Sunnudagsblaðið - 05.07.1964, Qupperneq 20

KVENNAKAUP
Frli. af bls. 515.
■nmnnBBi
Og þar sem kvenmaðurinn er
ekki lengur „hrein og ósnortin
mey” að öllum jafnaði, veitist
henni oft á tíðum býsna erfitt að
verða sér úti um nýjan biðil. En
þá kemur liið svonefnda meher,
kaupverð, til skjalanna, og hjálp-
ar upp á sakirnar, nema því aðcins
að konan hafi í hjónabandi sínu
brotið stórlega af sér, og er því nú
skilað aftur. Er ekki að orðlengja
það, að féð getur svo orðið öðr-
um karlmanni mikilsverð hvöt til
að biðja um hönd hennar á nýj-
an leilc.
í Afghanistan — eins og raun-
ar í öðrum múhameðskum lönd-
um, er það talin hin mesta ó-
svinna, að kona láti ókunnuga sjá
andlit sitt, svo að vœntanlegir
káupendur verða að láta sér
nægja að styðjast við frásögn föð-
ur hennar og hjúskaparmiðlar-
ans, delal, um fegurð hennar og
mannkosti.
Þegar maður hefur kjörið sér
konu til eignar, er hún lokuð
inni í kvennabúrinu þangað til
gifting hefur átt sér stað. Vígslu-
athöfnin fer fram fyrir dómara,
Kaadi, og brúðguminn og brúð-
urin eru sitt í hvoru herbcrgi á
meðan Kaadi spyr brúðina þess-
arar sígildu spurningar: „Viltu
ganga að eiga þennan mann?” —
Og faðirinn svarar spurningunni
en ekki brúðurin.
Það er fyrst á brúðkaupsnóltina,
þegar brúðurin hefur verið flutt
heim í kvennabúr eiginmanns síns
að hún lætur blæjuna falla auð-
mjúklega frá andliti sínu og stend-
ur augiiti til auglitis við eigin-
mann 'sinn. Og þá getur vissulega
brugðið til beggja vona um það,
hver viðbrögð hans verða. Sé hún
fögur álitum hitnar honurn auð-
vitað um lijartarætur en vonbrigði
lians verða að sama skapi mikil,
sé stúlkan ekki slík, er hann
bjóst við. Og verði hann sann-
leikanum sárreiður, getur hann
, i ^ uf
jafnvel þegar í stað rutt
sér orðunum: „Talaq” _Þrív®g ’ ál.
þ.e.a.s. ef hann er þá ek i ^
laus af gremju, — og Þa ,ott
stúlkukindin að hafa sig a ta
hið skjótasta. „En ég vona.a' P ,
eigi nú ekki eftir að henda i _____
sagði vinur minn Múhame
og brosti. .n á
„Mér hafa verið sögð ne
fjölmörgum stúlkum,” sag 1 yzt
hameð mér, er við höfðum v tt
um tíma í Kabul. „En ég
kerlingunni (þ- e. hjúskapar .
aranum) ekki alltof vel. Eg
óska, að ég gæti sjálfur seð Pc
stúlkur, en það er gjörsa,n £
ómögulegt. Ef ég bara ræ^ j(
einhvern, sem ég gæti trey
Eg yppti stuttaralega ; ^
þegar hann skyndilega leit a_ ^
með glampa í augum. ..Pei ^
segja veit ég, hvaða kvengcl n
kýs helzt. Eg hef séð hana ________ |
sinni. Ekki augliti til augli lS ^ j
heldur á bíói í Peshavar. EU1 ^ i
nefnd Reeta Hayworth- ^
henni varð ég óskaplega h11^ ^
en ég býzt nú reyndar við, a
kannist við liana?” .
Áður en mig varði haf 1 g
kinkað kolli. Andlxt Múha!£afa
ljómaði og hann komst í a _ t
geðshræringu. „Ef þú he u ,
rauninni séð þessa frú RceC ’
verð ég að biðja þig að gcl‘‘^ tul-
mjög mikinn greiða. D.elal ^
nefnilega skýrt mér frá Þvl’ pl
liún hafi á boðstólum stúlku ^
sé svo lík Reéetu að þæi' S‘E
verið t.víbui'ar. Hún hefur h1 „
ið brúnt hár og löng augnahai • ^ i
„Heldurðu, að þú muh 1 ,gt
ekki gera mér þann grciða,
kunningi, að fara á stúfana . ■
delal og ganga úr skugga ;
fyrir mína hönd, hvort ÞesS1^.nlli ;
stúlka sé raunvcrulcga l'k
frá Hollywood?” .. að |
Áður en ég komst aS 1 á ;
svara, hafði Múhameð þrif1 . ;
,, „jns ob
mma og lirist liana akaxr in
í þakklætisskyni. Svo drcif
mig í síðan afghanískan .g
kufl og setti blæju fyrir annijtíð
á mér, svo að skeggjað an
kæmi ekki upp um mig- ,sllllx
Mér lá við að ncita Þfsjflí„
skollalcik, þegar dclal kom
næsta dag og leíddi míg til ,a
am, en sarnt gerði ég bað ek-
— Víst Iiöfum við engan farangur. En látio þér yður dctta í
hugr, maður minn, að ég léti innrita mig á gistihús með HENNI,
cf hún væri ckki konan inín?
524 5UNNUDAGSBIAP - ÁIÞÍV’JSIASIZ