Sunnudagsblaðið - 03.03.1957, Qupperneq 15

143
SUNNÚÍ3AGSBLAÐIÐ
manns voni í hvoru liði, og var
þetta byrjunin á hinni eiginlegu
hnattspyrnuíþrótt.
í kappleik einum á Englandi
um 1820 bar það við að einn aí
leikmönnum greip bollan í hend-
'irnar og hljóp með hann um völl-
mn — og braut þannig gegn öllum
reglum, sem einungis leyíðu það
að notaðir væru fætur og' hofuð.
Þetta leiddi til þess að knattleika-
íþróttin skiptist í tvær greinar:
og var í annarri leyfilegt að nota
hendurnar til iijálpar, en í hinni
var það óleyfilegt. Árið 1863 stað-
festi svo brezka knattleikaráðið
reglugerð fyrír þessar tvær grein-
ar knattleika: knattspyrnu og hið
svokallaða Rugby. Þriðja afbrigð-
ið er svo amerísk „knattspyrna“,
sem líkist fremur rugby, en knatt-
spyrnu, ei'tir því sem Evrópumenn
luggja skijning í knattspyrnuna.
iíin rétta knattspyrna er þó leik-
m í Ameríku af að minnsta kosti
75 háskólaliðum og mörg hundi-uð
öðrum knattspyrnuflokkum, en
það er þó hverfandi brot af öllum
þeim fjölda, sem leika þeirra
>iknattspyrnu“.
Þeir, sem haldnir eru hinum
sanna knattspyrnuáhuga láta veðr
attuna engin áhrif hafa á sig. í
Englandi er kappleik ekki aflýst,
nexiia sé svo biksvört þoka, að
n»enn sjái ekki um völlinn. Þegar
norðar dregur getur snjókoma aö
v'su komið í veg fyrir kappleiki,
en þó að fallið hafi 10—20 sm
S1)jór, setja menn það ekki fyrir
sig, en sópa vellina, svo að aug-
fýst keppni geti farið fram.
Eitt er það í sambandi viö knatt
sP.yrnuna, sem mjög heldur áhuga
'dmennings vakandi, en það er
getraunastarfsemin. Einstaka iand
svo sem Frakkland, Kanada og
Ei'azilía hafa þó bannað hvers-
konar veðmálsstarfsemi í sam-
handj við knattspyrnu, en í flest-
l,m öðrum eru getraunastofnanir
^tarfandi. (Er skemmst að minn-
ast íslenzkra getrauna, sem starf-
að hafa undanfarin ár, en hafa nú
verið iagðar niður.) Árið 1949
greiddu Englendingar um 2500
milJjónir króna til getraunanna
þar, og getraunastofnunin greiddi
rikinu 500 milljóhir króna í skatta
og þar að auki fékk póststjórnin
um 130 milljónir fyrir frímerki
vegna þessarar starfsemi. Brezka
getraunastofnunin sendir vikulega
iit lista til hinna föstu viðskipta-
vina sinna, með leikjum næsta
laugardags, og víða eru það allir
meðlirnir íjölskyldunnar, sem hver
uin sig fyllir út sinn getraunaseðil
og sendir hann inn til getrauna-
stofnunarinnar. Fyrir nokkrum
árum \'ann Lundúnabúi einn fimm
miljjónir króna með því að geta
rétt til um átta leiki, og ekki alls
fyrir löngu vann ítalskur námu-
verkamaður á Sardiníu rúmar
tvær milljónir króna fyrir tólf
réttar. Ilann varð milljónamær-
ingur á knattspyrnugetraun, án
þéss að hafa nokkurn tíma séð
knattspyrnuleik,
I flestum liinum norðlægari
löndum, svo sem í Skandinavíu,
Þýzkalandi og Kanada, er knatt-
spyrnan einungis leilunannaíþrótt.
Þessu er ]ió öðruvísi varið um
Bretland, þar sem er mikill hópur
atvinnumanna, sem lifir á þvi
að leika knattspyrnu. Hinir luun-
uðu knattspyrnumenn eru í stétt-
arfélagi og taka þeir laun sam-
kvæmt ákveðnum launaílokkum;
þeir hæstlaunuðu eru xneð um 600
krónur á viku í íöst laun, auk 100
króna fyrir hvern unnin leik og
50 krómjr fyrir jafntefli. í Suður-
Ameríku eru launin miklu hærri.
Þar fá þeir hæstlaunuðu allt frá
8000—12000 krónur á mánuði fyr-
ir að leika einn kappleik á viku.
Þar að auki fá þeir oft aukaglaðn-
ing frá auðugum aðdáendum.
Atvinnumenn í knattspyrnumn
ganga kaupmn og sölum milli
knattspyrnufélaganna, og fer
gengi þeirra að sjálfsögðu eftir
leikni þeirra og þvi áliti, sem þeir
njóta. Afburða knattspyrhumenn
eru tíðum metnir á mörg hundruð
þúsund krónur, er þeir ráðast til
ákveðins félags um eins til tveggja
ára skeið,
Knattspyrnan er alþjóðleg íþrótt
og leikreglur eru þær sömu hvar-
vetna, enda þótt leikaðferðir, stíll
og tækni leikmanna sé mcð ýms-
um hætti meðal hinna einstöku
þjóða.
Hver er atvinna yðar?.
— Ég vinn í þágu bökméunt-
anna.
— Eruö þér kannski rithöf-
imdur?
— JS'ei, ég srníða bpkuhillur.
o—o—o
Hún: — er ég sú einasta?
Hann: — Já, sú eina sem ég
hef elskað.
iHún: Ég var ekki að spyrja
um það. Er ég sú eina, sem lief
viljað þig?
o—o—o
Frúin: — Mig dreymdi Jiræði-
legan druum í nött. Mig dreymdi
að ég. gcngi úti á götu allsnakiti
nema. hvað ég var með hatt á
liöfðinu.
Vinkonan: — Og blygðastu
þín eltki?
Frúin: — Hvort ég gerði!
Iiatturinn var svo gamaldags!