Sunnudagsblaðið - 05.07.1964, Blaðsíða 16

SNÆDAUÐINN
Frh. af bls. 519.
Þegar styrjöldinni var lokið,
bauð lierinn mönnum þeim, er
höfðu haft með hundana að gera,
að kaupa þá við sanngjörnu verði.
Og næstum allir mennirnir festu
kaup á þeim. Og svo hófst sviss-
neski Alpaklúbburinn lianda um
að endurskipuleggja snjóflóða-
sveitirnar á nýjum grundvelii með
námskeiðum fyrir menn og hunda
í björgun úr snjóflóðum. Og allt
frá því í desember 1945 hafa ár-
lega vebjð haldin æfingamót í
björgun úr snjóflóðum í nágrenni
Jungfrau, — lengi vel undir leið-
sögn Schmutz.
Þjálfun hundanna er afar vel
skipulögð og þaulhugsuð. Og þraut
þjólfaðir eru liundarnir tæplega
orðnir fyrr en um þriggja ára ald
ur. Fyrsta stigið { þjálfun hund-
anna er að kenna þeim að finna
liúsbændur sínar í fönn, svo er
húsbóndinn grafinn í fönnina við
hlið einhvers ókunnugs og loks
cr sá ókunni grafinn einn. Þann-
ig kemur þetta koll af kolli. Sjald
an eða aldrei eru hundarnir leng-
ur en fimmtán mínútur að finna
hina gröfnu menn.
Um 30 mílum fyrir austan
Mattcrhorn liggur hinn ein-
manalegi Binndalur. Það var þar
árið 1951, að liópur manns, sem
var á leið í skógarhögg, varð fyr-
ir snjóflóði. Hjálparsveit bjargaði
fjórum þeirra úr snjó- og trjá-
braki og snjóflóðahundur einn
bjargaði hinum fimmta. Þegar öll
fórnarlömbin höfðu verið dfegin
upp £ dagsbirtuna og verið var að
veita þeim aðhlynnmgu, tók hund
urinn allt í einu að æða geltandi
fram og aftur og glefsa öðru
hverju í buxnaskálmar húsbónda
sins. Húsbóndi hans skipaði þá
öllum að færa sig af þessu svæði.
Og viti menn: ekki höfðu þeir
fyrr forðað sér en snjórinn á
svæðinu fór allur á hreyf-
ingu, svo að úr varð hin mesta
snjósjkriða. Þannig hafði sjötta
skilningarvit hundsins bjargað
tuttugu og tveimur mannslifum
— og einu í annað skipti.
Robert Littcll.
Eitt sinn í vikulok
Frh. af bls. 509.
Með þessu þótti málið vera létt
rannsakað og maðurinn grunsam-
lcgur, og var hann því úrskurðað-
ur í gæzluvarðhald. Og jafnframt
var þá gerð á honum rækilegri
skoðun en áður og þá kom í ljós,
að liann liafði talsverðan bunka af
peningaseðlum nældan fastan með
lásnælu innan í nærskyrtu sína.
Þetta breytti málinu þegar í cin-
um svip og játaði maðurinn nú við
stöðulaust að vera valdur að þjófn
aðinum í sölubúðinni á laugardags
kvöldið. Hann sagðist hafa ætlað
að finna tilgreindan mann í verzl-
unninni, en þá var búið að loka
búðinni. Hann vissi af bakdyrun-
um og hélt þangað. Því skeð gæti
að þar væri opið og maðurinn
ófarinn. En þessar dyr voru og
læstar og allt benti til þess, að
húsið væri mannlaust. Þá vakn-
aði lijá honum freistingin til
þess, aö reyna að stela og hann
opnaði dyruar með þjófalykli
(dírkara) er hann bar á sér. Úr
því var greiður gangur til sölu-
búðarinnar og hún reyndist
niaiuilaus. Ilonum tókst fljótlega
að opua pcnicgaskúffuna og £ar
TTanll
voru miklir peningar. 11
tæmdi skúffuna í flýti án frekai
umhugsunar, stakk pcningunui
inn á sig og hclt síðan til ka
sömu leið og hann hafði kom1 ’
án þess að verða var við nokkur
mann. Allt þetta tók ekki ne®a
örfá augnablik. Þessu næst fc
hann sér leigubil og tók sér a
setur á fjarlægum stað, þar scm
bann þóttist óhultur fyrir
reglunni, og naut lífsins ríkuleS3
við vín og vistir.
Þessu ógiftusamlega ævintyr1
mannsins lauk með því að fcl1
ur var dómur á hendur lionun1
fyrir afbrotið hljóðandi upP a
refsivist í eitt ár. Hér var um
ítrekað brot að ræða.
Það varð allt að þriggja SÓIar'
hringa samfellt starf margra
manna að upplýsa þetta mál, etl
alveg ósýnt hversu farið hcfði, cí
atliyglis og minnis eins af vcrZ
unarþjónunum hefði ekki notm
við. Spurningar lögreglunnar
gátu sýnst lítið sigurvænlegar, clt
Þó komu þær að lialdi af
að einn, sem spurður var, kafo1
tekið eftir atviki, sem gat
fram á veginn rétta lelð °í
mundi að skýra frá því. En með
þessu var fengið glöggt dæm1
þess, hversu lögreglumönnum cr
Það mikill stuðningur í starfi og
ícyndar alveg ómíssandi, að hafa
jafnan athygii 0g aðstoð almenh'
ings sér við hönd, og það Þvl
fremur, sem alvarlegri og torráðn-
ari verkefni ber að höndum. °°
cg þykist mega fullyrða, scm hel'
ur fer, að meginþorri alls almen11
ings á landinu hafi góðan vilja
til þess að Iáta slíka þjónustu 1
té.
Þá er nú þessi saga öll og Mótt
a Iitið kann sumum að virðast
svo, að hér sé um litla sögu aS
ræða, en hún var samt mikil og
111 Þcim> cr ögæfan hremmdi eða
áttu þar hlut að máli á einn eða
annan veg. 0g nú mun liún fiest'
um Sicymd öðrum en þeim- E”
starfsemi lögreglunnar hefur halð
Jst síðan jafnt og þétt með verk-
cfnum af sama tagi, og svo mun
enn verða um óralanga framtíð-
°S Þess vegna vil ég bæta hér
Þvi við> sem hér íer á cftir.
Svo er talið, að tilgangurinn
með iögreglustaalsemi sé í tvei&'
52Q SUNHUDAGSBLAÐ W ALÞÝÐUBLAÐpji ., # ^