Sunnudagsblaðið - 05.07.1964, Blaðsíða 14

PRÉSISHJÖNIN
Frh. af bls. 517.
þögn: „Mér finnst meira að segja
einmitt núna sem kii-kjan sé að
rísa úr öldudal. Hún á áreiðanlega
eftir að verða stór‘‘. Enn segir sr.
Ingólfur: „Ég er sannfærður um,
að þegar ég byrjaði prestsskap
var ástandið miklu verra í þessum
efnum en nú er. Og þar af leiðir,
að maður héfur yfir stærra svið
að liorfa í þessum eínum en yngi’a
fólkið. Efnishyggjan og stríðs-
gróðinn fóru illa með kristindóm-
inn, svo að fólk fór að hugsa um
annað í bili og minnkaði afskipti
sín af kirkju og kristindómi, en nú
er eins og fólk sé að vakna af ill-
um draumi og flýji æ meira til
kirkjunnar. Það sér að pen-
ingar og táekni eru ekki lausn
allra vandamála. Þetta kemur
í Ijós í sambandl vjð: þau|| nJíkíu
og margvíslegu unglingavandamií,
sem skotið liafa upp kollinum á
síðustu árum.“ „í gamla daga
kenndi fólk fátæktinni um allt,
sem aflaga fór“, skýtur frú Rósa
inn en nú sjá menn að það
er eltkl allt fátælctinni að kenna.“
„Ég er sannfærður um að kirkj
an á mjög sterk ítök í þjóðinni
í dag“, heldur Ingólfur áfram.
„Það er engin stofnun eða stjórn
málaflokkur, sem getur keppt við
hana í þeim efnum. Og það er
Mosfellskirkja
líka áreiðanlega gért óf mikið úr
hinni lélegu kirkjusókn, það
þekki ég af eigin raun. í presta-
kalli mínu fyrir austan, þar sem
eru fjórar Wrkjur kom það fyrir
að maður messaði yfir tíu manns,
þegar fæst var en hins vegar var
ávallt full kirkja á öllum stórhá-
tíðum svo að ekki sé nú talað um
fermingarnar á vorin. í þessu sam
bandi má einnig geta vmtazíu
biskups, — þá messar hann í einni
kirkju eftir aðra oft á virkum
dögum og aldrei skal það bregðast,
að kirkjan sé full. Fari hins vegar
stjórnmáiamenn á stúfana, þurfa
þeir helzt heila óperettu til að fá
fólk til að hlusta á sig. Ann-
að mikiivægt atriði, sem ég vil
minna á og ekki hvað sízt sýnir
áhrif kirkjunnar, eru allar
þær he1gistundir, sem eiga sér
stað inmn vébanda heimilanna, t.
d. skirnir og giftingar, þar sem
heilar fjöJskyídur eru saman konin
tSCr:|Q^-taka,;þáM f holgiathöfninni.
Þar ér sambaha i f6'lkSms'..4;;lunni
lielgu stund svo intimt ög'yndis-
legt, að það lxlýtur að vcra dauf-
ur drunxbur sem ekki hrífst með.
Eitt enn, sem svnir að kirk.ian
er í vexti. er bað, hve mjög fólk
kepnist nú við að skreyta kirkjnr
sínar og gefa í þær gripi. Fólk
hefur aJdrei Iátið eins mikið af
góðurn gripum til kirkna sinna og
einmitt nú. Og fólk virðist ávallt
tilbúið að gefa. Þetta þekki ég af
eigin raun og kannski manna
bezt, því að ég hef um skeið
stundað útvcgun ýmissa kirkju-
gripa frá útlöndum fyrir fólk, sem
leitað hefur til mín um milli-
göngu. Þetta hafa verið skrúðar,
kertastjakar, róðukrossar, kaleik-
ar o. fl. mest frá Englandi og Dan
mörku, allt prýðisgripir og sumt
Iistaverk. Og gjafir sem þessar
bera því vitni, hvern hug fólk
ber raunverulega tU kirkjunnar".
Við víkjum nú frá kristni og
kirkium að fræðslumálum og
skáldskap. sem eru önnur tvenn
helztu hupðarefni h.iónanna að
I.eifssötu J6. Bæði eru þau kenn-
arar að mrnnt. luku kennaraprófi
frá Kennaraskóla íslands ártð
1931 og hafa talsvert fenglrt vlð
kennslustörf, einkum Rósa, sem
518 SUNNUDAGSBLAÐ - ALÞÝBUBLAÐIÐ
lehgi kenndi við barnáskólann a®
Laugarvatni j afnframt húsmóður-
störfum að Mosfelli. Frú Rðsa hef
ur einkum áhuga á rnóðurmáls-
kennslunni og telur það miður far
ið, hve máli fólks fer hrakandi.
„Sérstaklega þykir mér fyrir, hve
þulir rikisútvarrisins misþyrn,a
málinu með slæmum orðtim og
röneum áherzlum. Ég er farin að
kalla mál þelrra „útvarplsku" og
það þykir mér ekfcl fajJegt mál'S
segir bún. ,.0g ég ætla aS biÓja
ykkur aS skila þvi- lil blaSamann-
anna að stagast ekki i sífeilu á
ómyndarsögnínni „fjarlægja" óg
ofnotuðu söeninni að ,.slaga“ M
öðrum slíkiim orðskrfnum. Ég segi
fvrir mig. að ég er hætt að bora að
líta f bRið Ée rek mlg svo oft á
jn6l í heim4*.
Qff hflr .V-oTmtr r>VVjK
mívtrviiTncf ^1 clrfiírlclrnn ■frtí
. öq/ítyv Intrimtcrh Pr
gefjð út bækúrog hjotis’vérðlauh
fyrir smáspgur sínar enda af skáld
|Up komin. Frútn viU þó ekki
fniiHþaáí 4 sfcáldáKap sin.ijii eijiu or8*
heldur nefnir hann „batóbrek“
og ..æskuóra". „Það barf hæfileika
tn »ð strffa” j,ún og Imtur
óirjoH imi mílið.
Á vegiriiirv, hiónanna a« f/PÍfS'
göiu 16 bansa mvndir af íslenzku
landslaei úr Laugardal o* fra
Þlnevölhim. Og f bókahilluni
heirrn mi skáldrit off ffi’ð<Vm«Heg
vísindarit. Þar eru einnig fslend-
itígasögurnar, sem sr. Ingólfor
kveðst oft líta í sér tfl dægrastytt-
inear. Þetta er vistlegt heimfli og
bað cfna. sem vantar er — úts^n-
ið tfi SJKUinUc ng VHrSi.rplis. Hér
vantar kannski Hka nngviði eins og
bað. sptu forðum dana lék sér vtn
grundirnar fvrír neðan Mosfell.
„Það getur vel verið að við tök
uni oickur upp einhvem tfma í
framtfðfnnl og flvtinm aftur á eitt
hvað kvrrtátt sveltahrnnB“. se?ia
prestshiónln frá MosfelH að lok-
um- -ég trúi þvf alltaf undir niðrl
0£?_ vnna Það revndsr lfka". seeir
frú Rósa. „Annnrs felliir mér frem
ur vel hér í Rpvkiavík". bætir sr.
Tnaólfnr vi«” PÍpVnnl af bvf á
bfskrtnsskrffstnftmnj vInn átr ein-
mitt að mínum áhugamálum".
Að svo maeltu kveðjumst við.