Sunnudagsblaðið - 28.11.1965, Blaðsíða 23
“ --^5
EF Pa£> KEMUR. ElNN DROPl DNN,
t>Á SEbí EG Mlá L/R DýRS\VeRNDl/NARFéL./{&lNU !
Tómas á Biíi var mesti hægr
lætismaðar, en Kristbjörg kona
hans var svo mikill svarri, að
fáir þoldu hana. Einu sinni
þegar Tómas kom að landi úr
róðri og var að skipa aflanum
kom Kristbjörg æðandi niður í
fjöruna og hellti sér yfir bónda
sinn út af einhverju lítilræði.
Haim lét sem hann heyrði ekki
lengi vel, en hún hækkaði stöð
ugt róminn. Loks sagði Tómas
með stökustu hægð: Af
hverju ferðu ekki upp á salt
húsiff, Kristbjörg mín? Það
heyrist miklu betur til þín
Þaðan.“
Þau hjónin, Tómas og Krist-
björg, voru vön að fara í kaupa
vinnu á hverju sumri. Einu
sinni voru þau á heimleift’ úr
kaupavinnunni og höfffu þá svo
mikinn farangur, að Tómas
taldi hættu á að háturinn yrði
ofhlaðinn, og þess vegna skildi
hann skyrtuhnu eina eftir. Krist
björg fáraðist mikið yfir því að
tunnan var skilin eftir, en
Tómasi lilaut að ráða. K(rist
björg var með eindæmum sjó
hraedd, og skömmu eftir aff
lagrt var frá landi, tók að hvessa
Hljóðaöi Kristbjörg þá eins og
kon# í bawnauff. Þá mælti
Tómag „Talaðu nú um tunn
una, Kristbjörg mín, en vertu
ekki að hljóða.“
Sveinn lati, sem þekktur var
í Reykjavík um miffja síffustu
öld, var einu sinni ákærður fyr
ir þjófnaff. Vitni báru að maff
ur hefði komið hlaupandi inn
í sölubúð gripiff þar liatt og
þotið jafnskjótt út meff hann
aftur, og þóttist einhver þekkja
þar Svein. Þegar Sveinn heyrði
þennan framburð varð honum
að orði: „Guð minn góður. Og
ég sem aldrei hleyp.“ Bæjar
fógeti vissi, aff þctta var satt
og sleppti Sveini án frekari yf
irheyrslu.
LEIORÉTTING
í blað i yðar 10. október, er smá
klausa, böfð eftir Guðmundi
Bjarnasyni, sem þekktur var und
ir nafninu Guðmundur Raili, og dó
stuttu eftir 1920. Þar sem ég tcl
að orð þessi séu ekki rétt herond,
vildi ég leyfa mér að leiðrétta
þau, eins og ég Jieyrði bau frá
Guðmundi sjólfum. Á semustu ár
um Guðmmjdar bjó með honunj
kvoBmaður {>em Jósefína héfc. Efctt
haust voru þau hjúin á leið suður
á Berufjarðarströnd, og ráku
nokkrar kindur. í þessari ferð
komu þau að Holti í Fáskrúðsfjarð
aThreppi', cn þar var é!g þá heim
ilismaður. Gerði Guðmundur
grein fyrir ferð sinni og fyrirætl
unum með þessum orðunr
„Mig hefur leitt um græna
grund
guðdóms friðar-kraftur.
Hér er ég kominn, með sprund -
þrjátíu kindur, hest o!g 'hund,
og heim er ég að fara aftur. -
— Og sker allt í haust, ef guð
lofar mér að lifa.“
Þctta álít ég að sé sama klaus
an og hér er á ferðinni, en hafi
aflagazt þanníg í meðförum,
manna á milli.
Reyðarfirði 20. október 1965
Ilalldór Eiríksson.
Ritstjóri:
Kristján Bersi Ólafsson
Ötgefandi:
AlþýffublaSiS
Prentun:
Prcntsmiðja AlþýSublaBsiii*.
au>ýþwim>s> t s>wmm<&sy& gp7