Sunnudagsblaðið - 28.11.1965, Side 19

unum yfir höfðum þeirra lágu
eigur þeirra: ferðatöskur, bak-
pokar og yfir höfði eins þeirra
var útstoppaður pandabjörn.
Blaðasalinn kom inn um aftari
dyrnar á vagninum frá hinum svo
kallaða „setuvagni” aftast í lest-
inni. Hann kallaði, hvað hann
hefði á boðstólum, fyrst á frönsku,
s'ðan á ensku.
Ferðamennirnir keyptu sæl-
gæti, aðrir keyptu gosdrykki og
einn af skógarmönnunum keypti
timarit á l'rönsku. Áður en sölu-
maðurinn var kominn fram í
miðjan vagn voru gosdrykkirnir
þrotnir, og Ken reyndi að gleyma
þorstanum og horfði á hina far*
þegana.
Ein sveitakonan keypti sér sí-
garettupakka og kveikti sér í sí-
garettu með eldspýtu, sem hún
tók upp úr veski sínu. Hún púaði
hana viðvaningslega og bandaði
reykhum frá sér méð hanzka
klæddri hendinni. Ken horfði á
hana og hlustaði um leið á óm
af samræðum. Þótt hann gæti
ekki skilið það sem sagt var,
fann hann til skyldleika við hina;
honum fannst að þeim hefði öll-
um verið slengt saman af hreinni
tilviljun, en þekktust fyrir bragð-
ið náið um stutta stund. Síðustu
árin hafði hann nær því alltaf
ferðazt einn í þíl sínum, og hann
hafði nálega gleymt þvi, að mað-
urinn er félagsvera, sem leitar
álltaf uppi jafningjá sína. — Nú
gerði hann sér í hugarlund, hvern-
ig þetta fólk hefði litið út, með-
an það beið eftir lestinni, kon-
urnar í ómáluðum timburhúsum
sínum og ungu mennirnir sitj-
andi á töskunum og bakpokunum
á brautarpallinum.
HANN hrökk upp frá hugsun-
um sínum við það, að dyr opn-
uðust á þeim enda vagnsins, sem
iiann sat við. Um leið og hurðin
sveiflaðist upp að sæti hans,
niunaði engu, að hún slægi sí-
garettuna úr hendi hans. Lestar-
vörðurinn hélt dyrunum opnum
og talaði á frönsku við þá, sem
voru að setjast í auðu sætin
handan við ganginn. Hurðin var
á milli, svo hann sá ekki nýjú
íarþegana, qn. hann heyrði hvísl-
\ , •
andi kvenraddir um leið og þeir
settust. Eestarvörðurinn bar fing-
urna upp að kaskeitinu áður en
hann lokaði dyrunum aftur og
fór.
Þegar hann leit yfir ganginn,
sá hann að nýju farþegarnir voru
nunnur. Það var erfitt áð sjá
framan í þær vegna höfuðbúnað-
arins, en hann skynjaði, að sú
hávaxnari, sú sem sat nær gang-
inum, var ung. Þær voru báðar
svartklæddar, og báðar voru þær
með stóran, fægðan kross úr tré
hangandi við svart band um-
hverfis mittið. Yngri nunnan
teygði úr fótunum og beygði sig
fram. Án þess að hann sæi fram-
an í hana, vissi hann, að hún
var að dást að ökklunum á sér.
Hann leit þangað líka og sá fag-
urmótuðum ökkia bregða fyrir í
svörtum nælonsokkum.
í augum hans, mótmælanda sem
þekkti lítið til þeirra, voru nunn-
ur undarlegar, kynlausar verur,
sem höfðu afneitað Heimirtum til
þess að verja lífi sínu í húgieið-
ingar og bænir. En þarna var
kómin niinna, sem hafðt eina
stútta antírá reynzt vera kona.
GÍeði ungu nunnunnar yfir nælon
sokkunum hafði fært hana aftur
inn i þann heirn, sem liún liafði
afnéitað. Hónum var hlýtt til
hennar fýrir þessá augnabiiks ó-
aðgæzlu, og hann vissi, að hann .
myndi ávallt. muna eftir þessu.
í augum hans yrðu nunnur áidr-
ei framar kynlegar miðaldakonur,
sem hadn tæki ekki eftir á göt-
um eða í mannþröng sölubúða,
Það væri eins og nunnan læsi
húgsanir harts eða skynjaði.hann,
hún leit á hann og sá hann horfa
á fætur henni. Hann leit snögg-
legá undan, en þó ekki eins hratt
og hún dró fæturna inn undir
sætið, svo að pilsið huldi næst-
um því skóna. Þá stuttu 'stund,
sem hún horfði á hann tók hann
eftir andliti, sem var alvarlegt og
\ fagurt, þrátt fyrir þóttasvipinn.
Blaðásalinn hélt ferðínni áfranj
og áuglýsfi yþ'rur Sfnár. Hánrt réð.
yfih "méðfáedBri gámánsemi, sl'íkrf"
alþýbObxaBiíT - sunNItdágsblað 603