Sunnudagsblaðið - 06.02.1966, Blaðsíða 12

Ef þú gleymir þér ekki,
getur þú ef til vill sloppið“.
Næsta dag var litli fiskurinn
að synda kappsund.
Tíu aðrir litlir fiskar voru með.
Litli silfurgrái fiskurinn
var svo ákafur í að verða fyrstur
að hann gleymdi öllu, sem
mamma hafði sagt,
og lenti í neti með mörgum öðrum
fiskum, stórum og litlum.
Hann barðist um og hamaðist
til þess að losa sig
en liann gat það ekki.
Hann grét og æpti á mömmu,
en hún svaraði ekki,
því að hún var hvergi nálægt.
Nú var netið dregið upp í bátinn.
Þeir sáu, hvað þeir höfðu veitt.
Litli fiskurinn var alveg
hissa, þegar hann sá þá.
Þeir voru svo skrýtnir í laginu,
ekkert líkir fiskum.
Báturinn renndi sér upp
að bryggju og allur fiskurinn
var látinn upp á bíl
og keyrður í fiskbúðirnar.
Litla fiskinn langaði heim.
Honum fannst fólkið ljótt
og það hafði óskaplega hátt.
Fyrst vildi enginn kaupa hann.
Fólkið sagði: „Þessi er alltoí
lítill og magur.
Þetta borðar enginn maður”.
Um kvöldið kom lítil
fátæk stúlka í búðina
og vildi kaupa fisk fyrir krónu.
„Þú getur fengið þennan litlia.
00 SUNMJDAGSBLAÐ - ALÞÝÐUBLAÐIÐ
Hann er sá eini, sem
kostar svona lítið“,
sagði fisksalinn.
Litla stúlkan varð glöð og sagði:
„Hann er alveg mátulega stór.
Mamma mín er veik og ég
ætla að sjóða hann handa henni.
Hún borðar alltaf svo lítið.“
Litli fiskurinn skalf af gleði.
Hann vissi ekki, hvað átti
að gera við hann.
Litla stúlkan borgaði fiskinn
og hljóp svo með hann heim.
Hún flýtti sér að lauma
honum í pott og gekk
á tánum um eldhúsið til að
vekja ekki mömmu sína.
Fiskinum okkar leiddist ekki
í pottinum, því að hann
hlakkaði svo til að vita
hvort mamma vildi borða hann.
Eftir nokkrar mínútur var hann
lagður á fat og borinn inn
'að rúmi veiku konunnar.
Flún reis upp brosandi:
„Elsku litla stúlkan mín.
Ertu búin að sjóða mat
handa mömmu“.
Hún borðaði síðan allan
litla fiskinn, sem bæði var
magur og ósaltaður.
Með því gladdi hún bæði
litlu stúlkuna sína
og litlá gráa fiskinn,
sem hafði álpazt í netið.
hjá fiskimönnunum.