tímabært
að hefjast handa. Ð.X
■ Fáeinar af þeim aragrúa
fyrirsagna sem að undanförnu
hefur niátt sjá í íslenskum
blöðum uni sjúkdóm þann er
ýmist er nefndur „Aids“, „al-
næmi“, eða ,.ónæmistæring“.
■ Eru það skipafélögin í Reykjavík sem eiga að græða á radarstöðvunum? Hvað um Vestfirðinga
og Langnesinga.
Laugardagur 22. júní 1985
ndur haf;
Lúdrasveitir spili
þjóðsöngva landanna
■ Ekki er öll vitleysan eins
og égget ekki orða bundist yfir
lágkúru þeirri scm fram fór á
Laugardalsvellinum fyrir
landsleikinn gegn Spánverjum
á dögunum. Það virðist vera
orðin lenska hér í borg að apa
eftir glingur og „big show“ stíl
Hollývúdd-liðsins, sem sá um
lokaathöfnina á Ólympíu-
leikunum í fyrrasumar. Leitin
verður víst löng að lélegri fyrir
mynd.
Mér og fleslum öðrum, sem
nálægt mér sátu í stúkunni á
Laugardalsvellinum þetta
kvöld, bar saman um að hið
svokallaða skemmtiatriði fyrir
leikinn, sem samanstóö afhópi
manna sem kölluðu sig hljóm-
sveit, væri ekki einungis leiðin-
legt og lélcgt, heldur beinlínis
til þess fallið að drcpa niður
alla stemmningu. Flestir voru
komnir til þess að horfa á
knattspyrnuleik, en ekki að
láta æra sig með graðhesta-
rokki, sem þaraðauki varekki
upp á marga fiska. Slíkt er
langt frá því aö vera viðeigandi
við slík tækifæri og nær aö láta
það fé sem í þetta fór, renna til
betri málefna. Eins er það með
stórmennskuna að láta fall-
hlífastökkvara lenda á vellin-
um, þó það uppátæki sé livergi
eins hvimleitt og „músíkin."
Verst af öllu er þó að ekki er
liægt að spila þjóðsöngva Iand-
anna almennilega. Ég hef ald-
rei á æfinni séö þjóðsöngva í
landskeppni í íþróttum spilaða
á hljómlaust og flatt rafmagns-
orgel rokkgrúppu. Trúlega
hefði komið betur út að fá
Gretti Björnsson til að spila þá
á harmonikkuna. Þá hefðum
við ekki þurft að standa undir
spilcríi þar sem vantaði alla
fyllingu og tilfinningu.
Það sem viðeigandi er á
stundum sem þessari er að fá
lúðrasveitir til að spila þjóð-
söngvana. Slíkt var alltaf gert
hér áður fyrr og slíkt er gert
erlendis. Það hefði verið þjóð-
þrifaverk að sleppa misheppn-
uðum og innantómuni „big
show“ skemmtiatriðunum og
fá þess heldur lúðrasveitir til
þess að spila marsa. Við eigum
fjöldan allan af mjög góðum
lúðrasveitum, sem hefðu gert
hvort tveggja í senn, skapað
stemmningu og verið landi og
þjóð til virðingar en ekki
skammar. Það hlýtur því að
vera siðferðileg skylda þeirra
sem ákváðu og skipulögðu
þennan undirbúning, að snúa
sér að einhverju öðru og hlífa
okkur vallargestum við mis-
skildum hugmyndum þeirra
um „mikilfengleik".
KnaUspyrnuáhugamaður
Stórmerki
legt átak
- hjá Friðarhreyfingu
íslenskra kvenna
Friðardúfa skrifar:
■ Vonandi hafa allir
landsmenn orðið varir við
að í byrjun júní fór af stað
mikil undirskriftasöfnun á
vegum Friðarhreyfingar
íslenskra kvenna. Þær
ætla að safna undirskrift-
um undir friðarávarp og
senda svo listana til Nair-
obi. Mér finnst þetta vera
stórmerkilegt tillegg nú á
lokaári kvennaáratugarog
vonandi gengur þetta sem
best svo að fulltrúar ís-
lands geti verið stoltir af
íslenskum konum í Nair-
obi.
Algcngasta danarorsök ungra,
einhleypra manna:
AIDSÁ
NÆSTU
iGRÖSUMl
— segirHaraldurBriem
smitsjúkdómalæknir
r"®masennl
úfsögunni?
~ F'akkar °3 Bandankiam. i
mnaadra„nsokn,
---- nns°*n a molefn;
Tilmæli til
{AIDS'Sjúklinga]
8