Sunnudagsblaðið - 20.06.1965, Síða 5

þeim ölmusu, að guð myndi borga
þeim hundraðíalt. Hún dró ekki
af, heldur lofaði, að þeim myndi
gefast aftur milljónfalt og þess
vegna gaf frú Hermann, kona
lögreglustjórans, sem sótti ljvert
uppboð í Prag, henni einni ölm-
úsu. Mamma miljón gekk óhölt,
Þegar þaS var henni í hag, en
höjt, er henni þurfa þótti. Nú
Sekk hún rakleitt til hr, Vojti-
sek við súluna. Léreftspilsið henn
ar gopaðist um rýra leggina og
rislaði hljóðlega í því, þegar hún
gekk. Bláa höfuðskýlan, sem var
fast bundin um ennið, blakti til
og frá. Mér fannst hún ákaflega
svipljót, andj’itið ailt í hrukkum,
sem voru cins og ormaslóðir og
•lágu út oddhvasst nefið og fram-
stæðan munninn. Augun voru gul
græn eins og í ketti.
Hún gekk alveg að hr. Vojti-
sek. „Lofaður veri herrann Jesús
Kristur", sagði hún og setti stút
á munninn.
Hr. Vojtisek kinkaði kolli, sem
átti að þýða amen.
Mamma milljón settist á hinn
enda þrepsins og hnerraði:
„Atshja“, sagði hún. „Mér finnst
ekkert gott, þegar sólin skín
svona, ég fer alltaf að hnerra“.
ALÞÝÐUBLAÐIÐ - SUNNUDAGSBLAÐ 445