24 stundir - 12.12.2007, Side 16

16 MIÐVIKUDAGUR 12. DESEMBER 2007 24stundir
Tómas Torfason er með ágæta
skilgreiningu á öfgum í grein sinni
„Öfgahópur leikur lausum hala“
sem birtist í 24 stundum þann 5.
desember síðastliðinn. Að öfgar
séu „félagsskapur sem ræðst gegn
ríkjandi viðhorfum og gildum
fjöldans“. Ætla má að mannrétt-
indi, jafnrétti og frelsi séu meðal
helstu gilda samfélagsins, samtök
sem berjast gegn þessum gildum
myndu að sönnu kallast öfgahópar.
Tómasi tekst hins vegar að snúa
venjulegri orðræðu á hvolf með því
að telja baráttumenn fyrir sjálf-
sögðum mannréttindum vera
öfgamenn, „mikil ógn við íslenskt
samfélag“. Þessi hættulegi hópur
sem krefst þess að virtur sé réttur
foreldra til að stjórna trúaruppeldi
barna sinna og réttur barna minni-
hlutahópa til að njóta sömu skóla-
göngu og önnur börn, „fer út fyrir
allt meðalhóf eða ríkjandi norm
samfélagsins“ að mati Tómasar.
Þar er Tómas sammála trúbróð-
ur sínum, Karli Sigurbjörnssyni,
sem stillti svo eftirminnilega upp
kirkjunni gegn mannréttindum og
umburðarlyndi í messu nokkrum
dögum áður. Þar er það ekki kirkj-
an sem á að víkja að mati Karls.
Harðsnúinn hópur
Tómas tilheyrir fámennum hópi
fólks sem hefur um nokkurt skeið
gert sitt ítrasta til að koma sjón-
armiðum sínum á framfæri og því
miður oft seilst heldur langt í að-
ferðum sínum. Hópur þessi er vel
skipulagður, harður í horn að taka
og vel reyndur í áróðursaðferðum.
Áhrifa hans gætir víða í íslensku
samfélagi. Kjarninn í þessum hópi
eru nokkur hundruð ríkisstarfs-
menn sem hafa nánast það eina
hlutverk að reka áróður fyrir þeim
skoðunum sem stofnuninni er ætl-
að að standa vörð um, skoðunum
sem eiga sér ekki hljómgrunn hjá
meirihluta landsmanna. Stofnunin
sem þeir vinna fyrir er auðvitað
betur þekkt undir nafninu Þjóð-
kirkjan og fær á þessu ári fjóra
milljarða á fjárlögum.
Minnihluti á bak við
Árið 1986 könnuðu þeir dr. Pét-
ur Pétursson og dr. Björn Björns-
son trúarlíf Íslendinga. Niðurstaða
þeirra var sú að um eða yfir þriðj-
ungur landsmanna væri fylgjandi
því sem þeir kölluðu hina „klass-
ísku kristni“. Hæst náði svarhlut-
fallið þegar spurt var hvort Jesús
væri sonur Guðs og frelsari, 45
prósent landsmanna samsinntu
því. Fyrir tuttugu árum blasti því
við sú merkilega staða að trúfélag
sem rekið er sem ríkisstofnun, á
fjárlögum og vernduð af stjórnar-
skrá, var með hugmyndafræðileg-
an stuðning minnihluta lands-
manna. Hér eru stórar upphæðir í
húfi, launaseðlar háttsettra emb-
ættismanna, fálkaorður og jafnvel
diplómatapassar.
Sótt inn í skólana
Þessi fámenni félagsskapur rík-
isstarfsmanna býr yfir áróðurs-
tækni sem þróuð hefur verið gegn-
um þúsundir ára. Þeir vita vel að
auðveldasta bráðin eru börnin, því
fyrr því betra. Áróðursmeistarar
kirkjunnar hafa lengi haft ein-
kennisorð Jesúíta, „gefið mér barn
fyrir sjö ára aldur og ég mun gefa
þér manninn að leiðarljósi“.
