Sunnudagsblaðið - 28.11.1965, Blaðsíða 16

ÖFUGHLIÐIN
Á ENGLANDI
Á NOKKURRA ÁRA fresti gefur brezka. viku-
fclc.ðið New Statesman út bók, sem nefnist This
England eða Þetta England, og birtist þar úrval
af setningum og klausum, sem áður hafa komið í
samnefndum dálki í blaðinu sjálfu. Blaðið birtir
vikulega dálk undir þessu nafni og tekur þar upp-
ummæli úr blöðum og tímaritum, ummæli, sem
eru á einhvern hátt undarleg eða skemmtileg, án
þess að sá sé tilgangur höfundar.
Fyrir skömmu er Þetta England 1960—65 kom-
ið út og birtast í. þeirri bók um 400 klausur frá
síðustu árum. Bókin er myndskreytt af einum
kunnasta skopmyndateiknara Bretlands, snillingn-
um Vicky. í bókinni kennir margra grasa, en að
vanda ber mikið á kynferðismálum og mikið af
því er komið frá lesendum blaðanna. Þannig skrif-
ar t. d. ung stúlka bréfaþætti í kvennablaðinu
Woman’s Own: „Ég er sautján ára og á von á
barni með unnusta mínum, en hann hefur sagt,
að hann fyrirgæfi mér það aldrei, ef ég yrði ófrísk
fyrir brúðkaupsdaginn. Ég get ekki fengið það af
mér að særa hann með því að segja honum, að ég
sé ófrísk.” — Og önnur ung stúlka skrifar bréfa-
þætti sama blaðs: ,,Ég er búin að vera með kær-
astanum mínum í tvö ár og við ætlum að opin-
bera. Við erum bæði nítján ára. Hann segist aldrei
vilja giftast stúlku, sem ekki sé ósnorti'n, og til
þess að vera alveg viss um að ég sé það, vill hann
endilega sofa hjá mér áður en við opinberum.”
Skoðanirnar á kynlífinu eru margar. Kona nokk-
ur skrifar Women’s Own á þessa leið: „Við höfum
verið gift í nærri því tuttugu ár, og þótt ég hafi
fallizt á að ala manni mínum tvö börn, hef ég
siðan neitað að koma nálægt nokkru, sem kalla
megi kynlíf, enda tel ég það ekki nauðsynlegt.”
Eorgarfulltrúi einn í Liverpool er eiginlega svip-
aðs sinnis, þótt hann fallist ekki á að kynlifið sé
með öllu ónauðsynlegt. Liverpool Echo hefur þessi
ummæli eftir honum: „Ef lífið á að halda áfram
er kynlífið óhugnanleg nauðsyn, en hér er ekki
staður til að ræða það frekar.”
í Lemington Morning News gat dag einn að lita
eftirfarandi: „Þrítug húsmóðir, sem var ákærð fyrir
að hafá stolið tveimur kjötdósum í vöruhúsi,
sagði dómstólunum i Leamjngton, að hun hefði
aldrei yerið með sjálfri sér, síðan hún sá eitt sinn
nakinn karlmann á harðahlaupum. — Laekairino
£00 SUNNVDAGSBLA0 - ALhÝÐUBLAÐIÐ
hefur orðið að láta mig fá taugastyrkjandl töfl-
ur, síðan iþað gerðist, isagði hún“.
Blygðunin er aUs ekki útdauð í Englandi. Það
sést t.. d. á eftirfarandi neyðarópi ungrar konu,
sem kom í Daily Express. „Ég vildi að sjálfsaf-
greiðsluþvottahúsin settu málmplötu í staðinn fyrir
glerrúðurnar, sem eru á þvottavélunum. Eg er ung,
ógift stúlka, sem bý í leiguherbergi, og verð þess
vegna að nota sjálfsafgreiðsluþvottahús, en það
er ákaflega óþægilegt fyrir mig, að allir inni —■
og þar & meðal eru oft karlmenn — skuli geta
horft á nærfötin mín hringsnúast í 40 mínútur.”
Þessum kafla um feimnismálin er bezt að ljúka
með tilvitnun í hið virðulega blað The Times: „Mr.
Iloot sagði, að þótt ýmislegt benti til þess, að ungt
fólk ætti samfarir fyrir hjónaband, væri fátt sem
benti til þess, að því væri haldið áfram eftir gift-
inguna.”
yKaupmennimir í Eltham eru engan veginn fylgj-
andi því, að „jólin séu aftur ‘ helguð Kristi,” og
þeir hafa skrifað viðskiptamálastjórninni bréf um
þaö og sagt, að þeir telji slíkt vera „ándstætt hags-
munum smákaupmanna.” Mr. Charlie Miles, for-
maður kaupmannasamtakanna í Eltham, sagði í vik-
unni við Kentish Mercury. „Það er ekki fyrst og
fremst peninlgahlið málsins, sem angrar okkur.
I»að er sjálf undirstaðan.”
Fyrir síöustu jól birtist eftirfarandi auglýsing í The
Times: „Sir Adrian og Lafði Chamier, sem eru á
ferðalalgi á Spábd, senda ekki út jólakort í ár. Þau
óska öllum vinum sínum gleðilegra jóla, þrátt fyrir
verkamannaflokksstjórnina.”
Það kemur margt fyrir í opinberu lífi i Englandi,
sem fær sæti í bókinni. í Guardian birtist t. d.
eitt sinn ágæt saga: „Þegar sumir járnbrautarstarfs-
menn verða að láta af störfum fyrir aldurs sakir,
er þeím boðið til athafnar, þar sem farið er lof-
samlegum orðum um störf þeirra og þeim afhent
ávísun upp á fimm pund. Síðan draga Járnbraut-
irnar þessa upphæð frá eftirlaunum mannanna.” Og
dagblaðið Sun segir þessa sögu: „Bæjarstarfsmenn
eiga að rífa planka úr bekkjunum og brjóta göt á
„Hun hafði
aldrei verið
með sjálfri sér
siðan hún sá
citt sinn nakinn
karhnann á
aarðahlaupum^