Maður getur ímyndað sér
hvernig meðlimir þessa stéttar-
félags ríkisrekinna trúboða hafa
hist í einhverju bakherberginu,
svartklæddar krákur á hrafnaþingi,
og skipulagt áróðursstríðið. Nú
skyldi sótt inn í skólana. Samvisku-
laust, því milljarðar voru í húfi.
Hálfur sigur unninn?
Samkvæmt niðurstöðum skoð-
anakönnunar sem finna má á vef
Biskupsstofu og unnin var árið
2004 af IMG Gallup telja um sjö af
tíu Íslendingar sig vera trúaða. Af
þeim eru þrír fjórðu kristnir, nánar
til tekið svarar 51 prósent lands-
manna árið 2004 því að þeir séu
kristnir í einhverjum skilningi. Er
áróðurinn að skila sér? Ekki nóg,
hlýtur að vera svar hins háværa
hóps. Á þessum tuttugu árum hef-
ur nefnilega hlutfall þeirra sem
skráðir eru í áðurnefnda ríkisstofn-
un dalað jafnt og þétt og stendur
nú þannig að um átta af hverjum
tíu Íslendingum eru skráðir félagar.
Þessi stofnun getur því talið sig
vera fulltrúa um 40 prósenta þjóð-
arinnar í besta falli – þeirra sem
eru sammála þótt ekki sé nema
einhverju smávægilegu úr boð-
skapnum og jafnframt skráðir fé-
lagar.
Yngstu börnin!
Betur má ef duga skal. Milljarð-
arnir verða ekki varðir til frambúð-
ar nema traustur meirihluti sé að
baki. Sleppum kenningunum,
hvísla þeir hver að öðrum, það trú-
ir þeim enginn hvort eð er. Eignum
okkur allt gott og jákvætt (kær-
leika, frið, siðgæði, jólin og jafnvel
ástina) og herjum svo á leik-
skólana.
Kenningarnar hverfa
Grundvallarkenning í boðskap
kristninnar er líf í Jesú, loforðið
um upprisu til samfélags við Guð.
Krossfestingin snýst um þetta eina
atriði, Jesús deyr fyrir syndir þeirra
sem á hann trúa svo þeir geti öðlast
eilift líf. Í skoðanakönnun IMG
Gallup sem áður er nefnd játar
innan við einn af hverjum tíu Ís-
lendingum þessari grundvallar-
setningu kristninnar. Hin evangel-
íska lútherska þjóðkirkja er ekki að
standa sig, fyrir milljarðana fjóra,
ef henni tekst ekki að koma boð-
skap sínum betur til skila en þetta.
En svo er líka hægt að endurskipu-
leggja sig, skilgreina kenningarnar
þannig að það sé nóg bara að segj-
ast bara vera kristinn og vera
skráður í Þjóðkirkjuna. Nóg til
þess að frelsast? Nei, auðvitað ekki.
Nóg til þess að halda í milljarðana.
Höfundur stundar nám í sagnfræði
Þegar minnihluti
kúgar meirihluta
UMRÆÐAN aBrynjólfur Þorvarðarson
Þessi fá-
menni fé-
lagsskapur
ríkisstarfs-
manna býr
yfir áróð-
urstækni sem
þróuð hefur verið gegn-
um þúsundir ára. Þeir
vita vel að auðveldasta
bráðin eru börnin, því
fyrr því betra.
Áróður Kjarninn í þess-
um hópi eru nokkuð
hundruð ríkisstarfsmenn
sem hafa nánast það eina
hlutverk að reka áróður
fyrir þeim skoðunum sem
stofnuninni er ætlað að
standa vörð um.
Hámarksstærð pakka er 0,5 x0,5 x0,8 m
og 50 kg þyngd.
Á ekki við um kæli- og frystivöru. Verð
fyrir heimakstur með jólapakka er 600 kr.
Sími 525 7700 Fax 525 7709
www.flytjandi.is.
TB
W
A
\R
EY
K
JA
V
ÍK
\
SÍ
A
EF ÞÚ GETUR BORIÐ HANN
PAKKINN
600 KR.